Spotlight: Reverend and the Makers; rock-evangelie

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Er zijn twee dingen die mij tegenwoordig weer vertrouwen geven in populaire muziek. Het eersteis dat de singer-songwriter weer gewaardeerd wordt, het tweede dat gitaarbandjes weer uitermate populair zijn!

Van dat laatste profiteert de band die ik deze week wil uitlichten, Reverend and the Makers, zeker. Dat naast het feit dat bandleider Jon “Reverend” McClure sterke banden heeft met de Arctic Monkeys. Maar ook zonder deze “sterconnectie” en dat de muziekgoden gitaarbandjes op dit moment gunstig zijn gezind kan Reverend and the Makers op eigen benen staan. Vrolijke uptempo, zeer Britse, rock, heerlijk om het jaar mee uit te gaan.

Reverend and the Makers is het geesteskind van Jon McClure. De band is zozeer met hem verweven dat het soms moeilijk is om nog over een band te spreken. Men kan beter spreken over ‘McClure en vrienden’. Hij is dan ook de “Reverend”, en de overige bandleden ’the Makers’. De band is opgericht in 2005 nadat McClure met verschillende andere bandjes (Judan Suki en 1984) gematigd succes wist te bereiken. Naar eigen zeggen (volgens Wikipedia) waren deze bandjes, waar in het geval van Judan Suki ook andere huidige Reverend and the Makers-leden in speelde, nooit serieus bedoeld. Deze band moest hier echter verandering in brengen. Muziek die hoogstaand genoeg was om niet alleen een platendeal te kunnen sluiten, maar ook in de hitlijsten terecht te komen. Iets waar hij in beide opzichten in geslaagd lijkt te zijn, want op dit moment is Reverend and the Makers zeker de beste en meest bekende nieuwkomer in het Brit pop genre.

Wat ongetwijfeld aan het succes van Reverend and the Makers heeft bijgedragen is de sterke vriendschap tussen McClure en de bandleden van de Arctic Monkeys. De heren hebben nog wel eens in dezelfde bandjes gespeeld en McClure blijkt ook een graag geziene gast te zijn in huize Arctic. Alex Turner van de Arctic Monkeys heeft zelfs op een Reverend and the Makers demo meegespeeld.

Het schijnt zelfs zo te zijn dat de tekst “dancing to electro-pop like a robot from 1984” uit Arctic Monkeys-hit ‘I bet you look good on the dance floor’ gaat over McClure. McClure zou daarnaast ook nog op andere fronten invloed hebben uitgeoefend op het vroege schrijfproces van de Arctic Monkeys. Of hij ook direct met ze heeft meegeschreven is mij niet bekend.

De grootste hulp die men van de Arctic Monkeys heeft gekregen was de uitnodiging om als support-act mee te gaan in 2006. Zonder twijfel heeft dit een grote bijdrage geleverd aan de verdere bekendheid van de band. De swingende rock van Reverend and the Makers zou waarschijnlijk ook wel aangeslagen zijn zonder deze boost, maar het heeft het succes van de band zeker versneld. Na deze tour kon Reverend and the Makers op eigen kracht verder.

Op dit moment ligt er een nieuw album van de band in de winkel: ‘The State Of Things’. De muziek ligt, niet geheel onverwacht, in het verlengde van bands als het, ehm, al eerder genoemde Arctic Monkeys, maar ook in dat van Editors, Interpol, etc. Kortom, de typische Britse guitaar-sound. Maar toch weet de band op te vallen en wordt ze niet ondergesneeuwd door de concurrentie. Door een stevige injectie van dansbare funky beats en keyboards weet Reverend and the Makers zichzelf duidelijk te onderscheiden. McClure’s specifieke stemgeluid geeft de band ook haar eigen uitstraling, want als een waardige mannelijke tegenhanger van Kate Nash bezit ook McClure over een stevig Brits accent.

Tekstueel worden de standaard-thema’s behandeld van de Engelse middenstand. Uitgaan, relaties en alles wat je nog meer kan tegenkomen als jongvolwassene in een Engelse stad. Vaak worden de teksten met veel cynisme en ironie gebracht. Een grote invloed op McClure is de dichter John Cooper Clarke. Deze dichter van de straat, misschien voor Nederlanders het best te vergelijken met Jules Deelder, doet soms zelfs mee. Op de B-kant van de single ‘Heavyweight Champion of the World’ staat een van Clarke’s gedichten, ‘Last Resort’, voorgelezen door zowel Clarke als McClure.

Een leuke Nederlands voorval voor de kenners van de band was tijdens een optreden bij Giel Beelen. Hoewel het Giel Beelen onbekend was toen de Reverend and the Makers bij hem te gast waren zingt toetseniste Laura Manuel op een nummer ook mee. Giel vroeg nog wie dat meisje was die op ‘He Said He Loved Me’ zong, om zelfs na het antwoord dat het “gewoon de toetseniste” was ‘He Said He Loved Me’ aan te kondigen. Dit terwijl ze niet mee was gekomen naar de studio en de Reverend and the Makers vrolijk kun eerste single ‘Heavyweight Champion of the World’ inzetten.

Als extra fun fact, hoewel ik de naam bijna niet meer durf te noemen; ‘He said He Loved Me’ is samen met Alex Turner van de Artic Monkeys geschreven.

Naast de sterke muzikale kwaliteiten van de band is McClure ook een sterke on- en offstage persoonlijkheid. Hij draagt de band niet alleen met zijn muzikale talent, maar ook zeker met zijn charisma en typische Britse verschijning. Op het podium zijn ze dan ook zeker het aanschouwen waard. Ook in verschillende interviews ontpopt hij zich tot een leuke gesprekspartner.

Het meest sympathieke voorbeeld is misschien wel zijn spontane jam-psessie op, of eigenlijk na, hun optreden op het London Calling festival. Buiten de zalen, midden op straat besluit McClure (zonder band) met gitaar onder een boom samen met de fans nog een potje te gaan jammen. Gelukkig voor zij die dit gemist hebben heeft 3voor12 het opgenomen en beschikbaar gemaakt op het internet. Ook als je op youtube zoekt kun je een grote hoeveelheid opnames hiervan kan vinden die fans met hun mobiele telefoon gemaakt hebben.