Ondanks de recent afgekondigde sancties, is de Europese reactie op het Russische optreden in Oekraïne tamelijk voorzichtig. Dat geldt met name voor het leiderschap van Europa’s machtigste regeringsleider, Angela Merkel. Wat moeten wij met Poetins Rusland?
Europa heeft twee grote problemen:
- de verschillende snelheden in de economie der eurolanden en de gevolgen die dat heeft voor het economische beleid en het bestuurlijke model in Brussel, een verdere integratie en overdracht van souvereiniteit of juist minder macht voor de EU?
- de positionering ten opzichte van Rusland en de machtspolitiek die de EU zelfs tegen de wil van de lidstaten moet en zal bedrijven, een politiek zonder enig pathos, zoals Merkel lijkt te willen, of een ambtelijke versie daarvan, zoals Ashton laat zien?
Het zijn geen kleine moeilijkheden, zo weten we sinds de problemen met de euro en de recente verkiezingen voor het Europese Parlement.
Over de euro en de convergentie van de economie in de noordelijke en zuidelijke lidstaten gaat dit verhaal niet. Maar het probleem van de Duitse leiding zonder enige nadruk doet zich zowel in dit economische veld voor als op het vlak van de buitenlandse politiek. Daar komt nu Oekraïne als uitdaging bij: de keuze voor een associatie met de EU of met een Euraziatische alliantie van Poetin, bleek een splijtzwam, het bezoek van vooraanstaande Europese politici aan het roerige Maidanplein in Kiev op zijn minst onhandig.
En voordat we daar over uit zijn gemekkerd, ontstaat door een criminele actie van de separatisten een nieuwe realiteit: vlucht MH17 komt in kleine stukken neer achter Donetsk en bijna driehonderd mensen sterven. Zoals de Volkskrant het uitdrukte, we zien nu dat de vrede ondeelbaar is en dat er geen afgelegen conflicten meer bestaan. Colonnes van rouwauto’s over onze rijkswegen, de mannen waarmee Poetin geopolitiek bedrijft zijn gemaskerde bandieten die plunderen, leugens zijn gemeengoed in het deel van de wereld waar de kranten vroeger ‘Waarheid’ heetten. De Duitse houding blijft echter opvallen op door voorzichtigheid.
Verwarrend allemaal: dus ik koop wat kranten uit het buitenland. The Economist vraagt zich af waarom Poetin niet ophoudt de separatisten in Oekraïne te steunen. ‘[L]ying is a first response’ in Rusland en omdat Poetin verstrikt is geraakt in zijn eigen leugens ter rechtvaardiging van zijn steun aan de separatistische strijd in Oost-Oekraine, zo meent het blad.
De oncomfortabele werkelijkheid is dat het Rusland van Poetin bezig is met het herstellen van een geopolitieke wereldmacht, die Stalin nastreefde en die tijdens Gorbatsjov en Jeltsin verdween. Daarbij hoort een houding, die in de tijd van de Koude Oorlog werd aangenomen: een volstrekt antagonisme, zonder rechtstreekse strijd, maar met testen aan de randen van de invloedssfeer.
Kan Europa daarmee uit de voeten? Is de Koude Oorlog terug en hebben we er een visie op? Luuk van Middelaar, rechterhand van Van Rompuy schrijft in die Zeit dat de buitenlandpolitiek van de EU op grenzen stuit, geografisch en conceptueel. De EU kan wel normatieve aantrekkingskracht uitoefenen op naburen, maar moet inzien dat dan ook macht wordt uitgeoefend. Als je dat niet doet, bedrijf je een onhoudbare zelfverloochening. Dat lijkt onmiskenbaar: de Amerikanen wisten het wel, maar wist Hans van Baalen het ook toen hij de demonstranten in Kiev steun beloofde?
Voor de strengheid van de sancties maakt het allemaal weinig uit: het gaat niet zo geweldig met de Russische economie, maar echt hard zijn de sancties nog steeds niet, dus Poetin houdt koers. Hij maakte zich meester van de Krim, maar was dat een pion, terwijl hij Oekraïne als koningin nooit meer zal krijgen?
