Net op internet, en voor het eerst een zoekmachine bezocht. Een ‘robot’ was het, een stukje software van onbegrijpelijke werking dat de doelstelling had alles wat er op internet stond te bezoeken en te indexeren. En pas was ik terug bij mijn allereerste zoekmachine: Webcrawler.
Dat ik later de echte zoekers leerde kennen deed geen afbreuk aan de zweem van weemoed die me voor even vervulde. De tijden van het lukraak intikken van een zoekterm en dan uren achter elkaar rondstruinen, van site naar site springen en lekker doelloos ronddobberen op de uitgestrekte wateren van het www. Webcrawler is nooit een echte topper geweest waar het resultaten betrof, maar wel waar het de vreemsdte resultaten betrof, en het ding leende zich prima voor zulke webzwerverijen.
En vandaag de dag? Nou ga ik online en doe wat ik moet doen, lees de dingen waarvan ik weet dat ik ze wil lezen, check m’n mail en bezoek de sites die het beste bij m’n informatiebehoefte passen. Dat afgezet bij het enthousiasme en de verwondering van weleer… het is een schril contrast.
Ik ben een kind in een snoepwinkel maar tegelijkertijd zo verwend dat ik de overdaad niet meer zie.
Reacties (1)
na het lezen van dit stukje kwam ik even later hier “hier” terecht…?