Minister Harbers heeft bekend gemaakt per 1 juli 2024 een nationaal verbod op varend ontgassen van chemicaliën, waaronder zeer zorgwekkende stoffen, in te voeren. Of de vlag werkelijk uit mag in dit lang slepende dossier weten we op 1 juli volgend jaar. Het zal niet de eerste keer zijn dat het ministerie terug komt op voornemens voor een nationaal verbod op varend ontgassen. In 2018 maakte toenmalig staatssecretaris Mansveld bekend dat varend ontgassen van vluchtige organische stoffen vanaf 2020 in heel Nederland verboden zou worden. En minister Van Nieuwenhuizen maakt later in 2018 bekend te onderzoeken of een sneller verbod mogelijk was. Nu is het dus minister Harbers die inzet op een nationaal verbod op varend ontgassen per 1 juli 2024. Daarbij zet de minister in op een verbod op het varend ontgassen van een grotere groep stoffen dan internationaal is afgesproken. Waarmee de minister tegemoet komt aan de wens van verladers en het varend bedrijfsleven.
Ontgassen wat is het ook al weer?
Nadat schippers hun lading hebben gelost is het soms nodig om de ruimen te ontdoen van restanten van die lading. Waar het vluchtige stoffen betreft wordt dit vaak gedaan door middel van het ontgassen van het varende schip aan de buitenlucht. De dampen die daarbij vrijkomen, bijvoorbeeld van benzeen of benzeenhoudende stoffen, kunnen milieu- en gezondheidsschade veroorzaken. Met behulp van ontgasinstallaties op de wal of op het schip kunnen schepen echter gecontroleerd worden ontgast.
Omvang emissies
Sargasso toonde in 2013 op basis van gegevens van CE Delft aan dat de emissies van varend ontgassen een factor 10 hoger lagen dan het RIVM rapporteerde via emissieregistratie.nl (korte versie, lange versie). De emissies daalde ook niet, zoals de VNCI toentertijd beweerde, maar lagen juist een factor 10 hoger dan officieel werd gerapporteerd. De publicatie van Sargasso leidde tot Kamervragen van de SP en GroenLinks, ook op lokaal en provinciaal niveau zijn de afgelopen jaren geregeld vragen gesteld over varend ontgassen. Uiteindelijk paste het RIVM de emissiecijfers voor varend ontgassen aan.
De cijfers van het RIVM zijn waarschijnlijk nog steeds aan de lage kant, aangezien er volgens de officiële cijfers van Emissieregistratie.nl ongeveer 24.000 kg benzeen emissie per jaar is t.g.v. ontgassen door de binnenvaart. Bij een buitentemperatuur van 20 graden Celsius bevat een gemiddelde binnenvaarttanker 900 kg benzeendamp. Dat betekent dat er volgens de officiële emissiecijfers minder dan 30 binnenvaarttankers per jaar varend ontgassen in Nederland. Het aantal schepen dat potentieel benzeen moet ontgassen per jaar is volgens cijfers van de Taskforce Varend Ontgassen 2.000. Of dedicated en comptabilateits varen werkelijk zo’n grote vlucht hebben genomen in de binnentankvaart? Ik hou m’n twijfels.
Provinciale verboden
Sinds 2015 hebben verschillende provincies provinciale verboden op varend ontgassen ingesteld, deels als onderdeel van een regiodeal met het rijk. Toen het Rijk beweerde dat provinciale ontgasverboden niet rechtsgeldig zijn werden dat dode mussen. De bewering van het Rijk bleek later onjuist, omdat de rechter de provincie Zuid-Holland opdroeg het provinciale verbod op varend ontgassen te gaan handhaven. Voor provincies is dat moeilijk omdat zij (anders dan Rijkswaterstaat) niet over schepen voor handhaving beschikken. Het Rijk weigert tot nu toe mee te werken aan handhaving van provinciale verboden op rijkswateren, ondanks de uitspraak van de rechter.
Nationaal versus internationaal recht
In de beslisnota, die bij de Kamerbrief gepubliceerd is, wordt nog steeds gedaan alsof er voor het invoeren van een nationaal verbod op varend ontgassen op een bredere groep stoffen aanpassingen in internationale verdragen gemaakt moeten worden. Verbazingwekkend, gelet op de uitspraak van de rechter over provinciale ontgasverboden en gelet op het paper van Professor Alessandra Arcuri van de Erasmus School of Law, waarin ze stelde dat het internationaal recht eerder verplicht tot een nationaal verbod op varend ontgassen dan dat het zo’n verbod onmogelijk maakt. Deze boodschap herhaalde ze tijdens een ronde tafelgesprek in de Tweede Kamer. Een ronde tafel gesprek waarbij de deelnemers unaniem waren in hun pleidooi voor een snelle invoer van een verbod op varend ontgassen, dus zeker de moeite van het terugkijken waard.
