Tussen de regels

Het nieuws volgen is koppen snellen. Daarmee doen we ernstig te kort aan wat tussen de regels staat. Dinsdag 31 mei: In Den Haag wordt een vraaggesprek tussen Martin Bosma (PVV) en de Zuid-Afrikaanse zanger/acteur Steve Hofmeyr afgelast door restaurant-café Dudok, toen Dudok er op werd gewezen dat Hofnmeyr niet helemaal pluis is. Tussen de regels ziet Martin Bosma ineens het licht: De stad waar haatpredikers welkom zijn, maar een zanger wordt geweerd Bosma geeft dus toe dat het raar is dat Wilders in Den Haag van alles mag roepen….. Woensdag 1 juni: het kabinet dacht slim te zijn door medewerkers van de Belastingdienst met een leuke som geld tot vrijwillig ontslag te motiveren.

Door: Foto: Government Press Office (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Volentekriebels | Een mooie blote vrouw

, door

COLUMN - Je kunt nog zo goed je best doen op je stukjes, maar zonder pakkende kop leest niemand het.

Twee weken geleden werd ik door de redactie van Sargasso op mijn vingers getikt. Mijn stukjes vonden ze best oké, maar er was iets mis met de koppen. Die moesten uitdagender, opdat er meer mensen op zouden klikken. Gelijk hebben ze. Als de voorgevel niet uitnodigt, dan ga je niet naar binnen.

Met name roddelbladen als Story, De Telegraaf en Elsevier waren ver voor het internettijdperk al zeer bekwaam in het gebruiken van verleidelijke koppen. Zij schreven in grote letters bijvoorbeeld: heeft Willeke Alberti een nieuwe lover? Mensen kochten het roddelblad, om er thuis achter te komen dat Willeke Alberti geen nieuwe lover had (maar wel een nieuwe hond). 

Op internet zijn pakkende koppen nog belangrijker dan offline. Honderden websites brengen precies hetzelfde nieuws. Degene die dat het best weet te verpakken krijgt de meeste hits en kan dus de hoogste advertentietarieven hanteren. Het is daarom aanlokkelijk om een kop net iets prikkelender te maken dan de inhoud van het artikel rechtvaardigt. Gisteren stond er op nrc.nl bijvoorbeeld iets over 900 dode varkens in China. Ik dacht, dat is me ook wat, en ik klikte erop. Het bijbehorende artikeltje was zo leeg als een geschoren oksel, zodat ik me behoorlijk ge-rickrolled voelde. Ik word er weliswaar steeds bedrevener in – op nrc.nl negeer is steevast de rechterkolom, op volkskrant.nl de berichten van De speld – maar vrijwel dagelijks lees ik dankzij bedrieglijke koppen artikelen die de moeite van het lezen niet waard zijn.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.