Mocht je enigzins de vergetelheid in zijn gesukkeld, dan is overlijden in de komkommertijd een boost. Sorry, geen grappen over de rug van de sympathieke, doch, bij leven en welzijn, ook wel behoorlijk kleurloos gebleven Marcel Bruins. Van nature geliefd binnen zijn familie- en kennissenkring—daaraan mag geen twijfel bestaan—is hij overleden aan een verschrikkelijke ziekte; de nabestaanden worden hierbij sterkte toegewenst.
Dit is echter wel, en met absolute zekerheid, de laatste keer in dit, mijn eigen, leven, dat ik nog eens aan Marcel Bruins zal (terug)denken: dat wegens zijn ongelooflijk complete niet-uitstraling, nog niet eens levellend met een theemuts.
Fred Oster leeft echter nog wel, zo las ik net, en met genoegdoening, na googlen, op wikipedia, nog steeds (of weer). De F.O.-Show, die, in de volksmond (die weer, populair gezegd, pleurisbek genoemd) ook wel—zo ondeugend!—de Fuck Off-Show werd genoemd—dat was nog eens pure gezelligheid (of dóór de volksmond, dat kan ook, allicht). Mijn gedachten lezend, begint mijn Senseo, op dit late uur, uit zichzelf, er, spontaan, van te pruttelen; en dat terwijl ik niet eens een Senseo bezit, of heb! Laten we dus, zolang ze—klaarblijkelijk, dus—nog in leven verkeren, onze levende legendes, af en toe, positief, stilstaan, bij die nationale levende legendes, profiteren van hun overlevering, in conversatie, al dan niet gepaardgaande met, hun, consumptie e.d.
(Niet, al te, serieus opvatten, ik was vandaag nog niet aan de beoefening van, juist, en vooral veel, kommagebruik toegekomen, moest effe oefenen)
#3
Rene
Een beetje in diezelfde trant — moet ik mezelf als te geborneerd beschouwen indien dit bericht in het NOS journaal bij mij vooral irritatie over het NOS journaal opwekte?
Hier (bijvoorbeeld) lijkt me dit een prima stukje nieuws maar al die andere mensen die vandaag dood zijn gegaan, vrijwel stuk voor stuk door iemand geliefde of gewaardeerde mensen, kwamen ook niet op het journaal.
Diezelfde irritatie was nog een stukje groter toen een tijd geleden het overlijden van een of andere Amerikaanse journalist wiens naam ik inmiddels uiteraard al weer kwijt ben journaal nieuws was.
Kan het journaille wellicht iets minder navelstaarderig worden? Marcel Bruins was vast een aardige en geliefde man. Net als al die andere aardige en geliefde mannen, vaders, zonen en opa’s die vandaag zijn dood gegaan.
Reacties (3)
En ene Robert McNamara …
Mocht je enigzins de vergetelheid in zijn gesukkeld, dan is overlijden in de komkommertijd een boost. Sorry, geen grappen over de rug van de sympathieke, doch, bij leven en welzijn, ook wel behoorlijk kleurloos gebleven Marcel Bruins. Van nature geliefd binnen zijn familie- en kennissenkring—daaraan mag geen twijfel bestaan—is hij overleden aan een verschrikkelijke ziekte; de nabestaanden worden hierbij sterkte toegewenst.
Dit is echter wel, en met absolute zekerheid, de laatste keer in dit, mijn eigen, leven, dat ik nog eens aan Marcel Bruins zal (terug)denken: dat wegens zijn ongelooflijk complete niet-uitstraling, nog niet eens levellend met een theemuts.
Fred Oster leeft echter nog wel, zo las ik net, en met genoegdoening, na googlen, op wikipedia, nog steeds (of weer). De F.O.-Show, die, in de volksmond (die weer, populair gezegd, pleurisbek genoemd) ook wel—zo ondeugend!—de Fuck Off-Show werd genoemd—dat was nog eens pure gezelligheid (of dóór de volksmond, dat kan ook, allicht). Mijn gedachten lezend, begint mijn Senseo, op dit late uur, uit zichzelf, er, spontaan, van te pruttelen; en dat terwijl ik niet eens een Senseo bezit, of heb! Laten we dus, zolang ze—klaarblijkelijk, dus—nog in leven verkeren, onze levende legendes, af en toe, positief, stilstaan, bij die nationale levende legendes, profiteren van hun overlevering, in conversatie, al dan niet gepaardgaande met, hun, consumptie e.d.
(Niet, al te, serieus opvatten, ik was vandaag nog niet aan de beoefening van, juist, en vooral veel, kommagebruik toegekomen, moest effe oefenen)
Een beetje in diezelfde trant — moet ik mezelf als te geborneerd beschouwen indien dit bericht in het NOS journaal bij mij vooral irritatie over het NOS journaal opwekte?
Hier (bijvoorbeeld) lijkt me dit een prima stukje nieuws maar al die andere mensen die vandaag dood zijn gegaan, vrijwel stuk voor stuk door iemand geliefde of gewaardeerde mensen, kwamen ook niet op het journaal.
Diezelfde irritatie was nog een stukje groter toen een tijd geleden het overlijden van een of andere Amerikaanse journalist wiens naam ik inmiddels uiteraard al weer kwijt ben journaal nieuws was.
Kan het journaille wellicht iets minder navelstaarderig worden? Marcel Bruins was vast een aardige en geliefde man. Net als al die andere aardige en geliefde mannen, vaders, zonen en opa’s die vandaag zijn dood gegaan.