Het getij lijkt te veranderen. Valt het vooralsnog op dat Nederland vooral in de rouw is en voorzichtig opereert, dan toch ook dat Rutte tamelijk hard keft en actief is. ‘Send in the Marines,’ heeft Rutte wel gedacht, maar hij deed het toch maar liever niet. Een zondagse vergadering in het Catshuis was nodig om militaire acties voorlopig uit te sluiten. Een zucht van verlichting woei door het Kremlin. Vraag is of Nederland als hardliner gaat optreden, bijvoorbeeld jegens de Fransen die dure militaire schepen willen leveren?
Rutte, Merkel, Ashton, Poetin, Obama, Kerry, maken we de beschouwingen niet te persoonlijk? Stel dat er een ander dan Poetin had gezeten, hoeveel anders ging het dan? Of, nog anders gesteld, welke krachten hebben invloed op het gedrag van de Russische top? Als we dat gedrag willen beïnvloeden, moeten we dan niet meer weten van de krachten die dat gedrag bepalen? Oude bolsjewieken waren er goed in: de interne tegenstellingen van de tegenstander opzoeken en die aanwakkeren. Het is de bron van Poetins paranoia: hij vreest de NAVO aan zijn grenzen, maar interne ondermijning nog meer.
De naam van Alexander Doegin komt dan voorbij.
Reacties (8)
“ontstaat door een criminele actie van de separatisten een nieuwe realiteit: vlucht MH17 komt in kleine stukken neer”
Toen ben ik maar gestopt met lezen.
Auteur heeft blijkbaar het eindrapport van de onderzoekers al gelezen? Of is de auteur van dit prutsstukje bezig met een smerige propaganda leugen?
Sargasso ‘Hopeloos genuanceerd’, me anus!
@1: Nee, MH17 vloog vrolijk door en is middels op bestemming geland. De crash is met papier maché in scene gezet om Poetin een hak te zetten.
@0: Wat ik interessanter vind is hoe laconiek de houding van de EU blijft in een act of war. Is dit nu het beoogde ‘wir sind allen brudern’? Wat lullige sancties opzetten in plaats van een Europees leger op te richten? Supranationaal belastingsystemen oprichten, dat kunnen ze wel. Maar een EU-lid bijstaan? neuh…
@2: “Nee, MH17 vloog vrolijk door en is middels op bestemming geland. De crash is met papier maché in scene gezet om Poetin een hak te zetten.”
Dus zo sneu triest is het nu al geworden… Grûtte Pier is een aluminium hoed drager.
Alleen maar omdat hij iemand beschuldig van laster?
Bàh!
http://nl.wikipedia.org/wiki/Laster
@3: “alleen maar omdat hij iemand beschuldig van laster?”
Laster is het zwartmaken van een ander door deze in het openbaar te beschuldigen van zaken waarvan degene die de beschuldiging uit weet of had moeten weten dat deze onwaar zijn. Het doel is het ruïneren van de reputatie van het slachtoffer.
“Of is de auteur van dit prutsstukje bezig met een smerige propaganda leugen?”
– “Sargasso ‘Hopeloos genuanceerd’, me anus!”
Try trolling harder
@3:
wie de schoen hoed past trekke hem aan!
Idd. een feitenvrij opstel van TS.
De vraag waar het om draait is ‘Wat moeten wij met de VS?’, althans de schaduwregering met Nuland – ‘Fuck the EU’ en c.s..
Zo ziet dat er dus uit, als u genaaid wordt.
Tel Aviv/D.C. vechten hun VOC-oorlog uit – wederom niet op eigen grondgebied, maar in ónze tuinen.
De grap is dat uw belastinggeld wordt aangesproken om hún oorlog van kanonnenvoer te voorzien. De NAVO gebruikt inmiddels steeds meer chemische (Syrie), biologische (Afrika), en politieke en economische wapens (WTO, TRIPS, TTIP, TISA). En alle combinaties.
