Een kleine filosofie van de contra-kennis

Alweer een hele tijd geleden blogde ik over mijn artikel in Kleio, waarin ik het begrip contra-kennis introduceerde. Dat artikel ging over de kruistochten, meer speciaal: over de samenwerking tussen christenen en moslims tijdens de kruistochten, en het gebruik dat er van de geschiedenis van de kruistochten wordt gemaakt door verschillende kampen in het moderne politieke spectrum. Ik noemde daarbij de evolutieleer en de klimaatsverbetering als voorbeelden van vakgebieden waar ook contra-kennis rondwaart. In een andere post noemde ik de door het westen overgenomen kennis van de Arabieren als een laatste voorbeeld. In de eerste post probeerde ik een definitie te geven van wat contra-kennis was. Een manier van wetenschapsbeoefening die zich afzondert in facties en primair ten dienste staat van de politieke doelen van die facties Daar gaf ik een paar voorbeelden bij: creationisten die met eigen wetenschappers, eigen onderzoeksscholen en eigen publicaties, die ook bij voorkeur naar elkaar verwijzen in plaats van naar iemand ‘van buiten’, proberen de evolutietheorie onderuit te schoffelen; culturalisten die menen dat de moslims alleen kennis van andere volken hebben doorgegeven, kennis die bovendien ook via andere kanalen beschikbaar was, om het belang van de islam als invloed op de ontwikkeling van de westerse cultuur te bagatelliseren.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.