De zaterdagcolumn van Felix Rottenberg uit de papieren editie van het Parool verschijnt iedere zondag, maandag of dinsdag op Sargasso.
Vorige week zaterdag at ik linzensoep in het Turkse restaurant van Murat Saygili op het Bos en Lommerplein. Ik kom er graag; de onderneming van de familie Saygili behoort met die van de Genco-dynastie tot de beste van de stad. Hun zaken zijn de locomotieven van een straat, plein of winkelcentrum. Neem het restaurant van Murat. Voor vijf euro wordt een uitstekende dagschotel geserveerd. Salade vooraf, niet zo’n Hollands bordje gras met een verpieterd tomaatje, maar een bord vol crudités, pepers en citroenen, met een grote schaal brood erbij. Daarna een stoofschotel van lamsvlees, met rijst, aardappels en groente.
Op het oude plein hadden de Saygili’s vier aan elkaar geschakelde winkels: comestibles, groente, een slagerij en een shoarmazaak, allemaal apart. Op het nieuwe plein zou alles beter worden. Grandioos zelfs, beloofden de stadsdeelbestuurders. Het plein zou Bos en Lommer ‘op de kaart zetten’. Maar het nieuwe plein symboliseert Het Grote Amsterdamse Onvermogen. De bestuurders hebben zich laten misleiden door de projectontwikkelaars : commerciële routiniers die geen enkele interesse hebben voor complexe buurten. De gemeente Amsterdam is niet in staat van dit soort projecten een succes te maken, een voorbeeld van stedelijke vernieuwing waarop de Amsterdammers trots kunnen zijn en dat getoond kan worden aan buitenlandse gasten. Job Cohen moet zich schamen voor de wandaden die hebben plaatsgevonden op het Bos en Lommerplein, uitgerekend in een van de armste wijken van de stad.
Miljoenen heeft het stadsbestuur beschikbaar gesteld om achterstanden in de Westelijke Tuinsteden aan te pakken en de wijken op te waarderen. Maar gewoon een goede verbinding maken tussen het oude en het nieuwe Bos en Lommer, dat is niet mogelijk gebleken. De bewoners haten het plein. Het staat verkeerd op de wind, waardoor de markt al ettelijke malen moest worden verdaagd. De architectuur is afzichtelijk. De manier waarop projectontwikkelaars zoals AM Vastgoed en vastgoedbeheerder Fortis omgaan met de zelfstandige winkeliers op het plein is, zacht gezegd, vrekkig.
Het stadsdeel controleert natuurlijk vooral of de tafeltjes voor het restaurant van Saygili niet vijftig centimeter te veel naar voren staan, in plaats van dat het zich bekommert om de winkeliers aan de Bos en Lommerweg, die hun zaken door de grootschalige herstructurering zien verpieteren. Geen afspraak met hen komt het stadsdeel na. Eigenlijk kan de gemeente Amsterdam alleen goede kwaliteit leveren als de kroonprins trouwt, of als Sail grote veiligheidsrisico’s met zich meebrengt. Dan worden alle verloven ingetrokken en worden de beste ambtenaren van de diensten vrijgesteld en onder supervisie geplaatst van de gouden brigade van het gemeentelijk projectmanagementbureau.
Maar in gewone tijden is het Klein Italië in Amsterdam: de motivatie en morele inzet van ambtelijke diensten schiet schromelijk tekort, wat blijkt uit de moordende interne concurrentie tussen ambtelijke projectgroepen en diensten. Probeer daar maar eens tussen te komen als startende stadsdeelbestuurder. Ahmed Marcouch, sinds eind april voorzitter van stadsdeel Slotervaart, weet er alles van. Gek wordt hij van de ambtelijke blokkades en hindermachten. Nu is het Bos en Lommerplein tot rampgebied verklaard, maar sleutelfiguren op het stadhuis zijn met vakantie: mannen en vrouwen in loonschaal 14 en hoger, dus die zitten in een villa met zwembad in Toscane. Na de zomer zullen ze elkaar weer geïrriteerde e-mails sturen en alles vertragen.
Saygili zit nu in de problemen. Zijn restaurant, slagerij en supermarkt op het plein zijn gesloten, hij heeft achttien personeelsleden op de loonlijst, 2500 euro vaste kosten per dag en er komt voorlopig geen cent binnen. Murat Saygili is een briljante organizer, afgestudeerd aan de heao, en hij raakt niet snel ontmoedigd. Ik ben benieuwd of de adviseurs van Cohen hem en al die anderen adequaat bijstaan dezer dagen. Al hun overbodige gepriegel en gekluns zal in deze column worden gevolgd.
