Brandend spoor van ellende door mijn wijk

Ik woon al meer dan 40 jaar in een buurt waar nu 33.780  mensen opeengepakt wonen in een vierkant van ongeveer 1,25 bij 1,25 kilometer. Een zeer levendige buurt met enorm veel verschillende winkels en de bekendste markt van Nederland. 51% van mijn buurt is vrouw en 43% is allochtoon waarvan 60% niet-westers. Overlast bezorgen die 33.779 buren mij natuurlijk wel: zwerfafval, scooters, lawaai en vuilniszakken buiten zetten op feestdagen irriteren mij behoorlijk, maar dat is de prijs die je betaal voor goedkoop wonen en geweldige faciliteiten. Met de politie heb ik weinig van doen behalve toen 35 jaar geleden werd ingebroken in mijn huis, en vorig jaar nog twee keer toen ik een gevonden gouden ketting en later nog een telefoon naar de politie bracht. Midden in mijn wijk ligt een klein parkje. Ik gebruik het regelmatig om mijzelf even uit te laten. Een paar snelle rondjes wandelen geeft mij in ieder geval de illusie dat ik gezond bezig ben. In het parkje staat op een klein heuveltje een standbeeld van de Joodse arts uit de 19e eeuw waarnaar het park is vernoemd. Dat heuveltje heeft een bijzondere functie gekregen de afgelopen jaren, want het is de enige plek waar je mag drinken. Het is dan ook een hangplek overdag voor een paar zwerver/alcoholisten en –niet verwonderlijk- sinds een paar jaar zie je er ook, vermoedelijk, Polen. Wel telkens andere gezichten en ze zien er ook niet altijd verlopen uit.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 22-04-2022

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.