[T]he real strategic blunder was not that Barack Obama didn’t launch yet another war in Syria, but that he decided to go along with the ambitions of America’s Sunni allies to create and arm a Syrian opposition army to overthrow the regime in the first place.
Volgens zijn critici is Obama’s aarzeling om zich veel agressiever met de oorlog in Syrië te bemoeien een van de voorname oorzaken waarom het conflict zo uit de hand kon lopen. Garry Kasparov stelt dat Obama Rusland praktisch de vrije hand heeft gelaten om de regie over de oorlog in handen te nemen.
Historicus en onderzoeksjournalist Gareth Porter biedt op CounterPunch echter een radicaal ander perspectief.
Volgens Porter heeft Obama zich door zijn adviseurs laten verleiden om Amerika’s soennitische bondgenoten toe te staan jihadistische rebellen te bewapenen en te trainen, teneinde het regime Assad omver te werpen, en heeft men misgegokt dat de Russen en Iraniërs zich niet openlijk in het conflict zouden durven mengen.
Halfhartig commitment
Porter schrijft dat de Saoedische en Turkse overheden er – volgens een hoge Amerikaanse ambtenaar – in september 2011 op aandrongen bij de Amerikaanse regering niet enkel ‘kleine wapens’ aan de gematigde rebellen te leveren, maar ook luchtdoel- en anti-tankraketten.
Turkey even offered to send troops into Syria to overthrow Assad, but only if US and NATO agreed to create a “no-fly zone” to protect them.
Obama zou echter enkel akkoord hebben willen gaan met de levering van klein wapenmaterieel. Ook zou hij zijn soennitische bondgenoten in de regio aanvankelijk hebben verboden zelf zwaarder wapentuig te leveren.
Om hen toch enigszins tegemoet te komen zou hij wel hebben ingestemd met een plan van generaal David Petraeus om vuurwapens uit Libische legermagazijnen naar Turkije te laten smokkelen, en zo aan de Syrische rebellen te leveren.
Met dit halfhartige beleid committeerde de Amerikaanse president zich echter desondanks aan de omverwerping van het Syrische regime, schrijft Porter.
Misrekening en escalatie
Obama’s adviseurs in het Witte Huis zouden er vanuit zijn gegaan dat Iran en Rusland Assad niet te hulp zouden schieten. Zelfs Hezbollah bekritiseerde rond die tijd de brutaliteit waarmee het regime de opstand neer probeerde te slaan.
Het bleek een cruciale misrekening: Iran heeft Syrië namelijk nodig om Hezbollah te bevoorraden; Hezbollah en haar rakettenarsenaal fungeert namelijk als afschrikmechanisme voor een eventuele Israëlische aanval op Iran.
Toen de Syrische gewapende oppositie flink terrein begon te veroveren, drong Iran er dan ook bij Hezbollah in mei 2013 op aan terug te slaan met een breed contra-offensief, aldus Porter. Dit zou leiden tot de grootste nederlaag van de Syrische rebellen tot dan toe.
Vervolgens besloot het Witte Huis om de inzet van hun gok te verhogen en haar betrokkenheid te intensiveren. Zo werd ze volgens Porter langzaam maar zeker steeds meer het conflict ingezogen; voornamelijk omdat ze haar soennitische bondgenoten in de regio niet voor de voeten wilde stoten, vanwege de geostrategische belangen die het Witte Huis in deze landen heeft.
Reacties (19)
Het is de reactie van Assad op de opstand die de oorlog heeft doen ontstaan en uit de hand heeft doen lopen.
Een no flyzone en Turkse interventie in najaar 2011 had het land en de wereld een hoop ellende bespaart.
Het zijn de beleidsadviezen van de Porters van deze wereld met hun appeasement richting dictators en hun hoge tolerantie voor oorlogsmisdaden die de huidige clusterfuck mogelijk gemaakt hebben.
