Klare wijn?

Vandaag presenteerde de zoveelste politieke afsplitsing, Partij Voor de Vrijheid, zijn verkiezingsprogramma Klare Wijn.
De partij, aangevoerd door dhr Wilders, vindt uiteraard dat het allemaal anders moet en dat zij daarvoor het beste recept hebben.
Laat ons nader kijken naar dit recept.

Allereerst is er het streven naar een “andere en kleinere, dus betere overheid“. Het kleiner maken van de overheid kan door minder beleidsambtenaren, minder regeltjes voor bedrijven die gecontroleerd moeten worden en minder subsidie voor van alles en nog wat. Alles wordt flexibeler en de markt krijgt maximale ruimte. De belastingdruk van bedrijven en burgers gaat dan omlaag. Mede omdat het grootste deel van de subsidie aan de EU gestopt moet worden.
Onder het kopje Overheid wordt ook het een en ander aangegeven over het politieke systeem. Het huidige coalitie-stelsel wordt als obstakel gezien voor daadkrachtig beleid. Er wordt echter geen alternatief gegeven.
Wel moet er een bindend referendum komen, moeten politici op volgorde van gekregen stemmen in de tweede kamer komen en moeten posities als burgemeester en politiechef door de mensen gekozen worden.
Op het mogelijke conflict tussen de wens tot daadkrachtig beleid en een bindend referendum wordt niet ingegaan.
Overigens mag Turkije niet in de EU.

Geheel in de lijn met Fortuyn wordt er gehamerd op fatsoen, goede omgangsvormen, respect en orde. Dit wordt in de joods-christelijke-humanistische “traditie” geplaatst. Uiteraard horen hier ook strengere straffen bij.
Vanuit dit punt wordt ook uitgebreid ingegaan op de rol van de Islam. Die past niet tenzij men een liberale variant gaat aanhangen en helemaal de regels van een democratisch Nederland ondersteunen. Er wordt niet ingegaan op het feit dat sommige extreem-christelijke stromingen in ons land een aantal van die regels (zoals gelijkheid man en vrouw) ook aan hun laars lapt.
Er wordt gekozen voor een immigratiestop van 5 jaar en het afnemen van stemrecht van allochtonen zonder de Nederlandse nationaliteit bij gemeenteraadsverkiezingen.
Hij wil echter niet zover gaan om artikel 23 af te schaffen. Alleen strengere inspecties voor islamitische scholen.
Bij het punt van fatsoen, orde en respect wordt aangegeven dat een aantal beroepsgroepen extra aandacht verdienen. Politie, onderwijs en zorg moeten beter gewaardeerd worden. Eventueel moeten de mensen die in die sector werken een beetje meer geld krijgen.
Last but not least past in dit deel het vervangen van artikel 1 van de grondwet door eentje die de nadruk legt op de joods-christelijk en humanistische grondslag van NL.

Een aantal thema’s ontbreken. Het milieu krijgt geen aandacht net zoals de energieproblematiek. Er staat ook geen duidelijke uitspraak over liberalisering in. Maar het is waarschijnlijk dat men hier wel voor is, gegeven de andere zaken die over de economie gezegd worden.
Ook wordt er niet gesproken over de rol van Nederland in de rest van de wereld. Alleen de EU krijgt wat aandacht.

Het stuk opent met de zin “onbehagen en onzekerheid moeten worden overwonnen“. Maar het stuk zelf zit vol met taal die het onbehagen en de onzekerheid alleen maar versterkt. En vrijwel nergens worden positieve aspecten van de Nederlandse samenleving benoemd.

Tot slot moet gezegd worden dat in het stuk wordt regelmatig met de vinger gewezen naar “links”. Die zijn namelijk de oorzaak van alles wat nu fout is. Dit wordt echter nergens goed onderbouwd. En ook wordt er niet ingegaan op het feit dat (centrum) rechts de afgelopen decenia wel altijd heeft meegeregeerd maar (centrum) links niet. Het komt dus sterk over als demogagie zoals dat ook veel in de VS gebruikt wordt. Illustratief is de zin “Onze rechterlijke macht is vergeven van de linkse magistraten die de rechten van daders belangrijker achten dan het onrecht dat zij slachtoffers hebben aangedaan“.

Eindconclusie van mijn kant is dat dit in grote lijnen een populistische, demagogisch en islamofobisch stuk is zonder al te veel samenhang en met slechts een paar goede punten. Geen recept voor een mooie toekomst.