Volentekriebels | Euromunten

Willem-Alexander zou als koning niet alleen afstand moeten doen van zijn politieke invloed, maar ook van zijn gezicht op de euromunt.  Dat hele abdicatiegebeuren van vorige week heb ik zo veel mogelijk aan me voorbij laten gaan. Mijn verstand zegt dat het koningshuis met al zijn privileges, bestuurlijke invloed en erfopvolging nog absurder is dan de uitvinding van de stropdas, maar mijn gevoel zegt ‘ach’, en ik was in een gevoelige bui de afgelopen week. Bovendien, hoe idioot die hele constructie ook is, zonder koning of koningin zou het hele land binnen no time vol hangen met niet doorgeknipte lintjes. En daar heeft ook niemand wat aan. Zolang je De Telegraaf, EO en de roddelbladen mijdt, wat sowieso aan te raden is, kom je nauwelijks in aanraking met het koningshuis en het valt dus uitstekend te negeren. Op één aspect na: Willem-Alexander komt met z’n tronie op de achterkant van alle nieuwe Nederlandse euromunten te staan. Zowel mijn gevoel als mijn verstand is tegen. Dit gaat in heel Europa pijnlijke situaties opleveren.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.