Wat Porter voorstelt komt feitelijk neer op het helpen van Assad om de opstand neer te slaan. Moreel onverdedigbaar.
@1 Je vergeet alleen dat al die Golfstaten, die jihadi’s sponsoren om Assad uit het zadel te wippen, ook gerund worden door dictators. De Saoedi’s houden ongeveer net zo grof huis in Jemen als Assad in eigen land. Ook maar aansturen op regime change dus? O, maar wacht, dat is Amerika’s grote bondgenoot in de regio, dus dat ligt anders…
En stel dat Assad valt. Wat dan? Krijgen we dan net zo’n scenario als in Libië? Een machtsvacuüm waar verscheidene facties om hun deel van de koek strijden? Of wordt het een soort Irak, waar meerderheid de minderheid gaat terroriseren en etnisch zuiveren?
’t Is leuk hoor, roepen dat de dictator weg moet, maar zonder een civil society en een liberale traditie, en allerlei jihadistische groeperingen die de facto de sterkste zijn is het vragen om problemen. Dan wordt dat land straks geregeerd door Jabhat al-Nusra (Al Qaeda dus), of verscheurd tussen allerlei warlords van meer of net iets minder islamistische snit.
Verder gaat dat stuk van Porter niet over de vraag of het nu wel of niet een goed idee is dat Assad blijft zitten. Het behandelt enkel wat de afwegingen van het Witte Huis zijn geweest bij het voorzichtig steunen van de rebellen, wat zich achter de schermen heeft voorgedaan, en hoe Obama’s beslissingen hebben uitgepakt.
@1 hoezo is de reactie van Assad de oorzaak? Wat had Assad dan moeten doen? De opstand haar gang laten gaan en zichzelf laten afzetten? Dat is wel heel naief gedacht.
Intersanter is on te achterhalen welke krachten het opportuun vonden de opstand te initiëren. De aanvang leek namelijk erg op de start van de andere regime changes tijdens de arabische lente. Het lijkt er erg op dat iemand dat recept wilde herhalen in syrie. Zoals we nu echter weten is dat mislukt en heeft dat een averechts effect gehad.
De rol van de vs lijkt hierin cruciaal met hun steun en wapen leveranties. Lijkt of men met minimale inzet middels proxy oorlog de invloed van rusland in syrie wilde vervangen door westerse invloed. Echter door geen vuile handen te willen maken en het onderschatten van rusland (terwijl rusland van meet af aan heeft laten weten hin invloed in syrie niet op te zullen geven) is de boel mislukt.
De strategie van de vijand van mijn vijand is mijn vriend gaat niet meer op na veertig jaar. Daar is de wereld te complex voor en de belangen te verschillend.
Ik denk dat de VS en europa compleet gefaald hebben wat Syrie betreft.
Dat het nu op Rusland, Iran en Turkije aankomt om de vrede weer terug te krijgen in dat gebied snap ik ook heel erg goed. Dat zijn de partijen die tot op heden strijd hebben geleverd.
Dat daarnaast de VS gewoon met de vijand van Turkije gaat samenwerken snap ik al helemaal niet.
De YPD / YPG in de ogen van Turkije een terreurorganisatie geholpen wordt door de VS wat training + bevoorrading betreft. Dat kan toch niet.
Daarom zullen in ieder geval de radicale groeperingen zoals ISIS en de YPD geen enkel rol van betekenis spelen bij de vredesbesprekingen en daarmee wordt de VS ook buitengesloten.
@2:
De situatie in Saudi Arabië is niet hetzelfde als in Syrië, de dictatuur in Saudi Arabië is op dit moment immers stabiel. Het is inderdaad een grof schandaal dat het westen niet meer heeft gedaan om de roep om meer democratie in Bahrein te steunen.
Verder is dit slechts afleiding, de aard van het regime in Saudi Arabië doet voor het Syrië beleid niet ter zake.
