Strategisch stemmen bestaat niet

Waarom stemmen we eigenlijk? Is dat rationeel? En bestaat er eigenlijk zoiets als een strategische stem? Vandaag is het zover. We mogen ons eindelijk –bewapend met paspoort en stempas- melden bij een stemlokaal om daar met een rood potlood aan te kruisen welke politieke partij onze idealen het beste vertegenwoordigt. Voor sommige mensen is het nog altijd een democratische plicht om te stemmen, het ultieme teken van onze vrijheid. Andere mensen zien het misschien als iets dat je gewoon doet, weer anderen vinden het de moeite niet. Waarom we eigenlijk stemmen, dat is voer voor politiek psychologen. Maar kijk je er vanuit economisch perspectief naar, dan is stemmen volgens de wetenschapper Mancur Olson volkomen irrationeel. De moeite die het kost om je stemkeuze te bepalen en de gang naar het stemlokaal te maken, wegen niet op tegen de baten van jouw ene stem. Dat ene stemformulier met jouw rood gekraste vakje maakt namelijk helemaal geen verschil in de totale uitslag.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 26-10-2022

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.