Bijna op de minuut af op het moment dat dit stukje op sargasso verschijnt, zal hij gedraaid worden op radio 2, in die exercitie van muzikale burgerlijke braafheid die Top 2000 heet. Het nummer Hurt, door Johnny Cash, hoog in de lijst op nummer 26. Tekenend vind ik dat.
Het nummer is oorspronkelijk van Nine Inch Nails ofte wel Trent Reznor. Op de achtergrond bij de coupletten horen we een soort van beademingsmachine ruisen, want Reznor’s leven is enkel nog een mechanisch voortslepen, getekend door ellende. De minimale gitaarbegeleiding hier is bewust vervormd, het geluid valt regelmatig even weg alsof de bandopname beschadigd is. Het beaccentueerd de rotzooi die z’n leven is. Om de refreinen extra kracht bij te zetten vallen deze stijlfiguren weg zodra het refrein inzet – bijzondere productionele stijltechnieken die het nummer tot een waar kunstwerkje maken.
En Johnny Cash maakt er weer een gewoon liedje van – best aardig gedaan, maar het is in essentie terug bij gewoon een liedje, door een zanger met (vroeger) een goede stem. Ik respecteer Johnny Cash, en de man heeft een mooie stem en brengt het gevoelig, maar het origineel van Nine Inch Nails is gewoon op alle fronten beter: de zang is veel intenser, Reznor doet veel meer met z’n stem en met verschillende emoties er in, en de productie is op een bijzondere manier aangepast aan het thema van het stuk.
