Word een cyber steward

Het is niet meer voldoende om internet als een commons te beschouwen, zegt de Canadese onderzoeker Ron Deibert. We moeten toe naar cyber stewardship. Na een jarenlange laissez faire-politiek, proberen overheden hun grip op het net te versterken. Met de groei van het internet, groeien ook de problemen (cybercrime, cyberwarfare, dissidentie). Tegenstanders van die inmenging beroepen zich vaak op het idee van de commons, het internet als een gemeenschappelijke ruimte waar iedereen in gelijke mate aanspraak op en gebruik van kan maken. Dus handen ervan af graag. Maar dat is niet genoeg, zegt Ron Deibert, directeur van het Canadese Citizen's Lab, een multidisciplinaire onderzoeksgroep die zich bezighoudt met het vrije net. Deibert was afgelopen dagen in Nederland om zijn ideeën toe te lichten in een publieke lezing. Ik mocht bij een besloten discussie-bijeenkomst aanschuiven. Zijn these is interessant, maar roept ook veel vragen op.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.