GeenStijl blijft het zelf in alle toonaarden ontkennen, maar feit is dat een groot deel van Nederland het weblog als journalistiek ziet. Maar is het dat ook?
Vandaag de vraag aan jullie: Is GeenStijl een journalistiek medium?
GeenStijl blijft het zelf in alle toonaarden ontkennen, maar feit is dat een groot deel van Nederland het weblog als journalistiek ziet. Maar is het dat ook?
Vandaag de vraag aan jullie: Is GeenStijl een journalistiek medium?
Reacties (34)
Aftrap: de raad voor de journalistiek definieert een journalist als volgt:
degene die, hetzij in dienstverband, hetzij als zelfstandige, er zijn hoofdberoep van maakt mede te werken aan de redactionele leiding of redactionele samenstelling van publiciteitsmedia, waaronder:
> een dagblad, nieuwsblad, huis?aan?huisblad of tijdschrift voor zover de inhoud daarvan bestaat uit nieuws, foto?s en andere illustraties, verslagen of artikelen;
> een persbureau, voor zover de productie daarvan bestaat uit nieuws, foto?s en andere illustraties, verslagen of artikelen bestemd voor dagbladen, nieuwsbladen, huis?aan?huisbladen, tijdschriften, radio, televisie, film, teletekst of viewdata;
> programma?s die worden verspreid door radio of televisie, voor zover deze bestaan uit nieuws, reportages, beschouwingen of rubrieken van informatieve aard;
> films, beeld-, geluids- en ampexbanden, voor zover deze nieuws
verschaffen, een documentair karakter dragen of dienstbaar zijn aan rubrieken van informatieve aard;
en/of
> internet, teletekst of viewdata, voor zover de inhoud daarvan bestaat uit nieuws, reportages, beschouwing of rubrieken van informatieve aard.
Duidelijk gedeeltelijk journalistiek. Maar af en toe verkopen ze ook artikelen en presenteren dat als een waarheid. Het laakbare zit hem in het feit dat het onderscheid tussen feit en fictie niet te maken is.
Het enige wat tegen weblogs als journalistiek zou spreken (volgens Roys criteria) is “…er zijn hoofdberoep van maakt…”.
Of verdiene de mensen van Geenstijl er hun brood mee?
Misschien zou je weblogs een nieuwe catagorie kunnen geven: vrijwilligers media.
De GS-mensen verdienen er een heel dik belegde boterham mee. Ze hebben 40% van het blog verkocht voor een paar miljoen.
@Fem: die jongens verdienen er inderdaad hun geld mee en zijn tegenwoordig een bedrijfspoot van de Telegraaf.
Je kunt natuurlijk altijd zeggen dat ze zich niet aan de regels moeten houden om het simpele feit dat ze zich niet aan de regels willen houden. Journalist is een vrij beroep, wat het net zo makkelijk maakt om te beweren dat je het niet bent.
Ze zijn semi-journalistiek. Dat wil zeggen, journalistiek als het uitkomt. Gelegenheidsjournalisten. En die rol vervullen ze uitstekend. Verder moeten we ze ook waarderen op wat ze zijn, namelijk semi-journalisten.
Ja, maar die onduidelijkheid maakt het dat je niks van ze voor waar kan aannemen. Zijn ze daardoor juist niet 100% niet-journalistiek?
@6 …of self-proclaimed-pseudo-journalisten?
Lekker makkelijk hoor: als medium opereren maar je onttrekken aan de normen die daarvoor bestaan.
Als ze nu worden betaald vanuit de telegraaf zijn ze toch gewoon journalisten en kan de telegraaf erop aangesproken worden als er fictie wordt gepubliceerd (alsof ze dat zelf nooit doen)?
Het probleem met weblogs (in zijn algemeenheid) lijkt mij vooral als er niemand is die de verantwoordelijkheid draagt voor wat erop komt, dat je (lees de instanties) niemand ter correctie kunnen roepen voor wat er staat (als het beledigend is of niet waar). Dan is een weblog als dit eiegenlijk veel gevaarlijker, wie roept jullie ter verantwoording als er homo-haat artikelen zouden worden opgezet??
@7: Ja
@9: de rechter
@9: Er is altijd iemand die verantwoordelijk kan worden gesteld. Er zijn altijd mensen die erachter zitten en die zijn te traceren.
