As I see it, cities and their leaders might be the right format regarding making this world a better place.
Take Gavin Newson of San Fransisco, Enrique Penalosa of Bogota or Gerd Leers of Maastricht.
An alternative route might be found at seasoned burghers, or burghers at sea, sailing a contemporary version of a junk rig.
To me, being at sea gives one a sense of proportion, rarely found elsewhere.
The elegance
and ingenuity of sailing I find inspiring.
Reacties (24)
Compulsory viewing : “Hadaka no shima” (Shindo 1960).
“format regarding making this world a better place”
Yes, it is me sumting
Betwijfel of die message over een boot van plastic bottles overal even goed aankomt. Riekt sterk naar nepromantiek.
Komt die bewuste unprofessional burgher dan ook expres op de proppen met die raaaare vorm van windkracht in laatste plaatje ?
Ik hou het dan toch liever bij die fantastische 18e/19e eeuwse clippers.
Dat je veel milieuwinst kan boeken in de stad, OK. Maar dan ook zeker provinciaal. De provincie Z-Holland verdient dan toch een pluim voor hun weinig gewaardeerde pogingen om het verkeersnet te vernieuwen. Minder auto, meer rail. Rijn-Gouwe-lijn etc.
Emil, ik raad je aan om een soort coach/mentor te zoeken op het gebied van communicatie met menselijke spellingsmachines enzo. Je boodschap is het waard, denk ik.
@ RB: accoord indien posters op soortgelijke wijze te rade gaan bij zichzelf
ik mag een wat onconventionele stijl hebben en reflectie daarop kan geroepen zijn
de posters hebben tot nu toe geen blijk gegeven van moeite doen om de inhoud tot zich te nemen
en zoals je terecht opmerkt: de boodschap is het waard.
Emil: Laat je niet remmen door mijn onconventionele stijl van reflectie.
Vooropgesteld; ik vind je boodschap van belang. Vanuit verschillende invalshoeken bezien hoe we beter met onze planeet om kunnen gaan kan leiden tot nieuwe inzichten en bewustwording. Ik juich jouw inspanning dus toe.
Waar mijn commentaar op gericht is, is dat je boodschap vrijwel geheel verloren gaat door de manier van presenteren. Dat is ook de reden dat je zo weinig inhoudelijke reacties krijgt. De lezers van Sargasso doen over het algemeen veel moeite om serieus op inhoud te reageren, kijk maar naar reacties op andere posts, daar ligt het echt niet aan!
Twee suggesties:
1. schrijf in het Nederlands, want je beheerst het Engels niet genoeg om goede betogen te schrijven over complexe onderwerpen
2. beperk jezelf tot een (1) onderwerp/punt/idee per post, je hebt meestal de neiging om teveel ongerelateerde onderwerpen te presenteren in 1 post, waardoor inhoudelijke discussie moeilijk van de grond komt.
Chiel: dank voor je commentaar
de reden waarom ik in het engels schrijf is
– dat ik refereer aan dit blog bij buitenlandse contacten
– ik denk dat mijn gebrekkige engels als min of meer markconform internetengels kan worden gezien en geen belemmering vormt om kennis te kunnen nemen van de inhoud
de reden waarom ik me niet beperk tot 1 onderwerp, is omdat
– dat mi te vaak gebeurt, waardoor het perspectief dat alle zaken samenhangen en in die samenhang hun waarde krijgen uit het oog wordt verloren. En erger: beslissers in de illusie leven dat zaken gesegmenteerd kunnen worden aangevat
– het mi prikkelender is als weer een braaf doortimmerd bevoetnoot verhaal. Mi zitten daar te weinig mogelijkheden om de voortgang te maken die we nodig hebben. In NL studeren, vergaderen, rapporteren, overleggen we ons al een hoedje. Meer van datzelfde helpt ons van de regen in de drup.
Misschien kan je me helpen een effectiever format vinden dan de ineffectieve die nu voorliggen: de mijne en de academische, sectorale.