Dat zou een zegen zijn; Libië is vele malen veiliger en stabieler dan Syrië op dit moment. Net als Irak. Je onderschat de ernst van de situatie in Syrië blijkbaar – nog steeds.
Wat een onzin, Porter heeft een mening over wat goed beleid zou zijn geweest voor Syrië, en de kern van dat conflict is nu juist de legitimiteit van Assad. Je kan niet over het conflict in Syrië praten zonder het over Assad te hebben, dat is echt achterlijk.
Pure bangmakerij; je neemt hier de framing van Rusland en Assad over.
In heel bevrijd Syrië bloeiden aanvankelijk een brede civil society op, denk aan de White Helmets. De rebellen zijn er in allerlei soorten en maten, het zijn zeker niet allemaal islamisten (wat iets anders dan islamtisch. Dat ik jou daar op moet wijzen).
Wat in ieder geval wel zeker is: ze zijn gemiddeld genomen ver te verkiezen boven de warlords van meer of net iets minder Islamitische snit die voor Assad vechten.
@3:
Eh, wat dacht je van verkiezingen houden? Opstappen? Politieke gevangenen vrijlaten?
Wat jij zou moeten doen is je inlezen in de geschiedenis van de Assad dictatuur. Dan zou je misschien begrijpen waarom mensen hem weg willen hebben, waarom ze met gevaar voor eigen leven de straat opgingen om te demonstreren.
En dan zou je misschien begrijpen waarom de demonstraties geleid hebben tot een gewapende opstand: het was dat of wegrotten in een van Assads gevangenissen.
Ik acht het Syrië-conflict een buitengewoon wrange consequentie van de Koude Oorlog. In WO I zou er een bondgenootschap tussen de VS en Saoedi-Arabië zijn gesmeed, waarna Khomeini in 1979 onder invloed van het communisme c.q. de Sovjet-Unie een eigen islamitische revolutie uitriep in Iran en de oorlog verklaarde aan de VS. Iran en Saoedi-Arabië zijn twee moslimfundamentalistische staten van echter een verschillend volk (Arabieren vs. Perzen) en geloof (soenna/wahhabisme vs. sjiisme) en elkaars doodsvijanden (Saoedi-Arabië zou het liefst willen dat de VS een atoombom op Teheran gooien). Syrië is cruciaal in deze regionale maar ook cultureel-islamitische strijd tussen Saoedi-Arabië en Iran. Saoedi-Arabië en andere golfstaten zagen een gouden kans toen de Arabische Lente uitbrak en probeerden zo’n regime change ook in Syrië te forceren. Maar Iran schoot Assad te hulp. En de grote machtige bondgenoten van Saoedi-Arabië en Iran, namelijk de VS resp. Rusland, konden niet achterblijven en werden ook het conflict ingezogen. En inmiddels ruikt Turkije zijn gouden kans om waar er twee vechten er als de lachende derde toe te kunnen slaan en nu zijn invloedssfeer uit te breiden tot in Syrië ten koste van de Koerden.
Kortom, een groot soepzootje. Als de VS zijn oude banden met Saoedi-Arabië zouden hebben doorgesneden (sowieso beter voor hun imago als mensenrechtenkampioenen en voor het zoeken naar alternatieven voor hun olieafhankelijkheid), dan had het conflict in Syrië veel minder desastreus hoeven aflopen.
Brutality brutaliteit. Vertalen als bruutheid.
@6: serieus… Is dat wat je verwacht van een dictator? Dat hij verkiezingen uitschrijft? Dat hij meewerkt aan zijn eigen ondergang? Lol
Voor de opstand was het er relatief rustig. Er waren geen grote vluchtelingenstromen. Verschillende religies konden naast elkaar bestaan. Mensen konden in relatieve vrede leven mits je je niet tegen assad keerde. Blijkbaar was dat niet genoeg voor sommigen en een opstand begon.