Bovendien kan zo’n Raad voor Journalistiek helemaal niks. Je kunt klagen en gelijk krijgen, met als enige resultaat dat de aangeklaagde wordt gevraagd het vonnis of een samenvatting daarvan te publiceren. Gevraagd!
Ze hebben geen sancties zoals we die in de advocatuur of de zorg kennen.
@8 Ze zijn inderdaad of self-proclaimed-pseudo-journalisten. Ze zijn net journalistiek genoeg om ons allen te laten denken dat ze journalisten zijn, maar ze gebruiken aan de andere kant weer net genoeg methoden om ons tegelijkertijd van het tegendeel te overtuigen.
Ze bevinden zich kortom in de spagaat waar ze graag in willen zitten en zo moeten wij hen ook beoordelen.
@7 Journalistiek is geen synoniem voor waarheid. Niet in het geval van GS, maar ook niet in het geval van andere gerenomeerde media.
@12: Moet journalist dan maar een beschermd beroep worden? Lijkt me nogal onwenselijk.
@14: dan moet je eerst omschrijven wat een journalist precies is, wat zijn meerwaarde in de informatievoorziening is en (en dat is voor mij het belangrijkst) aan wat voor kwaliteitseisen een journalist moet voldoen.
Heeft de titel dan nog echt toegevoegde waarde? Zoals hierboven al aangegeven zegt het niets over of wat ze vertellen klopt.
Verder krijg je dan een belangenorganisatie en voor je het weet mag niemand wat zeggen behalve de journalisen en heb je een berlusconi die het “nieuws” beheert. Niet echt wenselijk.
Ze hebben de zelfde journalistieke waarde (en pretenties geloof ik) als bladen als de Prive, Story of tv programma’s als Jensen en Boulevard. Sommige lezers geloven (of vertrouwen het gevoel dat ze er aan ontlenen) wat ze lezen en daar is weinig aan te doen (er hoeft ook niets aan gedaan te worden).
@14: Ik ben het met 16 eens. Een beschermde titel voor journalist zou onwenselijk zijn, aangezien het beroep zo gepolitiseerd zou kunnen worden.
De opmerking onder nummer 8, van Prometeus, volstaat om de hele discussie samen te vatten, wat mij betreft.
@Obscura: is dat eigenlijk wel zo? Zijn wij dan niet ook een medium (zij het veel kleiner)?
@20 Het gaat mij erom dat GS zich voordoet als medium, maar zich onttrekt aan alle normen die daar -althans bij de oude media- bij horen.
Voor wat betreft GC: ik ben bang dat daarvoor hetzelfde geldt, al worden medewerkers van GC nog niet gearresteerd wegens het gluren onder rokken van dames.
Maar hoor en wederhoor, daar is ook bij GC geen sprake. Het is een forum waarop allerhande personen hun mening geven over zaken uit het nieuws. Dat is iets anders dan feiten checken bij de oorspronkelijke bronnen en wederhoor toepassen.
Maar Geenstijl knipt en plakt ook overal nieuwsberichtjes vandaan, eventueel met een extra foto of video. Eigenlijk is het niet heel veel meer dan een ingedikte polemiek?
En voor columns en opiniestukken gelden andere regels dan voor nieuwsberichten, waar hoor en wederhoor toegepast dient te worden.
Nog ter aanvulling: de vraag is of dat erg is. Bij GC stoort het mij minder, omdat wij daar opener in zijn. Bij GS kom je soms berichten tegen waarbij je denkt: is dit nu een feit of een mening? Doordat het bij GS zo schemerig is, en bij GC helder, vind ik het van GS veel kwalijker. Zeker als blijkt dat artikelen betaald worden.
@Obscura: misschien zit hem daar inderdaad wel het verschil. In een krant is het verschil tussen het nieuwskatern, de opiniepagina’s en het cursiefje erg duidelijk. Bij GC wordt er ook gebruik gemaakt van categorisering (met aflopende mate van stijlvrijheid: onzin, column, opinie, nieuws), terwijl je dat bij Geenstijl helemaal niet ziet.
Maarreh, who gives a fuck of Geenstijl nou journalistiek is of niet? De enige instantie waarvoor dat een relevante vraag is, is de Raad voor de Journalistiek, en die is zèlf weer niet relevant.
Niks journalistiek. Ze schrijven alleen maar stukjes waar een ander medium al over bericht heeft. Knipenplakwerk, maar om daar niet van beschuldigd te worden en om eigenzinnig over te komen leuken ze de gejatte stukjes wat op. Formulewerk.