Felix Rottenberg
Columnist Het Parool en associate-redacteur VPRO Tegenlicht.
Reacties (7)
Ik kan niet wachten.
(tot de Vomar weer open is, tenminste, maar ik ga ook eens meneer Saygili zijn keuken proberen zodra dat weer mogelijk is).
Meneer Rottenberg heeft blijkbaar nooit in Italië gewoond. De ambtenarij is daar niet minder efficiënt dan elders in Europa. En de kwalificatie ‘Italiaanse toestanden’ past tegenwoordig de Hollandse polder beter dan het land van Dante.
Gemeente = PVDA/GroenLinks
Stadsdeel = PVDA/GroenLinks
Misschien moeten Dhr Saygalli en de zijnen de volgende keer maar eens hun stem aan de rechterkant van het spectrum geven. Wellicht hebben die meer oog voor het MKB
Felix, laten wij eerlijk zijn, het Bos en Lommerplein heeft het stadsdeel op de kaart gezet; heel Nederland weet waar het is nu.
Wat mij eigenlijk verbaast is dat jij zo meegaat in de groep van bijna oplichters als de aannemers door de schuld van dit debacle bij het stadsdeel te leggen. Ook het grootkapitaal, en klaarblijkelijk betaalt het Parool jou zoveel dat jij jou daarmee moet vereenzelvigen, schuift iedere verantwoordelijkheid af. Immers men had maar moeten controleren. Een lul argument. Men had gewoon goed moeten bouwen, ook zonder controle. Sterker juist zonder controle.
Natuurlijk is de asymmetrie van het overheidsoptreden hier pijnlijk aan het licht gekomen, maar dat ontslaat geen enkele natuurlijke of rechtspersoon van de verplichting de regels te volgen en indien nodig uit te voeren.
Voor de dames en heren bestuurders, meer controle helpt niet. Het kost geld en levert te weinig op. Een scherper en zwaarder aansprakelijkheidsbeleid zou beter werken.
@ jasper
Al wekken termen als grootkapitaal, kokhalsneigingen bij mij op, toch ben ik het deels met je eens.
Voorop staat dat er forse schadevergoedingen geeist en toegekend moeten kunnen worden bij de bouwers. Zij hebben namelijk een ondeugdelijk product afgeleverd. En dan dus niet alleen de kosten van de herstelwerkzaamheden maar ook de kosten van de winkeliers en bewoners plus nog de nodige vergoeding voor immateriele schade. Al moet die laatste niet te fors worden aangerekend.
.
Op die manier kan je in het midden laten of er sprake is geweest van vreemde aanbestedingspraktijken etc. Dan wordt eenieder gewoon verantwoordelijk gehouden waaar die verantwoordelijk voor is. De bouwer voor de bouw. De beleidsmakers voor het beleid.
En niet anders.
“De bestuurders hebben zich laten misleiden door de projectontwikkelaars : commerciële routiniers die geen enkele interesse hebben voor complexe buurten.”
Volgens mij mag daar best meer aandacht voor zijn. Welke bestuurders kunnen er nog wel tegen de projectontwikkelaars op? De projectontwikkelaars verdienen goud geld en ze bespelen bestuur en bevolking met hun eigen wetten. Wil een gemeente meer wociale woningbouw, dan moet ze erbij saaie gebouwen of ontsierende torens accepteren. Daarmee zou de projectontwikkelaar uit de kosten moeten komen, zegt zo’n betreffende projectontwikkelaar. Sterker nog, er gaan verhalen in Leiden dat er een tramlijn moet komen door de binnenstad omdat
een projectontwikkelaar alleen dan een betaalbare stadsrenovatie wil realiseren.
Is dit geen landelijk probleem, te groot voor locale politici?
Het is echt rampzalig wat er gebeurd in Bos en Lommer. Maar ik denk dat de mensen die hier massaal aan hebben verdient geen vinger zullen uitsteken, en dat niemand de verantwoordelijkheid op zich gaat nemen bij het stadsdeel nog bij t stadsbestuur.
London Calling
als ze aan rechts hun stem geven zijn ze voor ze het weten het land uit verdonkt. U begrijpt waarschijnlijk niet hoe erg de laatste jaren rechts het klimaat heeft verpest met hun opruiende en ophitsend gedrag. De gedachte leeft dat rechts tegenwoordig alleen maar voor de autochtonen opkomt.