De VS hebben Rusland inmiddels al perfect omsingeld met labs voor dodelijke virussen, ze kijken ook erg gretig naar de geringste kans om het atoomwapen op de burgers los te laten.
In Ukraine heeft de VS al labs gebouwd in Odessa, Dnepropetrovsk, Lugansk, Lviv, Vinnitsa, Ternopol, Uzhhorod, Kiev, Simferopol and Kherson.
“journalist Joni Simonishvili in 2011: «Bio Weapons or Bio Health Reference Lab in Tbilisi Georgia?»
U.S. bouwde een high-tech pest lab in Kazakhstan. . De VS heeft ook een lab in Otar in W-Kazakhstan aan de Caspian Sea.”:
http://www.strategic-culture.org/news/2013/09/12/does-us-comply-with-international-bio-weapons-ban.html
Wie het oorlogsbedrijf goed volgt ziet dat ’top-sector’ genetische manipulatie – waaronder biologische wapens ook vallen – en zgn. ‘veiligheid’ inmiddels werkelijk ‘booming business’ zijn.
Met de hoax van islamterreur, is de werkelijk terreur onze eigen overheid – in sneltreinvaart slaagt de overheid erin ons schaapachtig onze privacy, souvereiniteit, vrijheid en burgerrechten bij het vuil te zetten. Met ons eigen geld maken we van ons land een gevangenis. Een totalitaire staat.
De Russen weten als geen ander dat je dat niet moet willen.
We hebben duidelijk de verkeerde vrienden. Back stabbers. Ze hebben ons al een keer in een wereldoorlog gestort. Die is feitelijk nooit opgehouden, de permanente oorlogseconomie gaat nu weer in de hoogste versnelling. Mensenlevens tellen totaal niet.
De Bijlmerramp bracht al D.U., veel wapentuig, alsmede chemische en biologische wapens aan het licht. De laatste gelinkt aan Ron Fouchier in Erasmus Medisch Centrum dat griepvirus in biologische wapens verwerkt. Dat lab accepteerde naar verluid een enorme som geld van een anonieme sponsor. Dat lab is colab van de gestoorde viroloog Yoshihiro Kawaoka in
Kawaoka’s Influenza Research Institute aan de University of Wisconsin–Madison.
Biowapens, Solvay, Israël, Schiphol, ICTS, en Boeing zijn de overeenkomsten tussen de EL-AL ramp in de Bijlmer en MH17-ramp. http://www.abeldanger.net/2014/07/icts-israeli-owned-security-company-at.html
WOIII woedt allang in het hart van onze regering; in de media, ngo’s en universiteiten.
Terzake (NCRV) had heel toevallig?! veel Rusland basher te gast (gevraagd; of door de PR-lobby industrie erin gesjoemeld? 1 was van Radio Free Europe. ……….Huh? Websearch toont aan dat dat 1 van de vele propaganda dekmantels is van de gekende antisemiet, miljardair, zwendelaar Soros. Met wie Rutte joviaal de hand schud, Dijksma 4 milj. subsidie weggeeft.
Gisteren bood Nieuwsuur n.b. uitgebreid podium cq. propaganda aan de gekende eugenist, miljardair, subsidie-bedelaar, belastingontduiker en fraudeur Bill Gates.
Oorlog voeren is sowieso fout en primitief, met je buren al helemaal slecht voor je eigen comfort.
@6: als je het nou gelaten had bij ‘neu, typisch Tom vanD-verhaal’, dan was je wat mij betreft klaar geweest.
U schrijft maar een eind weg. Het onderwerp geeft niets. Ik bedoelde alleen te zeggen dat ik de politieke inhoud van de discussie mager vind.
Dat kwam niet uit het stukje dat tussen mij en de redactie diverse misverstanden en verminkingen onderging. Daardoor verdween nogal veel.
Wat ik had willen schrijven was dit.
Russische Lente?
