Zoekresultaten voor

'folk metal'

Closing Time | Tuatha de Danann

Juij! Ik dacht dat hij zijn microfoon al aan de wilgen* had gehangen, maar Martin Walkyier zingt hier toch weer eens een deuntje mee. En doet zoals altijd zeer verdienstelijk. We hebben het op deze site eerder al gehad over zijn tijd bij Skyclad, maar daar is hij alweer ruime tijd weg. Nu dus een gastoptreden bij Tuatha de Danann, een Braziliaanse band die celtic folk speelt. Zaten die Kelten toch een stuk naar het zuiden en westen dan ik vroeger heb geleerd bij geschiedenis, maar a la. Prima aanleiding om ook deze band eens uit te checken.

Closing Time | Opium

 

Drie redenen om Opium van het Portugese metalgezelschap Moonspell voorbij te laten komen. 1) de stelling dat binnen de rock en metal vooral de gevaren en tragedies rond drugs werden bezongen. Niet hier, dus als een beetje tegenwicht. 2) Er werd hier in de comments specifiek gevraagd naar opium. 3) Het is een heel vet nummer, uit de hoogtijdagen van een band die in de jaren 90 gave, vernieuwende dingen toevoegde aan de metal. Zoals afwisseling tussen cleane zang en grunts, gebruik van de eigen taal naast het Engels, en de mix van invloeden uit de death en gothic, met een vleugje folk.

Closing Time | Heidevolk

Heidevolk kwam zijdelings al een keer langs in de Closing Time, bij dit nummer van Arkona. Maar ze verdienen zeker ook een eigen stukje. Zoveel goede, Nederlandse folkmetal hebben we immers niet. Zeker niet die ook in het buitenland graag geziene gasten zijn. En het past natuurlijk ook prima bij de aandacht die we hier op Sargasso momenteel hebben voor de Saksische cultuur. (Al had dit hier dan wellicht nog beter gepast).

Closing Time | Pero Defformero

Normaal gesproken ben ik ten minste wel een béétje bekend met wat ik deel. Maar van deze extreem vage kruisbestuiving tussen Servische folk en heavy metal, had ik tot voor kort nog nooit gehoord. Tot een vriend me recent wat linkjes doorstuurde, met de mededeling dat ik dit wel tof zou vinden. Op mijn beurt deel ik dit graag weer met jullie. Ondanks dat ik geen idee waar het allemaal over gaat, maar aan de hoofden van de muzikanten te zien nemen ze zichzelf niet al te serieus. En dat is altijd een plus.

Closing Time | Arkona

Na Moyey Zemle, oftewel “In my land”, in het Engels. Maar de oplettende lezer / luisteraar had wellicht al opgelet dat het Russisch betreft. Arkona is een Russische folkmetal band, die sinds 2002 actief is. Kenmerkend voor de band zijn onder andere het gebruik van traditionele, Russische folk-instrumenten; zangeres Maria Arkhipova, die moeiteloos heldere zang afwisselt met screams en een death grunt; en lange, epische nummers.

Het ruim een kwartier durende epos “In my land” is een samenwerkingsproject met een aantal andere folkmetalbands. Het concept is heel aardig. Het lied gaat over een Russische krijger, die zijn thuisland verlaat op zoek naar het geluk. Op zijn reis ontmoet hij allerlei lieden, die hem vertellen over hun vaderland en waarom zij daar gelukkig zijn. Dit wordt gedaan (gezongen) door bands uit Zweden, Letland, Litouwen, en Duitsland. Tot hij uiteindelijk aankomt in Nederland, ‘waar de zee het land verzwelgt’. Het Nederlandse Heidevolk speelt namens Nederland een deuntje mee.

Closing Time | Amorphis

In de (vroege) jaren negentig was Amorphis een van de (grensverleggende) bands die agressieve death metal zang combineerde met andere elementen. Op het album Tales from the Thousand Lakes uit 1994 mixten ze hun death metal met invloeden van Finse folk en bijpassende, cleane, melodieuze zanglijnen. Samen met tijdgenoten als Fear Factory (die op hun eerste album iets soortgelijks deden, waarbij death metal werd gecombineerd met een industrial sound), Moonspell, en een aantal meer gothic georiënteerde bands die de ‘growls’ afwisselden met heldere vrouwenzang (zoals Theathre of Thragedy, en Within Temptation op hun eerste cd).

Closing Time | Alestorm

Na een uitgebreid verslag van Graspop 2017, is het natuurlijk aardig om een serie Closing Times te maken van bands die daar optraden. Een mooie aanleiding om daar mee te beginnen is dat de Schotse piraten van Alestorm afgelopen week in Nederland waren voor een optreden, en zoals vrijwel altijd was dat een feestje.

