“I don’t think the way you advocate is to put everything online and say, ‘All right American people, weigh in on that,’ because then what’s next?” Miller asked. “Are we going to let the American people decide our defense policy, our trade policy, our immigration policy?”
Heerlijk Droste-effect artikeltje ivm de Lobbylobby in de Amerikaanse politieke wereld. Droste, omdat een organisatie, publicmarkup, via een niet-lobby manier probeert lobbyisten buitenspel te zetten door de lobbypolitiek wettelijk te verzwakken. “Maar lobbyen is helemaal niet lobbyen”, zegt de lobbyist steevast, wat de plicht is van elke lobbyist.
Is het nu democratisch om niet-politici druk te laten uitoefenen op beleidsmensen, of omgekeerd? Het citaat van Paul Miller -ex-voorzitter van de American League of Lobbyists- doet in ieder geval het ergste vrezen. Stel je voor zeg, dat het Amerikaanse volk gaat beslissen over handel, of defensie, of immigratie… Je màg er toch niet aan dènken dat iemand in een parlement gewoon zijn kiezers vertegenwoordigt.
Reacties (20)
Lobbyen is een essentieel onderdeel van de democratie. Hoe kan je mensen op andere gedachten brengen als je niet lobbyt (lobbiet?, het is beiden lelijk)?
Zolang het maar openlijk gebeurt en er geen douceurtjes bij komen kijken is er geen enkel probleem. Maar dat zijn wel twee heel belangrijke voorwaarden.
Lobbyen schept een ongelijke machtsverhouding ten gunste van organisaties die beschikken over genoeg kapitaal om beleid te beïnvloeden, en zou daarom moeten worden ingeperkt/verboden.
Beleidsmakers en Kamerleden zijn maar wat blij met lobbyisten die hun bijpraten op vaak ingewikkelde issues. Uiteraard kan er onevenwichtigheid ontstaan doordat de ene lobbygroep meer middelen heeft om het gesprek aan te gaan dan de andere maar ze zijn onmisbaar in het proces van beleidsvorming (of willen we het ambtenaren apparaat vertienvoudigen?).
Lobbyisten hebben doorgaans maar 1 belang. 10 Lobbyisten die op 10 verschillende tereinen, voor 10 zaken lobbyen komen met elkaar toch zelden tot de sociaal meest wenselijke uitkomst. Een afweging in prioriteiten kennen ze niet.
Daarbij zijn lobbisten goed getrainde lui, het is moeilijk door hun verhaal heen te prikken, wat nog niet hoef te betekenen dat ze gelijk hebben.
Dus politici moeten zelf nadenken en niet luisteren lobbyisten.
Ik zeg: Obama, obama!!
“Een afweging in prioriteiten kennen ze niet.”
Daar zijn de politici voor. Een lobbyist heeft dezelfde taak als een advocaat in een rechtbank: zijn zaak zo goed mogelijk presenteren.
“Daarbij zijn lobbisten goed getrainde lui”
Politici zijn goed getraind (of horen goed getraind te zijn) in het op waarde schatten van eenzijdige informatie.
Als je niet gelooft in politici die op basis van verschillende informatiebronnen en debat kunnen komen tot een goed oordeel, dan geloof je niet in een van de hoekstenen van de democratie.
Okee heel goed Meester#4. Dan vraag ik u nu:
“Moeten op de EU-ETS veilingen external credits voor REDD doeleinden worden geoormerkt?”
Graag antwoorden met ja of nee.
Het ligt allemaal wat genuanceerder en complexer dan het schrikbeeld van de gladde lobbyist die in het belang het bedrijfsleven politici ompraat. In ons unieke poldermodel is het een groot goed dat belangengroepen hun stem mogen laten horen in het proces van beleidsvorming of het nu bedrijven of ngo’s zijn. De hulpvraag om expert input komt meestal gewoon van de ministeries zelf.
@ artikeltje: “Je màg er toch niet aan dènken dat iemand in een parlement gewoon zijn kiezers vertegenwoordigt”
Getuigt van een groot gevoel voor humor! Alsof je hier in Nederland wèl zo iemand zou kunnen vinden…
@3: Er lopen 10 keer zoveel lobbyisten rond dan ambtenaren?
Ik prefereer iets meer ambetenaren. Die kosten misschien wat meer geld, maar je bespaart er de kosten van de lobbyisten (die worden immers ook riant betaald en uiteindelijk gebeurt dat vanuit de opdrachten die de overheid aan hun werkgevers geeft), alsmede andere corruptiekosten mee.
@5: Bij een rechtbank zijn er gewoonlijk advocaten voor alle partijen, bij lobbyisten is dat maar de vraag. Daarnaast geldt net als bij de rechtbank, dat degene die de beste/meeste lobbyisten kan betalen een grotere kans heeft op een uitspraak zijn kant op. Die komt niet noodzakelijkerwijs overeen met de beste uitspraak.
Bismarck, die factor 10 is een slag in de lucht. Maar bedenk ook dat achter een lobbyist van een bedrijf of ngo vaak ook weer een team van medewerkers staat die de lobbyist zijn/haar tekst influisteren. Het gaat hier om meer dan ‘ordiniare’ beïnvloeding (“koop onze JSK’s die zijn beter dan de Eurofister”) het gaat veel vaker om het ontsluiten en overbrengen van kennis. Ambtenaren zijn ook maar mensen en de eigen onderzoeksafdelingen kunnen niet altijd zelf voorzien in de benodigde expertise (tenzij je het ambtenarenapparaat met een factor X verhoogt?).
