De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders
Lekker stukje muziek? Lekker stukje muziek!
De Malinese zangers/gitariste Fatoumata Diawara en de Cubaanse pianist Roberto Fonseca komen in mei naar Nederland.
De Malinese Lekker stukje muziek?
26 mei Musis Arnhem, Arnhem
27 mei De Oosterpoort, Groningen
28 mei Paradiso, Amsterdam
Allenigen zijn niet sneu, maar de maatschappij is nog steeds sterk ingericht op samenstelletjes. Populaire muziek ook. Daar gaat het nog altijd over ‘happy together’. Over het alleen zijn wordt enkel gesmartlapt als een relatie aan diggelen ligt.
Als het al over ‘happy alone’ gaat, is het bluffen dat iemand geen last heeft van het feit dat partner de relatie heeft verbroken. Zo van, ‘je doet maar, ik red me wel’.
Kijk dat schattige koppeletje nou! Als we daar niet week van worden, diep van binnen, op deze romantische avond, dan weet ik het ook niet meer. Amorphis, met Neerlands trots Anneke van Giersbergen, en met dank aan reageerder majava die me een hele tijd terug op dit pareltje wees hier op Sargasso.
Burnt me at the stake, you thought I was a witch
Centuries ago, now you just call me a bitch,
Mother nature’s dying
Nobody’s keeping score
I don’t wanna live in a mans world anymore
Marina Diamandis maakt popliedjes die qua catchyness misschien makkelijk af te serveren zijn als niemendalletjes. Totdat je even wat aandachtiger luistert en hoort dat haar nummers vol zitten met maatschappijkritiek. De thema’s: feminisme, gender en culturele stereotypes.
Bij de schatgraverij vanmorgen in de archieven van Kunst op Zondag, sluit dit stukje muziek aardig aan. George Clinton, bandleider van Parliament-Funkadelic, maakte in 1976 een solo-album met de titel R&B Skeletons in the Closet.
Centraal thema van dit album: de pogingen van zwarte artiesten “over te steken” naar een wit publiek. In dat proces dreigen ze hun belangrijkste zwarte publiek te verliezen.
George Clinton vraagt in het titelnummer van het album de klassieke R&B muziek uit de kast te halen:
Dat techno begon als protestmuziek, met zwarte grondleggers ‘Mad’ Mike Banks, Jeff Mills and Robert Hood, zou je niet zo snel meer bedenken als je hedendaagse techno luistert. Brits-Portuguese DJ en producer ØTTA doet die geschiedenis nog wel eer aan. Voor het nummer ‘Silence is Oppression’ werd ze geïnspireerd door de Black Lives Matter-beweging in de V.S. Tot haar verbazing werd het een anthem in 2000 tijdens protesten tegen anti-abortuswetgeving in Polen.
Vermeer in het Rijksmuseum © collage Wilma Lankhorst
Voor zo ver bekend reisde Vermeer bijna nooit. Hij ging soms naar Gouda en Amsterdam. Er zijn geen bronnen die verwijzen naar buitenlandse bestemmingen. Hij creëerde zijn eigen verstilde wereld in zijn atelier op de eerste verdieping van zijn woonhuis in Delft. De 28 werken die je nu in Amsterdam kunt zien zijn in de afgelopen eeuwen verspreid over de hele wereld. Op basis van de schilderijenlijst van het Rijksmuseum heb ik berekend hoe ver deze dertien musea in vogelvlucht van Amsterdam verwijderd liggen. Ook de afstanden tot de Europese steden en Den Haag heb ik op basis van vogelvlucht berekend. Als je alle Vermeers gaat bekijken op de plaats waar ze normaal hangen, reis je 51.382 kilometer. Op basis van de CO2-berekening op ecotree.green bespaar je met een bezoek aan het Rijksmuseum ruim 7.900 kilo CO2-uitstoot. Daarmee kun je de Eiffeltoren 107 dagen en 10 uur verlichten.
De CO2-uitstoot van je reis naar Amsterdam moet je er zelf nog even bij tellen. Mooie avond.
Op betaal-tv Prime Video was vorige maand een Nederlandse variant te zien van het Japanse programma ‘Hitoshi Matsumoto Presents Documental’. Een productie van Amazon Studios en Warner Bros. In Nederland heette de serie: ‘LOL: Last One Laughing’.
Het concept: cabaretiers en stand-up comedians moeten elkaar aan het lachen zien te maken. Degene die het langst volhoudt niet te lachen, wint de wedstrijd en verdient een slordige 50.000 euro voor een goed doel.
Weer oud spul tot leven gebracht van het muzieklabel Music From Memory (zie eerder deze CT), dit keer een uitgave van “unreleased pieces, sketches and extended jams recorded between 1993-1995” van duo MLO (Peter Smith en Jon Tye), volgens MFM “British electronic pioneers”. Het album Oumuamua is “a collection of music to get lost-in, a wander down the mazed, mirrored corridors of the subconscious.”
Het in 2016 opgerichte ensemble Jiraan (= Arabisch voor ‘buren’) met musici uit Syrië, Turkije, België, Nederland, Bulgarije, Frankrijk, Duitsland en Irak.
Het ensemble laat hun kennis en kunde van historische en hedendaagse muziek uit al die landen samen komen. “Alles met het oog op verbinding tussen muziektradities en muziekstijlen, en met respect voor elkaar als muzikant”, zoals hier staat beschreven.
Op het nummer ‘Trauma’ van de EP Agitations (2015) hoor je hoe Lotic de dagelijkse micro-agressies richting hem (zwart, gay) ervaart: “Someone poking you with a pin every single day, you’re going to eventually have scars.”
Er gaat, vermoed ik, een schat aan prachtige, betekenisvolle liedteksten aan mij voorbij. Want, zo biechtte ik hier ook al op, mijn aandacht gaat vooraleerst uit naar de muziek en nagenoeg niet naar de tekst van een liedje.
Je zou denken dat publiek dat liedteksten van A tot Z meezingt, wél begrip heeft van de intenties van de liedjesschrijver. Dat is, helaas, niet altijd waar. Ter illustratie: dit ruim 50 jaar oud liedje van Sly and the Family Stone.