Ik zie dit blog als een kind in een bejaardenhuis >
“In een bejaardenhuis ontmoeten we oude mensen. Ze zijn oud, niet enkel lichamelijk maar vaak ook geestelijk. Ze kunnen de snelle veranderingen van het moderne leven niet meer bijhouden en voelen zich onzeker en angstig. Ze worden paniekerig in hun gedrag. In de goede oude tijd was in hun ogen alles veel beter. Ze zijn verkrampt en opgesloten geraakt in een gesloten systeem uit het verleden. Er is geen openheid voor vernieuwing.
De transactionele psycholoog Eric Berne spreekt over een ‘kritisch Ouder-systeem’ waarin mensen vanuit een gesloten belevingssysteem leven waarin ze opgevoed zijn. Ze kunnen niet meer mee en voelen zich bedreigd. Daarom sluiten ze zich veilig op binnen hun gesloten ‘Ouder-systeem’.
Deze oude mensen kunnen plotseling veranderen als ze echter bezoek krijgen van een klein kind. De eigenwijze en nieuwsgierigheid van hun kleinkind breekt het harnas van hun geslotenheid af en ze worden weer jong. Het kind weet met zijn open ‘Kind-systeem binnen te dringen in de gesloten leefwereld van opa of oma en deze te bezielen met de energie van een jong leven. Berne spreekt over het ‘Vrije Kind’ dat in zijn nieuwsgierigheid voor alles open staat en van alles kan genieten. In India noemt men deze bezielende kracht het ‘Verlichte Kind’.
Het is de spirituele kracht die in elke mens vaak onbewust leeft als een energie die ons jong maakt en tot grootse dingen in staat stelt.
Ook ondernemingen en organisaties kunnen oud worden en evenals bejaarden verstarren tot een verhard Ouder-systeem en zelfs ontaarden als een ‘Kritisch Ouder-systeem’. Deze ontwikkelen zich als strikte controlesystemen. Het zijn oud geworden bedrijven die het mentale gedrag vertonen van verstarde bejaarden.
Is er hoop voor deze oud geworden bedrijven met een alles overheersend controlerend Ouder-systeem? Organisaties bestaan uit mensen en gedragen zich collectief ook als mensen die oud kunnen worden. Maar ook binnen een oud geworden organisatie kan een Kind-systeem wonderen verrichten en het gesloten systeem openbreken en jong maken. In iedere mens en in elke organisatie is dit Kind-systeem in aanleg aanwezig als een spirituele kracht van vernieuwing.”
Emil, qua “markconform internetengels” heb je m.i. gelijk, en qua bejaardentehuismetafoor ook. Voor het overige : chapeau voor uw referentiekader, associatievermogen, intellect en visie, enz.
Echter, uw “weer een braaf doortimmerd bevoetnoot verhaal” reveleert toch wel iets.
Qua “een effectiever format vinden dan de ineffectieve die nu voorliggen: de mijne en de academische, sectorale” gaan de suggesties hier de hele tijd : schrijf minder als een academicus die plots mag vrij associëren, denk lezersgericht, enz. Uw repliek was vooral “kunnen we het over de inhoud hebben”. Terechte urgency, maar de signalen zijn toch ook wat ze zijn.
Chiel heeft gelijk met z’n punt #2. Uw repliek dat het daardoor minder holistisch wordt, is begrijpelijk, maar u kunt een eye-opener combineren met een algemeen beeld. Punt is minder hermetisch te schrijven, misschien ook te openen met de essentie, bij wijze van ‘management summary’ of captatio benevolentiae, enz.
Enfin, cursussen schrijftechniek zat sinds de retorica.
In elk geval : als u gedrag wilt veranderen, zult u het via sociale netwerken moeten doen, het opbouwen, en daar dringen uw stukken de facto onvoldoende in binnen, hoe rijk ook uw inzichten. Is mijn indruk.