Hoewel ze vooral bekend staan om hun vrolijke (en soms behoorlijk onzinnige) meezingers over piraten, rum, bier, hoeren en mede, is het nummer in deze CT wat serieuzer, zowel qua compositie als onderwerp. Het is een lang nummer, waarin verschillende stijlen in de metal (folk, power, death) worden gemixt tot een epische compositie. Het niet helemaal serieuze imago dat ze zichzelf aanmeten (hoera voor zelfspot), betekent niet dat de mannen van Alestorm niet prima kunnen spelen of slechte nummers schrijven.

Closing time | Skyclad

Ik had hier graag een stukje geschreven over de Britse band Skyclad, één van de eerste bands die (zeer verdienstelijk) folk met (thrash) metal combineerde. Over de intelligente, sociaal kritische teksten, vol dubbele bodems. Over de muzikale ontwikkelingen die zijn doorgemaakt sinds de start in 1990. Over de fantastische live-optredens.

Echter: een snelle scan met behulp van de zoekfunctie leerde me dat een dergelijk stuk hier al eerder geschreven is. Wat een fijne site is dit toch!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Omstreden tradities

ELDERS - Grindadráp heet de jaarlijkse griendenjacht op de Faeroër eilanden. Een wrede en onnodige traditie volgens dierenwelzijnsactivisten.

Het in Nederland geregistreerde schip Bob Barker van de milieuorganisatie Sea Sheperd is begin deze week de toegang tot de Faeroër-eilanden ontzegdSea Sheperd voert actie tegen de omstreden jacht op grienden, een soort walvis uit de dolfijnenfamilie. Vorige week zijn vijf activisten het land uitgezet. Ze waren eerder veroordeeld tot boetes wegens poging tot verstoring van de Grindadráp.

Sea Sheperd houdt de Deens regering verantwoordelijk voor het in stand houden van een vorm van dierenmishandeling die in strijd is met de Bern Convention van de Raad van Europa over de bescherming van flora en fauna. De dieren worden door de jagers met bootjes opgejaagd en ingesloten en vervolgens vlakbij het strand handmatig gedood met messen. Op het strand wordt de dieren geslacht. Beelden van een bloedrode baai met walviskarkassen op het strand roepen elk jaar hevige verontwaardiging op onder dierenliefhebbers.

De voorstanders van de Grindadráp hechten aan de eeuwenoude traditie en ook aan het voedsel dat de jacht de eilandbewoners oplevert. Het vlees wordt verdeeld over de deelnemende dorpen en niet verhandeld. Medici hebben overigens al gewaarschuwd voor het overmatig eten van griendenvlees vanwege de zware metalen die de dieren in de vervuilde oceaan hebben opgedaan. De eilandregering heeft regels uitgevaardigd voor het doden van de dieren die er voor moeten zorgen dat het snel en effectief gebeurt. De dieren mogen niet meer vanaf de boot worden gedood. Het aantal dieren dat jaarlijks wordt gedood brengt de soort niet in gevaar.  Op de lijst van bedreigde diersoorten staat dat er voor de griend onvoldoende data zijn om de status vast te stellen.

Foto: Fabio Bruna (cc)

10 Andere Beste Platen van 2012

RECENSIE - Tien platen uit 2012 die je geluisterd moet hebben. Van jazz tot metal tot pop. 

Muziekjaarlijstjes zijn tegelijk erg nuttig en totaal irrelevant. Irrelevant omdat muzieksmaak persoonlijk is en muziek geen wedstrijd. Erg nuttig omdat er een enorme stroom aan platen uitkomt en je als liefhebber zo nog overzicht krijgt over waar in ieder geval nog een beetje consensus over bestaat. In polderland Nederland is dat ook echt een consensus; waar in andere landen elk muziekmedium zijn eigen jaarlijst heeft, daar vraagt in Nederland het blad Oor lijstjes aan een groot deel van de Nederlandse muziekjournalistiek en middelt daar een eindlijst uit. Dit jaar scoorde daar An Awesome Wave van de Britse band Alt-J de meeste punten.

Dat middelen betekent uiteraard ook dat de wat extremere keuzes eruit vallen. Dat valt te verwachten. Minder voor de hand liggend is dat Nederland toch nog een zeer specifieke popcultuur blijkt te hebben, met een hang naar toegankelijke, melodieuze (indie)rockliedjes. Amerikaanse jaarlijsten tonen een veel grotere waardering voor artiesten met grote ambities en vernieuwingsdrang. Engelse muziekmedia zijn erg chauvinistisch en hebben een voorkeur voor artiesten met een recalcitrante instelling. Dat verschil blijkt duidelijk uit de Song van het Jaarverkiezing van 3voor12: de Engelsman Ben Howard won die met het liedje ‘Keep Your Head Up’, terwijl Amerikaanse en zelfs Britse muzieksites nauwelijks een woord over de (wel erg) brave man schreven.

Vorige Volgende