Stel dat assad wel verdreven was, dan hadden wedaar nu een soort van kalifaat gehad. Want ook de gematigde rebellen tolereren geen andere geloven. Koerden zijn wellicht een uitzondering in deel van syrie..
Als je serieus gelooft dat het verdrijven van assad tot een vrije samenleving had geleid ben je wel heel erg naief. Deze opstand gaat niet over burgers of democratie. Deze gaat over geopolitiek over de ruggen van onschuldigen heen.
Nu na de opstand is het land vernietigd…. Zit assad steviger in het zadel en lijkt politieke hervormingen uitgesloten. En dat alles omdat er blijkbaar groepen waren die belang in deze oorlog hadden.
Deels off topic. Als je zoekt op project for a new american century, dan kom je uit bij een invloedrijke groep in de us die een oorlog tussen sjiieten en soenieten zien als het middel voor de us om ook in deze eeuw de wereldheerschappij te behouden.
De arabische lente lijkt een uitvoering van dat plan te zijn.
Let wel voor de iraanse revolutie was iran de eerste democratie in het mo. Totdat de us daar een einde aan maakte en de sjiieten en soenieten tegen elkaar begon uit te spelen.
@9 Is dat tegenwoordig ook een optie? Je wordt gewoon dictator en dan zijn verkiezingen niet meer nodig.
Voor de opstand leek het vanuit Nederland inderdaad lekker rustig. Alle tegengeluiden lekker onder controle. En zolang je je niet tegen de dictator keert, ben je best veilig en hoef je inderdaad niet te vluchten.
Wat egoïstisch ook van die opstandelingen om zich tegen zo’n dictatuur te verzetten en zo het risico te accepteren dat het regime geweld gaat gebruiken en er vluchtelingen naar Nederland willen. Geen moment gedacht aan die zielige Nederlanders die met de werkelijk desastreuze gevolgen zitten. Alleen maar bezig met hun eigen vrijheid.
@9:
Dat was de _essentie_ van de zgn. ‘Twitter-revolutie’. Obama was de messias en Twitter ging alle regimes in het MO vervangen met behulp van bloedeloze revoluties door democratische maatschappijen. Er waren echt heel, heel veel mensen in het Westen die zoiets geloofden, in pak ‘m beet 2010.
Dat was ook één van de redenen dat Yolande Sap geen problemen had met militaire interventie in Lybië. En alle kranten schreven dat die houding haar zo ‘ministriabel’ maakten, en kranten hebben nooit ongelijk, dus…
@10 je mist mijn punt volledig. @6 verwacht blijkbaar dat een dictator verkiezingen uitschrijft bij weerstand. En daar moest ik om lachen ja…
Als er een dictatuur is, en je verzet je tegen de dictator, dan moet je niet raar opkijken als die dictator met geweld terugslaat. Dat is wat hier is gebeurt.
N.a.w. dachten de opstandelingen dat ze assad konden afzetten. Het westen heeft ze daarin n.a.w. opgestookt. En dat blijkt niet gelukt.
Resultaat: land vernietigd en men is slechter af dan voor de opstand.
@9:
In feite schreef Assad in 2014 gewoon de reguliere verkiezingen uit en won hij die glansrijk, hetgeen voor Rusland altijd de officiële reden is geweest om zich te verzetten tegen een gewelddadige regime change: welk recht hebben wij om een democratisch gekozen president af te zetten?
