Speakers Academy

Straks is het weer zover en verschijnt de nieuwe catalogus van de Speakers Academy. De Speakers Academy is een agentschap voor allerlei min of meer bekende personen, die hun diensten aanbieden als spreker of presentator voor al uw congressen en andere bijeenkomsten, zeg maar voor al uw feesten en partijen. De catalogus moet weliswaar nog verschijnen, maar ik durf nu al een gok te wagen op wie er deze keer op de voorpagina zal staan: Eva Jinek. Ik geloof het echt, maar als het niet klopt, kunnen jullie mijn bewering in ieder geval weerleggen  en dat is ook al veel waard…

Verder zal er niet veel veranderen ten opzichte van het vorige jaar, maar wel een beetje. Sommige sprekers zullen niet meer terugkomen in de catalogus, want zij staan nu al niet meer op de website. Zo was er afgelopen jaar bijvoorbeeld een frisbeemanager: “Effective leadership is like throwing a frisbee: Set direction, toss and… let go!”. Maar intussen  is hij kennelijk uitgefrisbeed. Een beetje jammer vind ik ook dat de filosofisch- religieuze levensbeschouwer niet meer meedoet, want hij gebruikte in de laatste uitgave nog mijn favoriete citaat: “De 21ste eeuw zal mystiek zijn of niet”. Jammer, want dit liet toch in een oogopslag zien hoe weinig achter de flitsende buitenkant van de Speakers Academy eigenlijk schuilgaat. Veel verandert daardoor echter niet. Soms is het zelfs nog erger dan dit. Vele sprekers hebben niet eens zulke uitspraken te bieden, zij moeten het alleen met hun cv doen. Eerst heb ik daarmee heel veel succes gehad, dan daarmee en dan daarmee en nu ben ik hier en kan jij me huren.

Wie hebben wij verder? O hier, kijk, professor X staat er nog steeds in. Over hem schrijven ze dat hij een no-nonsense mentaliteit heeft en dat hij heel duidelijk is. Niet echt boeiend, maar in dit geval weet ik toevallig wat dat in werkelijkheid inhoudt. No nonsense betekent dat hij geen enkel gevoel voor humor heeft. En de duidelijkheid durf ik te betwijfelen, in ieder geval wat zijn uitspraak betreft, dat is wel zeker. Inhoudelijk vind ik hem eigenlijk ook niet zo heel erg duidelijk, maar misschien ben ik daar gewoon niet slim genoeg voor, haha. Alleen, wie is het dan wel?

Maar ach, wat kan mij het schelen. Zijn er niet ook nog anderen? Hier misschien: een veelzijdige ondernemer en auteur van drie bestsellers. 20 jaar lang stond zij aan het hoofd van een internationaal netwerk van escortbureaus, allemaal voor vermogende clientèle uiteraard. Maar inmiddels is zij iets anders gaan doen. Nu is zij nationale tabloid-darling en oprichter van ’s werelds allereerste seksschool. Dat belooft wat.

Haar drie bestsellers dragen allemaal een boodschap in zich, namelijk “dat ieder mens een kracht in zich heeft dat op ieder gewenst moment is op te roepen: Turbopower.” Turbopower… Juist… Waar heb ik mijn turbopower ook weer laten liggen? Maar ik begrijp een beetje wat zij bedoelt. Je bent dan misschien niet echt religieus, maar je gelooft wel dat er iets is. Nou ja, en de een noemt het dan God, Allah of Boeddha en de ander gewoon turbopower. Zo zit dat. Wat schrijft zij verder? “Een mens dat niet gelukkig is in zijn/haar persoonlijke leven zal nooit optimaal kunnen functioneren in het zakenleven”. Als succesvolle zakenvrouw enz. weet zij natuurlijk hoe dat werkt… Maar heeft zij ook de capaciteiten om van de duidelijkheid van professor X te kunnen genieten? Wij weten het niet.

Bij andere sprekers wordt het niet beter. Er staat zelfs Oberknalltüte  Joost Eerdmans in en die vertelt nu werkelijk altijd een onzin dat je er oorsuizen van krijgt. Verder is er bijvoorbeeld  Mr. Happiness is a Warm Gun, een hoogleraar op het gebied van militaire geschiedenis en strategie die zegt “De ware reden dat er oorlogen zijn, is dat de man van oorlogen houdt en de vrouw van krijgers.” Dat is dan meer een soort enge onzin. En dan ook nog, o nee hè, Rutger Castricum, uitgerekend. Wie zou hem nou willen inhuren? Misschien als laatste spreker van de dag, want als hij komt, loopt natuurlijk iedereen weg en dan wordt het tenminste niet zo laat.

Inhoudelijk zijn vooral onweerlegbare  uitspraken zeer geliefd en dat verklaart ook de grote hoeveelheid futurologen en trendwatchers. Zij kunnen immers ook zomaar wat zeggen, want voordat je hun uitspraken kunt weerleggen, zijn zij al met de noorderzon vertrokken. En als iemand toch een keer niet snel genoeg weg is, dan zegt hij gewoon dat de toekomst nog niet is begonnen. Of alweer voorbij. Bovendien komt het er ook allemaal niet zo precies op aan, want: “We bevinden ons in een tijdvak waarin meerdere realiteiten naast elkaar kunnen bestaan. De wereld om ons heen is gelaagd en pluri-dimensionaal, krijgt letterlijk steeds meer dimensies. Consumenten bevinden zich tegelijkertijd online en offline, beleven het leven reëel en virtueel, bewust en onbewust, openbaar en verborgen, zichtbaar en onzichtbaar. Dat maakt dus meerdere ‘toekomsten’ mogelijk”. Freiheit für Wilfried!