@ #7 Emil Möller:
As a native speaker i often find myself literally wrestling with your sentences. I dread to think what a non-native speaker with no knowledge of how native dutch-speakers construct a sentence would interpret it. Dutch is a very elaborate language which has the tendency to go off on multiple tangents before arriving back at the full stop. My impression is that a more concise style of sentences would greatly improve the readability.
@su
he?! voor een native speaker zet je je werkwoorden toch ook wel laat in de zin (in vergelijking met hoe ik dat geleerd heb van natives) bv ” would interpret it.”!? En dan ook nog onduidelijkheid over waar “it” op slaat … en ook de laatste zin waarom niet: “I expect that more concise sentences would greatly improve the readability “.
@ #10 Karsa Orlong:
Ik moet toegeven dat de vele jaren in nederland ook een aanslag heeft gedaan op mijn zinnen.
@su#11 mijn gewone scrhijfsels zijn erg lelijk maar mijn reaguursels zijn nog veel erger. Sorry voor het nitpicken … ik wilde waarschijnlijk indirect opscheppen over mijn kennis van het geschreven Engels. Verder ben ik het dus met je eens als het om Emil z’n epistels gaat.
It had beter them kunnen zijn, terugverwijzend naar sentences in de eerste zin.
En dat laatste zin is idd precies waar ik Emil van beticht. Bijna letterlijk een nederlandse zin in het engels vertalen.
Tja, “Continental English” … Voor de sociolinguïst in mij is dat geen probleem. Heb ooit een Brit geïnterviewd die al een tijd in Brussel woonde, en die vond het wel leuk, die foute voorzetsels. Meer nog : hij begreep alles. Relativeert het wel.
Wat niet wegneemt dat je tenen soms krullen bij Nederlanders die “non fumeurs” op z’n Thatchers uitspreken en zeggen “o leuk, ze hangen dat hier ook in het Engels” (gehoord op een Belgische trein in de jaren ’80). Ach ja, old cows from the ditch. Dichter bij huis : Van Basten had het bijwijlen ook erg.
Soit. Eerst en vooral in dit verband : klikmelink.
Pardon moest natuurlijk ‘out the ditch’ zijn ;-))
Terzijde : naar verluidt beginnen de Britten eindelijk een tweede taal te leren … De charmantste Britten zijn degenen die er nog even bij stil staan en spontaan zeggen “sorry dat ik ùw taal niet spreek”.
Beck on topiek : wat met de terugkeer van zeilvaartuigen en de klaaimeet tsjeensch waardoor het … ja, nou, plots misschien wel vaak oerend hard gaat waaien, jongens ?
Ha, Newsom heb ik een paar maanden geleden ontmoet bij een rally, grappige man. In San francisco stikt het van de Greener than thou mensen dat snapt hij wel.
Kijk, ik kan ook niet spellen.
Nog @ Emil en “cities and their leaders” : in afwachting van sterkere stadsstaten, wat nog een heel eind weg ligt, zou ik ’s checken wat er mogelijk is bij het Europa van de regio’s, bv. bij het Comité van de Regio’s (klikmelink) ? En check ook http://www.citymayors.com …
Mooi, @Emil 7. Dat dacht ik wel, al een poosje.
Het zeilschip op de foto bereft de ‘Jester’. De Jonkgetuigde folkboot van ‘Blondie’ Hasler. Het schip heeft meegedaan aan de aller eerste solo trans-Atlantische race.
Op de foto is goed de automatische windvaan stuurinrichting te bewonderen (het zeilt de boot ‘automatisch’ aan een hoek ten opzichte van de wind, zodat je niet zelf moet sturen), van de hand van Hasler.
Dit type windvaan staat in de zeilerswereld bekend als een ‘Hasler windvaanstuurinrichting’.
Maar dit geheel terzijde de discussie …
@S’z 20: dank voor je verwijzing. Een prima bron van informatie iz steden.
Waarom denk je dat stadstaten nog wel een heel eind weg liggen? Wellicht dat ze niet de macht oid hebben van de stadstaten van voorheen.