Ik geloof overigens niet dat het Westen de rebellen heeft opgestookt. Het Westen begreep heel goed dat Assad geen Khadaffi is: Khadaffi waande zich wel koning van heel Afrika of zo maar had in werkelijkheid geen vrienden, terwijl Assad Iran, Irak en Rusland (en zelfs China als het moet) als vrienden heeft. En opnieuw anders dan Khadaffi heeft Assad werkelijk veel aanhang onder de eigen Syriërs (ook al zijn de verkiezingsuitslagen geflatteerd): het leger liep ook niet massaal over naar de rebellen of zo. Het Westen hield zich zo lang mogelijk afzijdig van het conflict omdat het wist dat het deze oorlog niet kan winnen en dat ingrijpen alleen maar de zaak zou laten exploderen tot een grote, regionale oorlog. Maar Saoedi-Arabië en de Golfstaten wilden toch heel graag het Khadaffi-scenario beproeven in Syrië: nog meer dan het Westen van Khaddafi afwilde, willen Saoedi-Arabië en de Golfstaten heel graag van (de sjiitische-seculiere) Assad af. Dus die gingen direct geld en wapens en later ook strijders naar Syrië sturen om een gewapende opstand tegen Assad te ondersteunen, hetgeen weer militaire hulp van Iran en Hezbollah voor Assad uitlokte. Het Westen en Rusland werden zo tegen hun wil in het conflict gezogen.
Nu Assad de overwinnaar lijkt te zijn geworden, is dit dan ook vooral voor Saoedi-Arabië en de Golfstaten een bittere pil. En Iran is de lachende derde. Maar waar Trump vrienden wil zijn met Rusland, is hij weer fel tegen Iran’s macht dus het wordt spannend hoe zich dit verder ontwikkelt…
“Volgens zijn critici is Obama’s aarzeling om zich veel agressiever met de oorlog in Syrië te bemoeien een van de voorname oorzaken waarom het conflict zo uit de hand kon lopen.” Het probleem was dat IS de opstand tegen Assad hadden overgenomen en de VS zo opeens 2 vijanden in Syrië had. Assad vervangen door een IS bewind was nogal averechts geweest, Obama was uitgespeeld in Syrië en kon alleen nog maar verliezen. Syrië is strategisch ook niet zo heel erg belangrijk voor de VS en het westen en ook als Assad wint zal hij behoorlijk vleugellam blijven.
Sowieso ga je geen zware wapens leveren aan ongeorganiseerde opstandelingen, een Kalasjnikov of een gekaapte vrachtwagen is 1 ding, maar met een luchtdoelraket die in verkeerde handen valt is de ramp helemaal niet meer te overzien. Om diezelfde reden deelt Putin geen zware wapens zonder Russische bemanning uit in Oost Oekraïne.
Turkije en Rusland hebben veel grotere belangen dan de VS. Rusland heeft zelf hele grote Islamitische gebieden en is bang dat daar ook een Jihad uitbreekt, vele IS terroristen komen uit die Russische gebieden. De tactiek van Putin en Erdogan is zoveel mogelijk van die Jihadisten uitschakelen, voordat ze met ervaring en Jihadistische adrenaline terugkeren naar hun eigen land. Putin heeft bovendien afleiding nodig voor de slechte economische toestand in zijn eigen land en een oorlog is daar uitstekend geschikt voor.
Dat Iran Syrië en Hezbollah steunt heeft hier weinig met hun afkeer van de Joden te maken, maar met het feit dat ze een Sjiitisch blok vormen tegen de Soennieten.
@9 Overal ter wereld schrijven dictators verkiezingen uit, die ze dan keer op keer klinkend overwinnen. Zo onderstrepen ze hun eigen legitimiteit, zowel naar de eigen bevolking toe als naar de wereld toe. De verkiezingen als propagandamiddel.
@13 Aangezien meer dan de helft op dat moment van het land in handen was van IS, Jabhat al-Nusra, en andere rebellen, lijkt het me nogal een absurditeit om te spreken van ‘reguliere verkiezingen’. Je kunt alleen verkiezingen houden in gebieden die je onder controle hebt, en in geval van het regime Assad is dat een rompstaatje.
Verder heeft Assad door elke vorm van gematigde oppositie uit te schakelen de keuze in feite gemaakt tussen hem of IS danwel Jabhat al Nusra (Al Qaeda-in-Syrië). En daarbovenop verdwijn je bij ieder spoor van disloyaliteit aan het regime in een of andere martelkerker.