En dan zijn er de adviseurs. Dat zijn allemaal mensen die vertellen wat anderen zouden moeten doen om hun doelen te bereiken. Meestal zijn het heel eenvoudige dingen eigenlijk, want het is zoals altijd: Wat je niet zelf hoeft te doen is altijd eenvoudig. En als het niet werkt, doet de ander iets verkeerd en in die zin zijn die adviseurs even onweerlegbaar als de anderen.

Waar het advies eigenlijk altijd op doelt is zelfverantwoordelijkheid. Of, zoals een van de sprekers het formuleert: “U bent uw eigen toekomst”. Daarom dient iedereen altijd optimistisch en positief te zijn en niet de slachtofferrol te spelen, want op die manier kan iedereen al zijn doelen bereiken. Hadden de Wolgaslepers van Repin ook maar dergelijk advies gehad.

Uiteindelijk zijn er ook nog de sprekers met de gelijkenissen. Dat zijn mensen uit kunst en cultuur of sport die zeggen dat het leven of de onderneming net zoiets zijn als waar zij zelf altijd mee bezig zijn. Zo stelt een bekende drummer bijvoorbeeld: “Het leven is een grote drumpartij”. Iemand anders is een bergbeklimmer en die zegt dan dat het voeren van een bedrijf net een bergbeklimming is. Er zijn meer voorbeelden uit uiteenlopende gebieden maar eigenlijk lijken zij allemaal op elkaar. Overal rijst de vraag: is het wijsheid of beroepsdeformatie? Als iemand bijvoorbeeld de hele dag aan het drummen is, dan is het voor hemzelf ongetwijfeld waar dat zijn leven een grote drumpartij is. Maar hoe zit het met anderen, kantoorbedienden, unitmanagers, ICT-professionals? Is hun leven ook een grote drumpartij? Hebben zij wat aan die boodschap? Motiveert het hun misschien? Is het misschien zoals een andere spreker belooft: als je hem gehoord hebt, zal je de volgende dag (!) gemotiveerd naar je werk gaan? Wij weten het niet.

Verder heeft ook op dit gebied de muziek uiteraard mijn bijzondere aandacht en daarom heb ik vooral ook gekeken naar wat daar zoal gaande is. Maar daar is het slechts meer van hetzelfde. Om te beginnen is er het klassieke orkest, en, ja hoor, een orkest is eigenlijk net een bedrijf. Je hebt een dirigent, die is zeg maar de baas, en verder is het “Een verkeerde toon en je bent er geweest”. In dat verband rijzen voor de spreker verder vragen als “Hoe vrij is een kunstenaar?” En: “In hoeverre kan een kunstenaar zich in dienstverband ontwikkelen en hoe werkt een zekere dwang op de creatieve geest?” Misschien wel goed.  Misschien is dwang nog steeds de beste motivatie. In onze pluri-dimensionale wereld is alles mogelijk. Hit me with your Rhythm Stick.

Of slecht natuurlijk. Misschien is het ook bijvoorbeeld in de jazz heel anders dan in een klassiek orkest…

Er is een hoofdstuk in het boek On the Road van Jack Kerouac dat over jazz gaat (deel 3, hoofdstuk 4). Daar zegt een saxofoonspeler “I blow a sweet tone wherever I go and if people don’t like it ain’t nothing I can do about it”. Hoe werkt een zekere dwang op de creatieve geest? Verder gaat het hoofdstuk over een gezellig avondje uit in een jazzcafé waar, mede onder invloed van drank en drugs, tijdens een concert iedereen helemaal uit zijn dak gaat omdat de muzikanten HET hebben. Muziek kan dus meer zijn dan in hiërarchische structuren geen afwijkend gedrag te mogen vertonen en in het licht van wat de laatst genoemde spreker beweert, rijst dan ook de vraag of zich ook dit soort muziek leent voor een vergelijking met het bedrijfsleven.

Het verrassende antwoord is ja. Het gaat dan om “’groove van organisaties’ en organisatievormen in de netwerkeconomie”. “In een jazzband bestaat er een gedeeld bewustzijn, de zogeheten ‘groove’.” En: “Dit gedeelde bewustzijn van jazzmusici kan ook wezenlijk zijn voor de basisuitrusting van netwerkorganisaties.”

Klinkt een beetje vaag, ik weet het, maar dat is het eigenlijk niet in dit geval. Het betekent gewoon als de molenaar het meel niet op tijd levert, is het brood van de bakker te laat klaar. Daar moet zich niet alleen de bakker van bewust zijn, maar ook de molenaar en dat is dan het gedeelde bewustzijn.

Voor zover is er dus weinig nieuws onder de zon. Wat wel nieuw is, althans voor mij, is dat onze Super Groover nu de jazz erbij haalt om uit te leggen wat iedereen toch al weet. Waarom weet ik ook niet.

Maar ja, waarom bestaat de Speakers Academy?

foto scottie t812