Schiphol maakt u-bocht

"Ik trek definitief een streep door privatisering. Weg ermee! Waarom? Omdat de maatschappelijke functie van Schiphol daarmee niet gediend is. We hebben nu de overheid als grootste aandeelhouder. Die is heel stabiel en ondersteunt ook primair onze maatschappelijke functie. Een beursgang was ook erg tegen de zin van onze belangrijkste klanten, de luchtvaartmaatschappijen. Dus niet naar de beurs gaan, levert intern ook veel meer rust op." Dat was wel even een verrassing bij het opslaan van de Volkskrant vanochtend. De nieuwe Schipholbaas Jos Nijhuis ziet niets in privatisering van de luchthaven. Dat is namelijk nationale infrastructuur en die moet je niet aan de kapitalistische horden overlaten. Hij heeft natuurlijk gelijk. Nationale infrastructuur, helemaal als er sprake is van een monopolist, moet bezit van de gemeenschap blijven (overigens is Schiphol al deels eigendom van de Franse staat). Tegelijkertijd houdt Nijhuis echter wel belangstelling voor andermans nationale infrastructuur. Hij zou bijvoorbeeld best het vliegveld van Beijing willen hebben, en Schiphol houdt belangen in de vliegvelden van Parijs en New York. Daarmee kan de luchthaven allicht een trend zetten: ook Nederlandse staatsbedrijven gaan proberen in het buitenland strategische belangen te verwerven, waar tot nu toe vooral buitenlandse staatbedrijven in Nederland shoppen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.