Is de vraag eigenlijk wel relevant? Wat maakt het eigenlijk uit of je GeenStijl journalistiek noemt of niet?
En wat heeft dat verder met de RvdJ te maken? Is de RvdJ wel een goede vertegenwoordiger voor weblogs en/of HET orgaan om deze te reguleren? Moeten weblogs wel een orgaan hebben voor regulatie, sterker nog, KAN een orgaan weblogs reguleren (ik denk van niet, gezien het internationale karakter van internet)?
Onweer is ook weer, soapacteurs zijn ook acteurs, rottend fruit is ook fruit en riooljournalistiek is ook journalistiek. Dus: ja, het puberale braaksel dat zich Geenstijl noemt, mag ook journalistiek heten.
http://www.denieuwereporter.nl/?p=966
@29: ik vond dat een vrij belabberd stuk tekst, geschreven door iemand die denkt nog in de jaren 60 te leven.
Om mijn eigen reactie op dat stuk te copypasten:
Wat me vaak in dit soort discussies opvalt (ik was ook bij de NVJ-discussie over weblogs met Chavannes), is dat journalisten eigenlijk vooral bang zijn dat hun beroepsnaam, en de daarbij behorende exclusiviteit van het brengen van nieuws, verloren gaat. Datzelfde hebben we bijvoorbeeld gezien bij artsen die bepaalde bevoegdheden hebben afgedragen aan physician assistants en nurse practitioners. Dat geeft frictie, door territoriumdrang, maar uiteindelijk gaat het er toch om of de geleverde zorg goed is.
Dat enkel het behoren tot de beroepsgroep kwaliteit garandeert is aperte onzin, zoals Hans Roodenburg zelf ook al laat zien door de rollen van de Telegraaf en AD te noemen in de Bokito-hype.
Belangrijker dan te bewijzen waarom burgers geen journalisten zijn, is volgens mij de introspectie. Wat maakt journalisten eigenlijk journalisten?
Ik heb me die vraag ook al eens gesteld:
http://www.davidrietveld.nl/pivot/entry.php?id=702
Conclusie: GeenStijl is journalistiek, behalve als ze ‘luchtige onderwerpen’ of ‘prettig gestoorde onzin’ publiceren. Uiteraard bepaald de redactie van GeenStijl achteráf in welke categorie de nieuwsberichten vallen. Als er maatschappelijke onrust ontstaat, een rechtzaak dreigt of er misschien ook bij de reactie zelf wroeging ontstaat (niet flauw doen, het zóu kunnen) blijkt namelijk dat het altijd om ‘prettig gestoorde onzin’ ging.
De opkomst van GeenStijl viel samen met de Fortuynrevolte, en de spatische reactie van politiek en media daarop. Zeggen wat je denkt, de stem van het volk: al dat zoort zaken lijkt leidend voor het oprichten van partijen, het stellen van vragen en het verslagleggen daarvan. Dat per saldo de Nederlander nog steeds heel gemiddeld stemt, niet van grootscheepse veranderingen houdt en het liefst ziet dat iedereen gewoon een beetje normaal doet valt weg. Wat overblijft zijn wilde opinies die van de weeromstuit als ‘meningen’ of zelfs ‘overtuiging’ worden gepresenteerd.
Waarom is het belangrijk hierop een antwoord te vinden?
Is “Jouralistiek” een keurmerk? Ben je een beter mens als je jezelf “journalist” mag noemen en niet “maar een blogger”?
Is je geproduceerde brei woorden meer waard als je leeft van het achterelkaar zetten van lettertjes? Ben je als schrijver der Vaaderlansdsche Litewatuuw van een hogere orde als je leid onder het zelfopgelegde schrijverschap?
Of zijn we gewoon allemaal mensen die graag af en toe iets schrijven, en waarvan de lezer bepaald of dat wat we schrijven ook wat waard is?
“Journalist” is iets uit de 20e eeuw. Is inmiddels een volledig achterhaalde stempel. Een leeg, hol begrip.
Het is in zoverre belangrijk omdat de term journalist nog altijd iets van een verwachting wekt. Namelijk dat je niet willens en wetens je publiek bedriegt.
En journalist is niet iets uit de 20e eeuw. Journalisme zal blijven bestaan, alleen de vorm zal veranderen.
Een journaal is een dagboek, een journalist dus een soort lifelogger. Als journalisten afzakken tot webloggers maakt dat weblogs nog niet journalistiek.