Recensie | Het hele leven is hier een wereld op zichzelf

Vandaag, dezelfde dag dat ik Het hele leven is hier een wereld op zichzelf. De geschiedenis van kamp Vught van Marieke Meeuwenoord uitlees, is het zeventig jaar geleden dat het concentratiekamp Vught is ontruimd. Ik tik deze leeservaring voorafgaand aan de herdenking op de televisie. Het is een kloek boek van 432 pagina's. Het boek is vlot geschreven in een wat populaire stijl, het leest lekker weg, met een groot gebruik van primaire bronnen, citaten uit brieven, verhoren, interviews. Die geven het verhaal kleur en vaart. Omdat het zo lekker leest gebeurt er iets in mijn hoofd. Geleidelijk zak ik terug in een tijd die net voor mijn geboorte ligt, begin ik de wereld te zien in een wat vergeeld zwart-wit, inclusief de armoede en geuren die kort na de bevrijding zich als eerste herinneringen in mijn hoofd nestelden. Het gevoel van beklemming wijkt nog niet nu ik het uit heb. Het boek is een populaire versie van een proefschrift. De auteur is geboeid door de samenleving, de microcosmos van verschillende soorten mensen, in extreme omstandigheden. Hoe leefden zij met elkaar samen? Hoe gingen bewakers om met hun lotgenoten? Werkten ze me met de SS of verzachtten zij de omstandigheden? Het verhaal van het kamp is een verhaal van mensen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.