Los van de internationale regels liet ik op Sargasso een aantal jaar geleden ook bovenstaande infographic zien. Wie daar naar kijkt en de getallen vergelijkt met de normen die in de nationale emissierichtlijn voor benzeen staan of in de arbonormen mag zich nog steeds afvragen waarom varend ontgassen niet verboden kan worden op basis van nationaal recht. De SVGRE stelt dat bij ontgassen de eerste uren terugloopt van 200.000 mg/m3 naar 3.000 mg/m3. De norm voor landinstallaties is 1 mg/m3. Da’s een overschrijding van de norm met een factor 200.0000 tot 1.000. Voor de opvarenden kan dat ook niet gezond zijn. De norm vanuit de arbo is met 0.7 mg/m3 namelijk lager dan de milieunorm. Daarbij zijn er nog wel wat meer nationale regels waar varend ontgassen van chemische stoffen niet aan voldoet…
Vervolgstappen
Volgens de brief van Harbers heeft Frankrijk de ratificatieprocedure van het CDNI bijna afgerond en de verwachting is dat ook Zwitserland (de laatste Verdragsstaat die nog moet ratificeren) het einde van dit jaar de ratificatie heeft afgerond. De minister beweert nog steeds dat invoer pas kan als alle verdragsstaten het verdrag hebben geratificeerd, maar wil nu toch inzetten op snelle invoer van een nationaal verbod.
Een belangrijk onderdeel is ook dat er de Inspectie Leefomgeving & Transport gaat handhaven. Hiervoor wordt komend half jaar een plan opgesteld. Ruim 6 jaar na het aanpassen van het CDNI ligt dat blijkbaar nog niet op de plank. Het ministerie werkt ook aan een ‘roadmap varend ontgassen’. In de roadmap worden afspraken en acties opgenomen op het gebied van onder a ndere vergunningen, totstandkoming ontgassingsinfrastructuur, tijdlijn, rolverdeling en de inzet en doorontwikkeling van suboptimale ontgassingsinstallaties. De minister wil de roadmap voor de zomer klaar hebben en vaststellen in een volgend bestuurlijk overleg.
Conclusie
Voor omwonenden, schippers van binnenvaarttankers en de waterkwaliteit is het goed nieuws dat er eindelijk een eind lijkt te gaan komen aan het slepende dossier varend ontgassen. De vlag gaat pas uit als de beer daadwerkelijk geschoten is. De ervaring op dit dossier leert dat er altijd nog een onverwacht konijn uit de hoge hoed kan komen, waarmee een verbod of handhaving wederom worden uitgesteld.
Reacties (4)
Hoe zit het met de capaciteit voor ontgassen?
Zijn er nu al voldoende installaties en zo nee, kunnen die wel in een jaar tijd worden opgetuigd?
Blijft trouwens de ontsnappingsroute open van een ritje over de Noordzee om daar te ontgassen?
Die capaciteit is er (nog steeds) niet. Die moet komend jaar opgebouwd gaan worden. Daar zitten ook nog vele anders onder het gras. Bijvoorbeeld feit dat Nederland de stoffen die afgevangen worden bij verantwoord ontgassen als afval ziet. Dat maakt het voor terminals lastig om zich op de markt te begeven, terwijl ze wel de apparatuur hebben om een binnenvaarttanker dampvrij te maken. Alleen is de damp die ze dan afvangen ineens geen product, maar afval. Waarmee ze in een andere handhavingsregime komen te vallen en andere vergunningen nodig hebben. Terwijl dezelfde tankinhoud tot moment van aanzuigen van damp als product geldt. Volslagen onbegrijpelijk waarom het in dampvorm om afval zou gaan. Als het dan afval is dan staat de staat momenteel het lozen van duizenden liters chemisch afval toe… Heb ik nog een heerlijke mailwisseling over van ruim 10 jaar oud. Vond de ambtenaar in kwestie geen toffe redeneerlijn.
Of een jaar lang genoeg is? Hangt af van hoe het Rijk de vergunningsvoorschriften gaat opstellen. Als alle installaties aan de landelijke norm voor landbronnen moeten voldoen gaat het niet lukken, dan kunnen omgevingsdiensten geen vergunningen verlenen. Als 90% of meer afvangen volstaat om voor een jaar of 5 een tijdelijke vergunning te krijgen lukt het wel. Is natuurlijk wel ontzettend krom dat momenteel 100% de lucht in geblazen wordt omdat 90% afvang als onvoldoende wordt gezien… De verantwoordelijkheid daarvoor ligt bij Minister Harbers zelf.
De ontsnappingsroute Noordzee bestaat enkel voor grotere tankschepen. Binnenvaarttankers zullen niet snel het zeegat uitvaren. Bovendien mag het eigenlijk ook niet vanuit IMO normen. Schepen mogen enkel inert (stikstof op de damp) de zeehaven verlaten. Wordt wel de hand mee gelicht, gelet op de reactie van het Havenbedrijf Rotterdam toen ik ze aansprak op varend ontgassen. Ik doelde op de binnenvaart, zij stelde dat ze niet konden zien wat zeeschepen buitengaats doen…
De vraag is wat er sinds het besluit van Mansveld in 2018 op het ministerie is gebeurd. Wie zijn er allemaal langsgekomen en met welke boodschap? Waarom kon in 2020 niet wat nu voor 2024 is aangekondigd?
Het ministerie stelt dat het nu wel kan, omdat alle Verdragsstaten het CDNI naar verwachting hebben geratificeerd in juli 2024. Ze blijven zich dus verschuilen achter een zogenaamde blokkade vanuit internationaal recht. Welk artikel uit welk verdrag dat betreft is mij nog steeds onduidelijk. Het ministerie wisselt ook geregeld in z’n argumentatie en helaas zijn Kamerbrieven niet precies genoeg om te snappen achter welk verdrag ze zich dit keer verschuilen. De laatste keer was het het Weens verdrag van verdragen of iets dergelijks. Daarvoor Acte van Mannheim, CDNI zelf, ADN is al langs geweest. Klinkt mij als ambtenaren en politici die vooral niet toe willen geven dat ze het niet bij het recht eind hadden.