Je vraagt je af waar hij blijft, de Russische Lente. Maar als hij zou komen en afloopt als de Arabische Lente, moet er misschien maar iets anders. Maar wat? De V.S. en EU komen met nieuwe sancties. Maar indruk maken ze niet. Wat moeten wij met Poetin’s Rusland?
Europa heeft de economie en het buitenland als vraagstuk:
– de verschillende snelheden in de economie der eurolanden en de gevolgen die dat heeft voor het economische beleid en het bestuurlijke model in Brussel, een verdere integratie en overdracht van souvereiniteit of juist minder macht voor de EU?
– de positionering ten opzichte van Rusland en de machtspolitiek die de EU zelfs tegen de wil van de lidstaten moet en zal bedrijven, een politiek zonder enig pathos, zoals Merkel lijkt te willen, of een ambtelijke versie daarvan, zoals Ashton laat zien? Of een rol als de V.S.?
Over de euro en de convergentie van de economie in de noordelijke en zuidelijke lidstaten gaat dit verhaal niet. Maar het probleem van de Duitse leiding zonder enige nadruk doet zich in dit economische veld voor, net als op het vlak van de buitenlandse politiek. Daar komt nu Oekraine als uitdaging bij: de keuze voor een associatie met de EU of met een Euraziatische alliantie van Poetin, bleek een splijtzwam, het bezoek van vooraanstaande Europese politici aan het roerige Maidanplein in Kiev op zijn minst onhandig.
MH-17 en liegen
En voordat we daar over uit gemekkerd zijn, ontstaat door een criminele aktie van de separatisten een nieuwe realiteit: vlucht MH 17 komt in kleine stukken neer achter Donetsk en bijna 300 mensen sterven. Zoals de Volkskrant het uitdrukte, we zien nu dat de vrede ondeelbaar is en dat er geen afgelegen konflikten meer bestaan. Kolonnes van rouwauto’s over onze rijkswegen, de gemaskerde bandieten die plunderen, leugens als informatie in het deel van de wereld waar de kranten vroeger “Waarheid” heetten. De Duitse houding valt op door voorzichtigheid.
Verwarrend allemaal: dus ik koop wat kranten uit het buitenland. The Economist vraagt zich af waarom Poetin niet ophoudt de separatisten in Oekraine te steunen. Omdat “lying is a first response” in Rusland en omdat Poetin verstrikt is geraakt in zijn eigen leugens ter rechtvaardiging van de separatische strijd in Oost-Oekraine, zo meent het blad. Tja: “Never tell a lie when you can bullshitt your way through”, schrijft Harry Frankfurt( 0n Bullshitt, p. 48) Dat recept beheerst Poetin wel. Het minste dat gezegd kan worden is dat Poetin geslepen positie kiest, van het biertje met koning tot en met de omhelzing van Irene Wüst. En de sluikse levering van zware wapens aan zijn vrienden.
De oncomfortabele werkelijkheid is dat het Rusland van Poetin bezig is met het herstellen van een geo-politieke wereldmacht, die Stalin nastreefde en die tijdens Gorbatschow en Jeltsin verdween. Daarbij hoort een houding, die in de tijd van de Koude Oorlog werd aangenomen: een volstrekte antagonisme, zonder rechtstreekse strijd, maar met testen aan de randen van de invloedssfeer. Kan Europa daarmee politiek uit de voeten?
Politiek denken
Luuk van Middelaar, rechterhand van van Rompuy schrijft in die Zeit dat de buitenlandpolitiek van de EU op grenzen stuit, geografisch en conceptueel. De EU kan wel normatieve aantrekkingskracht uitoefenen op naburen, maar moet inzien dat dan ook macht wordt uitgeoefend. Als je dat niet doet, bedrijf je een onhoudbare zelfverloochening. Dat lijkt onmiskenbaar: de Amerikanen wisten het wel, maar wist Hans van Baalen het ook toen hij de demonstranten in Kiev steun beloofde? Voor de strengheid van de sancties maakt het allemaal weinig uit: het gaat niet zo geweldig met de Russische economie, maar echt hard zijn de sancties nog steeds niet, dus Poetin houdt koers.