Je geeft toch een grote mate van beleidsbepaling weg aan ondemocratische en oncontroleerbare instanties. Ik blijf dat eerder een verschraling van de democatie. Als er specifieke kennis nodig is voor beleidsvorming dan zal dat op zijn minst toetsbaar moeten zijn om het democratische proces te kunnen bewaken.
Su, wat is het verschil tussen een ambtenaar die googlend zich inleest op een bepaald issue en een ambtenaar die belangenorganisaties uitnodigt voor een gesprek. Het eerste wordt niet gecontroleerd (heeft hij/zij soms die mening van de site van de aluhoedjes gehaald?), het tweede komt te staan in agenda’s en notulen.
@ #12 Carlos:
Als het eerste niet gecontroleerd of getoetst kan worden is dat evengoed een slechte zaak.
@su niet alles kan gecontroleerd of getoetst worden …
En @algemeen, het wantrouwen jegens particulieren (ngo’s en bedrijven en kennisinstellinge) en het vertrouwen in de overheid, is gevaarlijk naief te noemen. De overheid kan simpelweg niet overal expert in zijn en het is soms gevaarlijk als zij dat wel proberen.
Bijvoorbeeld beurzen voor wetenschappelijk onderzoek worden beoordeeld door andere wetenschappers, de NWO doet de administratie, zet de grote lijnen uit en zoekt de referenten bij elkaar, maar de NWO kan zelf niet inhoudelijk het onderzoek beoordelen. Bij de EU daarentegen weet ik uit tweede hand dat daar ambtenaren (die ooit in een lang en grijs verleden middelmatig wetenschapper waren) voorstellen beoordelen. De collega referenten die wel nog actieve wetenschappers zijn, waren niet zo blij met deze mede referenten.
Of de OV chipknip. Of verhoeven en ID. Of de overheid en ICT (bv belastingdienst).
Of wat dachten we van al die onderwijsbeleidsmakers die ons onderwijs deels verneukt hebben. Misschien hadden die juist wat meer naar geluiden uit het veld moeten luisteren. Misschien hadden de onderwijsbonden daar juist harder tegen moeten lobby-en.
@ #14 Karsa Orlong:
Niet alles hoeft getoetst te worden, alleen zaken die behoren tot het democratische beleidsproces, juist omdat wij geen onvoorwaardelijke vertrouwen in onze beleidsmakers kunnen hebben.
Ik snap wat je bedoelt en de quote du jour is ook erg schokkend vooral “Are we going to let the American people decide our defense policy, our trade policy, our immigration policy”. Ik zou graag zien dat de volksvertegenwoordiging of zelfs “het volk” (middels iets als referenda) meer invloed heeft en dan is toetsing/helderheid over het beleidsproces inderdaad wenselijk.
Maar ik ben het met Carlos eens dat de manier waarop een ambtenaar zijn kennis verzamelt moelijk te controleren is. Bij ons in het vakgebied hoor je vaak aan de bar na de conferentie wat de beste technieken zijn en wat er slecht is aan andere techniken. Tegelijkertijd is meer transparantie zonder extra overhead wenselijk, maar als voor 1 kamerstuk door 100 ambtenaren, 1000 google searches en 200 gesprekken met “mensen uit het veld” voorafgegaan zijn dan is zoiets voer voor een nooit te lezen appendix. Op een gegeven moment is het een brug te ver.
Pas op, we hebben hier niet over de kennisverwerving (en beinvloeding) van de ambtenaar, maar die van de volksvertegenwoordiger!
De volksvertegenwoordiger heeft volgens mij nog minder tijd dan de ambtenaar om ergens kennis van te nemen. Dus hij zal nog meer moeten vertrouwen op google, wiki, oude bekenden, “fractie medewerkers”, spindoctoren, lobbyisten en werkbezoeken bij mensen uit het veld. Om dan vervolgens voor of tegen een wetsvoorstel te stemmen op grond van partijpolitieke kadaver discipline ….
Anyway, lobby is niet zo heel erg … ?
@ 5
De vraag is of je zo goed getraind dient te zijn als politicus, zeker op dat ene onderwerp, dat je discussie met een lobbist moet kunnen winnen. Of liever is het de moeite om het gesprek met hem aan te gaan.
Een wapenlobbist kan een heel strak verhaal houden, waar geen spelt tussen te krijgen is. Toch heeft die ongelijk. Ik ga de discussie niet eens met hem aan, zonde van de tijd. Ik hoef hem niet te spreken.
Waar lobisten natuurlijk op spelen is in een rechtstreeks gesprek de discussie met je aangaan en als jij die discussie niet kan winnen, je met het gevoel achter te laten dat zij gelijk hadden en je dat dient te doen wat zij je vertelde. Ik sta niet eens open om mij gekleurd te laten overtuigen. Ik geloof in politici die zelf overwegingen maken.
@ Carlos
Goede vraag.
Een goede vraag als antwoord:
Is dit een wel een politieke vraag?
Ik denk dat dit een technische vraag is.
Ik denk dat je politici dit soort vragen niet moet voorleggen. Als politici het antwoord op vragen niet kunnen weten omdat het te technisch wordt en daarom afhankelijk worden van lobbisten voor hun kennis, schiet de democratie haar doel voorbij.