Waar is de FBI toch mee bezig? Iets meer dan een week geleden zond FBI-directeur James Comey een brief naar het Amerikaanse parlement met het bericht dat agenten zo'n 650,000 emails gevonden hadden op de gezamenlijke laptop van Anthony Weiner en diens echtgenote Huma Abedin. Mogelijk zouden die nieuw licht werpen op de vraag of Hillary Clinton staatsgeheimen in gevaar had gebracht. Maar niks van dat alles dus. Clinton was tot afgelopen zomer voorwerp van onderzoek omdat ze - tegen de beleidsregels in - werkmails op een privé-server ontving. Tienduizenden memo's en conversaties met overheidsgeheimen versturen via een matig beveiligde server: er zijn er voor minder aangeklaagd. Maar de FBI concludeerde begin juli na maanden onderzoek dat Clinton en haar medewerkers nergens de wet hadden overtreden. Quod licet iovis, non licet bovis, zo leek het.
Clinton geeft de schuld van de verloren verkiezingen aan Comey, de directeur van de FBI. Volgens haar kon ze zo haar verkiezingscampagne afsluiten.
Ook het bericht dat de FBI niks nieuws had gevonden, twee dagen voor de verkiezingen, was beschadigend, omdat mensen die al wat argwanend tegenover Clinton stonden zo weer herinnerd werden aan de redenen waarom ze dat waren.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.