Gezien het gegeven dat het Kremlin zelf het democratisch proces in eigen land voortdurend manipuleert, façades aan oppositiegroepen opzet, dissidenten in elkaar laat rossen door knokploegen of zelfs laat executeren (Nemtsov) en alle staatsmedia in handen heeft – dus de facto geen vrije pers en geen werkelijke oppositie heeft; klinkt dat argument uit hun mond nogal hol. Alweer: niks meer dan propaganda.
Het Kremlin kent geen enkele scrupules, dat blijkt wel uit hoe ze huis hebben gehouden in Tjetjenië en nu ook in Syrië.
@15: Wat wil je zeggen – dat Putin het hoofd is van een mafia-clan die een land bestiert dat kernwapens heeft? Dat ‘ie een partij gekozen heeft in het Syrie-conflict, en dat die keuze een beetje lijkt te werken waar de keuzes die andere partijen in datzelfde conflict gemaakt hebben, allemaal tot mislukken zijn gedoemd?
@16 Nee, dat is niet wat ik wilde zeggen; maar dat zijn wel twee veronderstellingen die ik deel.
@1: ”Een no flyzone en Turkse interventie in najaar 2011 had het land en de wereld een hoop ellende bespaart.”
Voor een NFZ heb je de Veiligheidsraad nodig. En dat zat/zit er never nooit meer in sind de verneuking van Rusland bij de Libië toestanden.
@5: ”Dat zou een zegen zijn; Libië is vele malen veiliger en stabieler dan Syrië op dit moment.”
Werkelijk? Vieren ze, net als in Aleppo, in Tripoli in het groots openbaar kerstfeest? Zitten de voetbalstadions in Sirte vol voor een wedstrijdje, net als gisteren in Homs?
Kijk anders de BNN aflevering van Floortje Dessing in Syrië terug. Dacht je dat dat zoiets mogelijk is in Libië?
”In heel bevrijd Syrië bloeiden aanvankelijk een brede civil society op, denk aan de White Helmets.”
WH zijn in 2013 opgericht. Door een ex-militair uit de VK.
Deze zijn embeded aan het front bij de terroristen strijders, zodat ze zielige jankfilmpjes kunnen maken van de slachtoffers de ze net zelf gemaakt hebben. 100% al-Qaida propaganda!
”De rebellen zijn er in allerlei soorten en maten, het zijn zeker niet allemaal islamisten”
Fijn. Noem me zo een groepering alsjeblieft. Ik ken ze niet.
Ik zal je helpen; hier een link naar de lijst van door USA bewapende terroristen tuig:
https://hasanmustafas.wordpress.com/2015/05/08/the-moderate-rebels-a-complete-and-growing-list-of-vetted-groups-fielding-tow-missiles/
@6: ”En dan zou je misschien begrijpen waarom de demonstraties geleid hebben tot een gewapende opstand: het was dat of wegrotten in een van Assads gevangenissen.”
Complete quatsch. De meeste demonstraties waren in de provincie Latakia. Ik kan je er zo tientallen filmpjes van laten zien, alles verliep vreedzaam. Geen onthoofdingen, geen schieten.
In Latakia zit nu nog steeds de meeste regerings getrouwe aanhang. Tevens zitten hier 5-7 miljoen interne vluchtelingen uit gebieden die overlopen zijn door, door het westen gesteunde terroristen.
@15: ”Aangezien meer dan de helft op dat moment van het land in handen was van IS, Jabhat al-Nusra, en andere rebellen, lijkt het me nogal een absurditeit om te spreken van ‘reguliere verkiezingen’.”
In de gebieden die Assad controleerde in 2014 wonen wel 70% van de bevolking.
@18: “Fijn. Noem me zo een groepering alsjeblieft. Ik ken ze niet.”
Oops. Daar was ik even de SDF vergeten. Maarja, die zijn voornamelijk koerden… En dan daar is Turkije.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Syrian_Democratic_Forces