Maar ik denk dat de combinatie van
– de sterke groei die steden doormaken
– een incompetentie van nationale en supranationale lichamen [in verhouding met de gevraagde/noodzakelijke doortastendheid]
– een toenemende bereidheid tot duurzamer handelen bij burghers [indien daartoe aangezet door financiële prikkels]
– een toenemend bewustzijn dat groen doen salonfähig aan het worden is
groen beleid vanuit gemeentes in vruchtbare aarde doet vallen.
Als ik http://www.citymayors.com/society/cities_earth.html en [de redenen achter] http://solveclimate.com/blog/20080701/georgia-judge-kills-states-1st-coal-plant-20-years-makes-climate-history
neem, wordt ik vrij blij.
Een ‘Europa van de regio’s’ lijkt me een aantrekkelijke denkrichting. Vraag me af of er voldoende snelheid van passend handelen te vinden is..
Het is niet omdat een probleem zich stelt, dat het opgelost geraakt, toch zeker niet in de politiek. Zie bv. het kerntakendebat in Vlaanderen, waar de hogere overheden wel beleiden dat het lokale niveau het meest relevante is (heeft ook het hoogste vertrouwen van de burger, klikmelink), maar o zo moeizaam tot deregulering en subsidiariteit komen.
Het gaat over macht afstaan. En vergis u niet : de Nederlandse situatie is een uitzondering. In de meeste gevallen zijn burgemeesters verkozen, en zijn ze dus een speler in een politiek landschap. De hogere overheden worden niet altijd bestuurd door dezelfde kleur, wat invloed heeft op dotatiegedrag, apart beleid voor centrumfunctie steden, enz. enz. Niet iedereen op de hogere stoel vindt de persoon op de lagere stoel altijd even bekwaam, zeker als het om een vastgeroeste provinciaal van een andere kleur lijkt te gaan. Bovendien moet een hogere overheid de kerk een beetje in het midden houden, en dan zit je al snel te schipperen en te sturen. Enz. enz.
Laterale invalshoek : ook wetsmatiging is sowieso moeilijk te realiseren op elk niveau, zo blijkt.
Desondanks : op het vlak van milieu lijkt me grote eensgezindheid mogelijk over rol lokale actoren omdat het over nieuw in te voeren maatregelen gaat, met een sense of urgency. Zeker als het gaat over positieve maatregelen.
Desondanks wat uw salonfaehig betreft … men stelt vast dat milieubewustzijn z’n piek heeft gehad, dat het als topic wat versleten geraakt. Mensen hebben een bepaald deel van hun gedrag aangepast (bv. afval sorteren) maar om tot verdere structurele wijzigingen te komen (bv. afvalarm kopen) is meer nodig.
En sowieso zijn belangrijke steden zelf natuurlijk wèl bezig om vanuit hun centrumfunctie ook een voorbeeldfunctie te hebben qua bekwaamheid. Al was het maar een poule te kunnen vormen met hun randgemeenten die ook de lokalige problemen helpt oplossen. Meestal zijn die projecten ook geïnitieerd vanuit de achterstand die steden opliepen qua budgetten (schulden) en bekwaamheid van bestuur (verouderde bestuurscultuur en dito ambtenarij), waardoor we nu de wet van de remmende voorsprong zien renderen. Dus ja, redenen om blij te zijn bij wat waarneembaar is op zo’n citymajors.com …
Maar qua meer structurele autonomie voor steden : voorlopig een brug te ver (vroeg). Daarom dat ik denk “via de regio’s”. Mensen zijn in staat bovenlokaal te denken (samenwerking tussen gemeentes), en een regio die bij hun verstand en gevoel past, heeft dan ook kansen. Bovendien kan zo’n regio met meer autoriteit en ook voldoende talent gaan aankloppen in de myriade aan instellingen, ofwel de rechtstreeks hogere nationale overheden, ofwel Europa rechtstreeks, waar dus met CoR een sterk forum bestaat.