Het concept van meer eigen verantwoordelijkheden spreekt mensen aan als ze denken aan anderen die in hun ogen voorzieningen misbruiken. Maar als de hervormingen dichterbij komen en blijkt dat ze wellicht ook zelf wat moeten gaan doen, wordt het een minder aansprekend verhaal.
Evelien Tonkens verklaart de afnemende populariteit van de participatiesamenleving, nu deze concreet steeds dichterbij komt.
Reacties (9)
Ik participeer me suf.
“Een ruilsysteem maakt burgers bereidwilliger tot hulp: als bijvoorbeeld in een buurt punten kunnen worden verdiend met hulp die inwoners kunnen verzilveren als ze zelf hulp nodig hebben.”
Als we die punten nu eens euro’s noemen en dat je die ook met ander werk dan zieken verzorgen kan verdienen (bijvoorbeeld iets waar je wel goed in bent) en dat je die euro’s geeft aan iemand die gespecialiseerd is in het geven van die hulp (die dat dan ook beter dan jezelf kan) en omdat je op voorhand niet weet hoeveel hulp je nodig hebt we een potje maaken en dat daar iedereen daar wat euro’s instopt (bijvoorbeeld een bepaald percentage van je inkomen en/of vermogen) en dat dan uit dat potje die gespecialiseerde helpers betaald worden. Zou dat een handig systeem zijn?
Over 10 jaar is euthanasie op je eerste pensioendag je morele plicht tegenover het systeem. Dwingen kunnen ze je niet maar je omgeving ermee kwellen wel.
@2: Nah, gek zeg ik had beetje zelfde idee….:)
Maar echt enorme DUHHHHHH!! voor het citaat. Wederom zoiets wat je op je kloppen kon voorspellen. Laten we eerlijk zijn, dit hele idee van de participatie maatschappij is gewoon een stap terug in de tijd, een eeuw of anderhalf.
@2: Geweldig idee, misschien iets voor het partijprogramma van de PVDA dan hoeft Samson zich geen zorgen meer te maken over zijn dochter.
Waarschijnlijk komt het ‘eigen verantwoordelijkheid’ te dichtbij als men aan de subsidie van Henk & Ingrid gaan knabbelen, die van de HRA bv, or de voebalclup.
Oh ja, de massale steun voor de participatiesamenleving. Jeweetwel, toen Nederland massaal in gejuich uitbrak toen de Koning ons dit nieuwe perspectief schetste. Hoe iedereen na jaren van visieloosheid eindelijk het licht aan het einde van de tunnel zag… Nou dat enthousiasme dus. Dat is opeens weg. Gek he?
@2 @5 En zo’n systeem zou een geweldige vrijheidsgenerator zijn: niet meer afhankelijk van familie, buren, kerk of andere liefdadigheid voor hulp, maar van een professional die niet uit medelijden of schuldgevoel handelt. Dat zou Mark Rutte en zijn liberalen toch moeten aanspreken.
@8: Yeps, maar klaarblijkelijk zijn de centen en het in balans brengen van de overheids uitgaven door vooral een kleine overheid na te streven belangrijker voor die nep-liberalen