“Telkens als ik nieuwe foto’s maak, worden die op mijn site geplaatst. Daar kan iedereen, zowel particulieren als media, ze in hoge resolutie downloaden en vrij gebruiken”.
En ook: “Er wordt tegenwoordig geen geld meer voor foto’s betaald. Er zijn steeds minder kranten die nog 100 dollar willen betalen voor een foto.”
Aan het woord: Carl De Keyser, Belgisch Magnumfotograaf. Ironisch genoeg komt het citaat uit een weekendbijlage van de Morgen, en is het digitaal onbestaande. Ik weet niet wat u ervan denkt, maar dat een krant – en dan spreken we over wereldbekenden – niet eens een paar honderd dollar overheeft om de teksten van hoogwaardig materiaal te verzien is schrijnend te noemen. Ligt dat enkel aan de digitalisering, aan het onder druk staan van de papieren uitgaves? Van alle belanghebbende partijen in de krantenwereld (redacteurs, uitgevers, lezers, …) lijkt maar één soort gevrijwaard van de recessie: de aandeelhouder. Want schaamtelozer dan ooit draait de brengen van nieuws rond winstcijfers en balansen. En de flinkste saneerder, hij die op een enkel A4tje kan uitleggen hoe en waar en hoeveel er geschrapt kan worden, die heet gezond te zijn.
Quote du Jour | 100 dollar
Foto:
Reacties (6)
Wat nu zeker meespeelt is dat de advertentiemarkt volledig op z’n gat ligt, inkomsten van kranten zijn lager dan ooit.
Fotografen die hun leven wagen om de wereld te tonen wat er ergens gebeurt en dat ook nog eens vakkundig in beeld brengen hebben een uitermate belangrijke functie in onze samenleving en moeten hiervoor beloond worden. Maar copyright gezeik blijkt nu ook een rem op deze functie. Wellicht is het idee om niet meer per foto te betalen en foto’s gewoon vrij te laten verspreiden maar de fotografen wel de zekerheid van een vaste beloning te bieden?
Dit is een mooi verhaal, de Boston Globe verzamelt al een tijdje prachtige thematische series nieuwsfoto’s op The Big Picture. Ik ‘ken’ de samensteller van deze pagina en hij vertelde hoe hij op een foto van de protesten in Iran zag hoe demonstraten zijn Big Picture serie over de protesten op A4tjes hadden uitgeprint en toonde tijdens een demonstratie (hijherkende de specifieke cropping en selectie). Het bewijst nog maar eens het nut van maximale verspreiding van dergelijke foto’s.
Check deze serie, scroll naar foto van zittende demonstranten op gazon en zie de printjes van een eerdere serie, van een fotograaf in Teheran naar Boston en via glasvezel en printer weer terug naar Iran uitgeprint op het gras: de cirkel is rond:
http://www.boston.com/bigpicture/2009/06/irans_continued_election_turmo.html
Ik heb veel eerder het idee dat we het begin zien van het ‘kapitalistisch communisme’: op consumentenniveau mag niets geld kosten, alleen voor essentiele levensbehoeftes en algemene ‘services’ wordt betaald (gas, water, licht, kabel). Dat betekent dat bedrijven meteen met hele grote volumes moeten werken (ivm winstmarges); voor beginnende bedrijven is dat ondoenlijk.
Een enkel fotograafje is niet interessant voor een krant, een contract afsluiten met een fotoboer wel. Die fotoboer zet vervolgens de prijzen voor geleverde foto’s onder druk (‘want je kunt foto’s graties vinden op de internets’).
Ergens moet dit stoppen, maar waar…
Kapitalistisch communisme, klinkt goed…
Deze discussie is al heel oud en door meerdere fotojournalisten aangekaart. Het grote probleem is dat de heren fotojournalisten er vanuit gingen dat zij uniek waren en dat een krant een eigen fotojournalist nodig had. Dat blijkt fout gedacht. Het blijkt niet echt economisch te zijn om met 100 fotografen bij de finish van de 100 meter te staan of op het strand in Somalië. Daarbij is het ook nog eens zo dat ook goede amateurs hele mooie foto’s kunnen maken, getuige flickr. En als laatste probleem waar de fotojournalisten mee zitten is dat een foto echt wat waard is als hij op het moment zelf geschoten wordt en niet een uur later. De digitale burgerjournalist is overal en kan direct zijn foto’s schieten. De kwaliteit is misschien minder dan een super duper apparaat, maar het is wel actueel en niet een foto van een auto tegen een herdenkingsnaald in Apeldoorn, nadat de dader er al uitgesneden is door de brandweer.
Het is verschrikkelijk voor foto-journalisten, maar je moet gewoon verrekte goed en origineel zijn om je brood te kunnen verdienen.
voor een andere fotojournalist Sion Touhig, die boos was op Creative Commons:
http://www.theregister.co.uk/2006/12/29/photojournalism_and_copyright/
en voor mijn reactie
http://lunaticthought.blogspot.com/2007/01/reaction-on-creative-commons.html
Leuk hoor, vooral die trap na:Do remember that if you wouldn’t have written it, we might have asked someone to do research on the effects of the internet for the various roles in media.
@#3 : dus veeleer wet van de jungle voor tot freelancen gedwongen talent, zoals #4 beschrijft …