'Warchild helpt kindsoldaten', zo meldde het RTL Nieuws gisteren. Met een gloednieuwe campagne probeert Warchild iedereen duidelijk te maken dat 'oorlog niet zomaar uit een kind gaat'. Kindsoldaten zijn geen kind meer zegt Warchild. En door hun deelname aan gewapende strijd raken ze getraumatiseerd. En getraumatiseerde ex-kindsoldaten moeten geholpen worden om 'weer een normaal leven op te bouwen'. Gelukkig is er Warchild, die deze kindertjes met onder andere scholing en opvang weer in het zadel probeert te krijgen. De campagne van Warchild zal wel weer een heuse tranentrekker worden. De 8 miljoen die minister Koenders van Ontwikkelingssamenwerking toegezegd heeft zou toch een aardig deel van de in totaal 300.000 ex-kindsoldaten weer een toekomstperspectief moeten kunnen bieden. In de praktijk werkt het helaas een klein beetje anders.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De mondiale energievoorziening verandert rap onder druk van het (tragi-)komische duo Peak Oil & Climate Change. Of u het nu wilt geloven of niet, zelfs klimaat- en/of peakoilskeptici moeten erkennen dat bedrijven en nationale regeringen momenteel naarstig op zoek zijn naar alternatieven voor fossiele brandstoffen. Van Bush tot en met Ahmadinejad zijn ze het er over eens: de 21ste eeuw gaat over energie. Kernenergiediscussies zijn opnieuw opengebroken, voor biobrandstof worden ingrijpende plannen ontwikkeld en inmiddels haalt men al energie uit de golven op zee. Maar wie gaat er met de zon aan de slag?
Toverwoord in deze energiediscussie is diversificatie. Niet alle energie kan uit biomassa worden gewonnen (probeer dat dan ook niet). En niet overal zijn wind en golfslag in voldoende mate voor handen. “De hele Sahara vol met zonnepanelen en de hele wereld heeft energie!” roept een enkeling zo nu en dan. Maar wáár in de Sahara dan precies? En zouden wij Europeanen ons weer opnieuw afhankelijk moeten maken van onstabiele ondemocratische regimes? Mali, Tsjaad, Libië… Dan maar in Europa! Maar wáár dan in Europa? Reisorganisaties weten het al langer, maar nu is het ook ‘in een laboratorium bewezen’: het Zuiden ontvangt significant meer zonnestraling. Blij dat ze erbij horen: die Spanjaarden, Maltezers en straks ook Turken.
Het Europese Joint Research Centre ontwikkelde een interactieve kaart (sinds vorige week online) waarop u exact kunt berekenen hoeveel energie een zonnepaneel op een bepaalde locatie per jaar ontvangt. Voor wie direct een continentaal overzicht wil zijn er ook al twee kaarten uit dit Photovoltaic Geographical Information System: Europa / Afrika.
Niet alleen de de Britse Barclays bank, die momenteel gesprekspartner is van de ABN Amro, houdt de Zimbabwaanse dictator Mugabe in het zadel (Guardian). Ook 3000 Angolese politieagenten zullen vanaf deze week hun steentje bijdragen. Ordnung muß sein, immers. Zo redeneert de minister van Binnenlandse Zaken van Angola, Roberto Monteiro, die zijn agenten stuurt om het geweld bestrijden zodat de ‘vrede en veiligheid’ behouden blijven. De vraag is of de Afrikaanse Unie dit gaat accepteren? In Zuid-Afrika ontstaat inmiddels steeds meer onvrede over de passieve houding tegenover het regime van Mugabe. Na de milde reacties vanwege de overheid heeft het Afrikaans Nationaal Congres (ANC) scherper gereageerd in het parlement. Folteringen mogen volgens het ANC niet getolereerd worden, en verschillende oppositiepartijen eisen dat de Zuid-Afrikaanse president Thabo Mbeki een sterker publiek standpunt inneemt over Zimbabwe. (MondiaalNieuws). Dat kan nog eens behoorlijk complex worden als al die buurlanden zich gaan bemoeien met de situatie. De Zimbabwaanse blogger Radical Soldier pleitte afgelopen weekend indirect ook al voor een Britse invasie in het land: Britain, in my view, has more legal grounds to invade Zimbabwe than it did Iraq (BBC).
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Gin zit voor vier maanden in Sierra Leone om onderzoek te doen naar ex-kindsoldaten. De film Blood Diamond die gaat over de geweldadige handel in diamanten in dit West Afrikaanse land bekeek ze daar in verschillende gezelschappen en ze peilde de meningen.
De populaire Hollywood flick ‘Blood Diamond’ heeft ook het land dat centraal staat in de film, Sierra Leone, bereikt. In Freetown is de film voor 3,50 euro op bijna iedere straathoek te koop, maar het vindt geen gretige aftrek. Het aantal mensen dat gelukkig genoeg is over een generator én een televisietoestel te beschikken is waarschijnlijk minder dan het aantal films dat in omloop is in dit land. En daarbij komt dat de meesten de Nigeriaanse versie van Blood Diamond al gezien hebben. En Nigeriaanse films zijn populairder dan Hollywood-films. In de kranten is er wel veel aandacht aan de film besteed, de meningen van de recensenten zijn verdeeld tot in de extremen. Volgens de ene recensent is de film een perfecte afspiegeling van de werkelijkheid, de andere recensent vindt de hele film één grote farce. Maar de meeste recensenten zijn mierenneukers, dus besloot ik de film te kopen en met verschillende gezelschappen te bekijken. Op de binnenplaats van het guesthouse waar ik ‘woon’ verzamelde zich de eerste avond een groep van twaalf personen, mannen, vrouwen en kinderen, een gemengd gezelschap. Geen van hen heeft actief deelgenomen aan de oorlog, maar ze hebben het allen van dichtbij meegemaakt. Een panel van experts dus. Na een uur gekloot met verhuizingen van televisietoestel, DVD-speler, de generator en tig-duizend draden en verlengsnoeren kan de show beginnen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
