Oost-Europa is altijd al een gevaar voor Europa geweest. Dat was tijdens de Romeinen zo, tijden Karel de Grote, tijdens de middeleeuwen, tijdens Napoleon, tijdens de koude oorlog. Wanneer niet eigenlijk?
Ik zie niet zoveel verschil met DE globale kredietcrisis.
Waarom is het nodig speciaal naar het oosten te kijken?
Of houdt dat in dat wij (het westen) de schuldeisers zijn en bereid zijn de hele wereld in de afgrond te storten omdat zij hun schulden aan ons af moeten betalen. Hebben we eigenlijk hier wel een crisis of ligt die altijd elders?
Het rijke westen?
#2
keest
Het antwoord (waarom naar het oosten kijk) staat in het stuk. Ten eerste gaat het om een grote extra bel, naast de ‘giftige hypotheken’ en qua volume even omvangrijk. Maar daarnaast zit die grotendeels bij de Europese banken. De Amerikaanse banken zullen deze bui aan zich voorbij kunnen zien trekken, de Europese niet. Deze crisis zit juist wel in het westen (en die gaat ze nu als gebruikelijk proberen af te wentelen op elders, vooral met behulp van de valuta wisselkoersen).
#3
Fail
De Amerikanen en de Europeanen hebben last van de hypotheken in de VS.
De Europeanen hebben last van de hypotheken in Oost-Europa.
Kunnen de Amerikanen niet hun eigen boontjes doppen?
#4
JSK
Heeft niks met hypotheken te maken in Oost-Europa, Fail.
#5
Fail
Oostenrijk, een economische crisis in de negentiende eeuw, banken en hypotheken.
Komt deze situatie overeen?
Wie kan mij iets meer vertellen over deze situatie in de negentiende eeuw?
Al die mooie gebouwen in oa. Budapest en Wenen die een stedentrip zo de moeite waard maken, gebouwd met geleend geld…
Het komt neer op een overmaat aan vertrouwen om te investeren (op basis van nieuwe maatschappelijke inzichten, zoals spoorwegen/ICT/internet/financiële technologie). Wanneer het vertrouwen wegvalt, vermindert de hoeveelheid geld, daarmee de productie & consumptie. Vaak aanleiding voor een machtsverschuiving. Allemaal rampspoed voor de pechvogels onder de middenklasse die zich net vol vertrouwen met schulden hadden overladen.
Aan de andere kant: ook gedurende de lange depressie was de werkloosheid niet hoger dan een procent of 15. Blijkbaar draaide de wereld gewoon door.
Reacties (6)
Oost-Europa is altijd al een gevaar voor Europa geweest. Dat was tijdens de Romeinen zo, tijden Karel de Grote, tijdens de middeleeuwen, tijdens Napoleon, tijdens de koude oorlog. Wanneer niet eigenlijk?
Ik zie niet zoveel verschil met DE globale kredietcrisis.
Waarom is het nodig speciaal naar het oosten te kijken?
Of houdt dat in dat wij (het westen) de schuldeisers zijn en bereid zijn de hele wereld in de afgrond te storten omdat zij hun schulden aan ons af moeten betalen. Hebben we eigenlijk hier wel een crisis of ligt die altijd elders?
Het rijke westen?
Het antwoord (waarom naar het oosten kijk) staat in het stuk. Ten eerste gaat het om een grote extra bel, naast de ‘giftige hypotheken’ en qua volume even omvangrijk. Maar daarnaast zit die grotendeels bij de Europese banken. De Amerikaanse banken zullen deze bui aan zich voorbij kunnen zien trekken, de Europese niet. Deze crisis zit juist wel in het westen (en die gaat ze nu als gebruikelijk proberen af te wentelen op elders, vooral met behulp van de valuta wisselkoersen).
De Amerikanen en de Europeanen hebben last van de hypotheken in de VS.
De Europeanen hebben last van de hypotheken in Oost-Europa.
Kunnen de Amerikanen niet hun eigen boontjes doppen?
Heeft niks met hypotheken te maken in Oost-Europa, Fail.
Oostenrijk, een economische crisis in de negentiende eeuw, banken en hypotheken.
Komt deze situatie overeen?
Wie kan mij iets meer vertellen over deze situatie in de negentiende eeuw?
@5: http://en.wikipedia.org/wiki/Long_Depression
Al die mooie gebouwen in oa. Budapest en Wenen die een stedentrip zo de moeite waard maken, gebouwd met geleend geld…
Het komt neer op een overmaat aan vertrouwen om te investeren (op basis van nieuwe maatschappelijke inzichten, zoals spoorwegen/ICT/internet/financiële technologie). Wanneer het vertrouwen wegvalt, vermindert de hoeveelheid geld, daarmee de productie & consumptie. Vaak aanleiding voor een machtsverschuiving. Allemaal rampspoed voor de pechvogels onder de middenklasse die zich net vol vertrouwen met schulden hadden overladen.
Aan de andere kant: ook gedurende de lange depressie was de werkloosheid niet hoger dan een procent of 15. Blijkbaar draaide de wereld gewoon door.