De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders
De Amerikaanse Southern Rock Band Lynyrd Skynyrd boekte haar grootste successen in de jaren ’70, maar treedt nog steeds voor volle zalen en festivals op. Zij het wel in een nogal gewijzigde bezetting dan.
‘Gimme Back My Bullets’ stamt uit hun piekjaren, van het gelijknamige album uit 1976.
Singer-songwriter Sierra Ferrell haalt haar inspiratie hier zo te horen bij Django Reinhardt vandaan.
“Het lied kwam tot me terwijl ik in mijn busje woonde in Port Townsend in Washington,” schrijft ze. “Het strand werd al gauw een van mijn favoriete plekken. Ik liep er elke dag heen om dingen te zoeken die waren aangespoeld. In die tijd zag ik een Vissen met blauwe ogen en er was nog een ander waar ik een oogje op had die een Kreeft was.”
Siegfried of Sigurd is een legendarische figuur uit Germaanse heldendichten. Het is niet duidelijk of die op een of meer historische personen teruggaat. Vanaf 1200 komen er versies van het Nibelungenlied in omloop.
Siegfried raakt bevriend met een van Bourgondië, Gunther en helpt hem Brünhilde, de krijgszuchtige koningin van IJsland tot een huwelijk te verleiden. Die geeft allerlei opdrachten aan wannabe-echtgenoten, en brengt iedereen om die daarbij faalt. Met de bovennatuurlijke attributen die Siegfried tijdens zijn jeugdige avonturen heeft bemachtigt, helpt hij Gunther de taken te volbrengen.
Op de snelweg door Spanje. Mijn oude tweedehandse iPod Touch aan de autoradio met mijn al even oude muziekcollectie erop. De nostalgie. Aan de beurt is het album Morning View van Incubus. Prachtig melodieuze gitaarspelen, prachtige mannenstem, lekkere drum. Het nummer Warning geeft me het idee voor deze Closing Time. ‘She woke in the morning, she knew that her life had passed her by. She called out a warning, don’t ever let life pass you by.’
Als muziekhistorici en -archeologen zich over vijfhonderd of drieduizend jaar buigen over de vraag waar ze een nummer moeten dateren, zullen ze ongetwijfeld op het probleem van kunstmatige intelligentie stuiten.
Misschien dat de schunnige humor een weggevertje is? Maar afgezien daarvan: dit klinkt toch gewoon als een jaren ’80 nummer?
De onderwerpen aan de dinertafel van de familie Gentry schijnen nogal grimmig toe. Moeder vertelt onderkoeld over Billie Joe die van de brug af is gesprongen en vader merkt op dat die meid nooit enig verstand in d’r donder had.
De hele familie lijkt zich weinig aan te trekken van het tragische vooral. Voor Gentry is de onverschilligheid van het gezin “een studie in onbewuste wreedheid.”
Wie wil er nu geen succesvolle auteur zijn? Paperback Writer was hun nieuwe single voor hun derde en laatste tournee in de VS. De tekst suggereert een brief van een zelfbeoogd auteur aan een potentiële uitgever.
Leslie Feist is een Canadese singer-songwriter, die al sinds 1991 actief is.
Als 15-jarige richtte ze een punkbandje op in school en nadat ze in Calgary een Battle of the Bands-competitie had gewonnen, mocht ze spelen op Infest 1993, waar ook The Ramones optraden.
John Lennon lag in 1967 in bed met echtgenote Cynthia, die hem ergerde met haar eindeloze gekwebbel. Terwijl zij sliep en hij nog na mijmerde, schoten hem de woorden “Words are flowing out like endless rain into a paper cup…” binnen.
Aan de keukentafel maakte hij er een universeel lied van. Het lied werd onder meer gecovered door David Bowie, Rufus Wainwright, Aurora en een reeks topartiesten voor de Grammy Awards in 2005.
Voordat Tori Amos doorbrak als pianospelende soloartiest, beproefde ze haar geluk als zangeres in een synthpop-band.
Y Kant Tori Read was vernoemd naar een anekdote uit Amos’ kindertijd: ze werd van het conservatorium gegooid omdat ze geen bladmuziek wilde lezen. Amos speelt namelijk alles op gehoor. (Hé, je bent een muzikaal genie of niet).
Na vijf jaar gaf de band er de brui aan.
Waylon Jennings boekte successen als countryzanger in de jaren ’70 van de vorige eeuw. Hij kreeg televisiebekendheid als verteller in de serie The Dukes of Hazzard, waar hij ook de titelsong van vertolkte.
‘Turn the Page’ is een cover van protestzanger Bob Seger uit 1971.
Angelene vertelt het verhaal van een prostituee die droomt van een beter leven, een leven ver weg met iemand die haar werkelijk liefheeft.
P.J. Harvey vertelt het met allerlei dubbelzinnigheden en literaire verwijzingen, zoals het countryliedje Abilene (“Prettiest town I’ve ever seen”) en J.D. Salingers korte verhaal ‘Pretty Mouth and Green My Eyes’, waarin een man zijn hart uitstort tegenover een collega over zijn overspelige vrouw die de hort op is — met die collega, zoals later zal blijken.