Het getij lijkt echter te veranderen. Valt het voorals nog op dat Nederland vooral in de rouw is en voorzichtig opereert, dan toch ook dat Rutte tamelijk hard keft en actief is. “Send in the marines” heeft Rutte wel gedacht, maar hij deed het toch maar liever niet. Een zondagse vergadering in het Catshuis was nodig om militaire acties voorlopig uit te sluiten. Een zucht van verlichting woei door het Kremlin. Vraag is of Nederland als hardliner gaat optreden, b.v. jegens de Fransen die dure militaire schepen aan Rusland willen leveren?
Een nieuwe Russische ideologie
Rutte, Merkel, Ashton, Poetin, Obama, Kerry, maken we de beschouwingen niet te persoonlijk? Of, nog anders gesteld, welke krachten hebben invloed op de koers van de Russische top? Als we dat gedrag willen beinvloeden, moeten we dan niet meer weten van de krachten die dat gedrag bepalen? Oude bolsjewieken waren er goed in: de interne tegenstellingen van de tegenstander opzoeken en die aanwakkeren. Het is de bron van Poetin’s paranoia: hij vreest de Nato aan zijn grenzen, maar interne ondermijning nog meer. Zijn onliberale mediabeleid komt daar vandaan.
De naam van Alexander Dugin komt dan voorbij. Hij is een Russisch politicoloog en Poetin luistert naar hem. Dugin pleit voor “een vierde politieke theorie”. De eerste was de liberaal-democratische, de tweede de marxistische, de derde het fascisme. Nu is de liberale visie zo dominant geworden dat mensen niet meer begrijpen dat een ideologie werkzaam is en door die dominantie wordt de varieteit en de uniekheid van volken en culturen bedreigd. Een vierde theorie, die een geopolitieke Euraziatische basis heeft, moet die post-politieke eendimensionaliteit doorbreken.
Het is in veel opzichten anti-Fukuyama denken; Dugin gelooft niet aan het einde der geschiedenis en de triomf van het democratisch liberalisme. De bronnen van Dugin zijn nieuw rechts (Alain de Benoist, Evola), geo-politieke denktradities, een voeding voor Russische nationalisme bovendien. Kennelijk heeft zijn denken invloed op Poetin; van de lichte neiging tot democratie valt bij hem na zijn eerste jaren weinig meer te merken. Politieke denkbeelden ontstaan ook bij bevolkingen: zij zien hoe de wereld verandert en geven daar betekenis aan. Is dit nieuw rechtse autoritaire denken de stemming bij veel Russen en zijn Dugin en Poetin in die stemming gevangen?
Koude oorlog
Het gaat natuurlijk niet alleen om ideologie. Poetin heeft een vriendenrijk geschapen, waarin door weinigen veel wordt verdiend. Hoe de verbindingen tussen hen en het Kremlin lopen, doet er toe. De sancties zijn gericht op de intimi, de binnencirkel van Poetin. Dat zal de stabiliteit van het regime beinvloeden, zeker. Maar de vraag is of het voldoende is voor verandering. Het lijkt mij niet het goede politieke antwoord, als wij zouden kiezen voor de lijn van de Koude Oorlog, ruwweg de definitie van Rusland als tegenstander, alleen terugschrikken voor hete oorlog. Dat is wel het pleidooi van de Economist:
“The West should impose tough sanctions now, pursue his corrupt friends and throw him out of every international talking shop that relies on telling the truth. Anything else is appeasement – and an insult to the innocents on MH17.” (Economist, 26 july 2014)
Ik ben het er mee eens en tegelijk is het ook een tragische formulering van ons politieke onvermogen om goede politieke antwoorden te geven op de ouderwetse expressievormen van de Russen: Poetin is een tsaar en hoe meer hij zich als Tsaar gedraagt, hoe populairder hij wordt. Het Westen bedient hem met isolement.