COLUMN - Hoe werken antizonnebrandmiddelen? Robin van Wechem legt het als volgt uit:
Chemische filters absorberen zonnestralen en veranderen de moleculaire structuur van de lichtpakketjes. Er komt een beetje warmte vrij zodra het molecuul – het zonnepakketje – vervalt naar een lager energetisch niveau. Het licht vervalt en verliest daarbij warmte.
Toen ik dat las, had ik erg met haar te doen. Niet omdat ze niets begrijpt van natuurkunde. Dat zal me worst zijn. Maar dat ze desondanks wanhopig probeert om het uit te leggen, hoe moleculen licht absorberen. En dat ze dan helemaal vastloopt.
Die wanhoop, dat voortmodderen, dat is kenmerkend voor haar boek Het antirimpelcomplex. Een boek over ‘de achterkant van de cosmetica-industrie’. En natuurlijk gaat ze op bezoek bij deskundigen, wandelt ze door labs, snuffelt ze op beurzen. Maar dit is vooral een boek over angst. Normaliter hou ik het nooit zo lang uit bij mensen die aan een enkel steekwoord (suiker, kleurstof, fijnstof, cafeïne) genoeg hebben om met een bezorgde monoloog af te steken, ‘verrijkt’ met best wel enge persoonlijke ervaringen (die elke poging om hun relaas te relativeren tot een belediging maken). Maar Robin boeide me. Ze is zo zielig!
Van Wechem weet niet of ze mooi wil zijn. Nou ja, een beetje dan. Maar dan zonder al die enge stoffen die op het etiket staan. Ze wil leven zonder ‘chemische’ shampoo. Ze wil een crème waar je een mooie huid van krijgt zonder stoffen die de noordpool aantasten. Een antizonnebrandmiddel zonder die geniepige nanodeeltjes. Ze snuffelt in de eco-schappen; ze verdwaalt tussen de bloedzuiverende kruidenthee en de quinoa-extract. Eigenlijk weet ze dat ze belachelijk bezig is.
En vervolgens onderwerpt zich aan de meest vernederende, zeg maar gerust gevaarlijke experimenten. en smeert zich in met stinkende ‘duurzame’ smeersels, met vreemde plantaardige vetten, met kwark, koffieprut en vruchtensap. Ze wordt vet, droog, rood, wit als een lijk. Het leven wordt alleen maar erger. En het kwaad loert overal. In haar lippenbalsem:
Ik draai een potje om en zie voor het eerst de ingrediëntenlijst. Piepklein maar nog net leesbaar zie ik ‘petrolatum’. Dat klinkt verdacht veel als petroleum. Aardolie. Mijn lippen zijn verslaafd aan aardolie.’ (p.21)
Voor de palmolie waar veel schoonmaakstoffen op plantaardige basis van worden gemaakt, gaan dagelijks voetbalvelden tropisch regenwoud tegen de vlakte. De beelden van ontheemde orangoetans staan me helder voor de geest. (p. 26)
Als microplastics in tandpasta zitten, kun je ze inslikken. (31)
Mijn oude vertrouwde shampoo is geen optie. Te gevaarlijk. De doordringende lucht van kokos met iets chemisch gaf me altijd het gevoel dat ik mijn haar goed verzorgde. Maar toen ik me verdiepte in de ingrediëntenlijst veranderde dat. Ik kwam stoffen tegen als […]. Volgens mijn cosmeticagidsen en – handboeken kunnen deze stoffen een irriterende of allergische reactie geven, vervuild zijn met kankerverwekkende stoffen of een hormoonverstorende werking hebben. (37/38)
En zo’n kankerverwekkende vervuiling staat natuurlijk niet op het etiket! Die foute shampoos bevatten ook stoffen die ervoor zorgen dat nat haar soepel te borstelen is. Ze staan bekend als quats. En ze zijn heel gevaarlijk:
Mijn cosmeticawoordenboek stelt dat alle quats giftig kunnen zijn, afhankelijk van de dosis en de concentratie waarin ze worden gebruikt. Als je ze in geconcentreerde vorm inslikt, kan het je fataal worden. In een van mijn andere gidsen lees ik dat quats contactallergie kunnen veroorzaken en dat sommige varianten erg giftig zijn voor het waterleven. Nog minder prettig om te weten: quats worden ook gebruikt om asfalt mee te binden.
Het is ongetwijfeld allemaal een beetje waar. Het is vast waar dat je na het consumeren van een liter quats wat duizelig wordt. En dat ze zorgen voor soepel asfalt. En er zijn vast mensen zijn die er rode vlekken van krijgen. De meeste consumenten halen hun schouders op, gooien de fles weg en kopen dan andere shampoo. Robin smeert zich in met koffieprut. Ze loopt wekenlang rond met een vet, afschuwelijk kapsel. Vrienden vragen wat er aan de hand is, Ze durft de straat niet meer op. Tot ze besluit om haar haar dan maar gewoon te wassen. Het antirimpelcomplex leest bij vlagen als een cabarettekst. Maar Robin van Wechem is bloedserieus. Waarom laat een volwassen mens zich zo vreselijk bang maken?
Ze is uit het paradijs der onwetendheid geduwd. Ze weet te veel. Bij elke chemische vloek op een etiket bladert ze driftig in haar gidsjes, op zoek naar de miniemste bijwerking. En huivert. Ze kan er niets aan doen. De wetenschap heeft een complete generatie bang gemaakt. Ze heeft, zogezegd, ons leven vervuild met angstverwekkende stoffen. We zijn schoner en gezonder dan ooit, en ondertussen moeten we voortdurend aanhoren dat we snel dood zullen gaan. Robin van Wechem staat voor de milieubewuste millennial die niet kan leven omdat ze doodsbang is om dood te gaan. Ik hoop dat niemand haar ooit verteld wat de katoenteelt voor gevolgen heeft. Dan komt ze de deur écht niet meer uit.
Ik hield het uit tot pagina 150.
Robin van Wechem, Het antirimpelcomplex. Uitgeverij Balans. 300 blz. 19,99 euro.
Reacties (15)
Zo zou masturberen goed zijn voor mijn prostaat, maar volgens de memes gaan er dan poesjes dood…
De wetenschap heeft een complete generatie bang gemaakt.
Waar komt die stelling opeens vandaan? Eerst ging het alleen over de angst van Robin, maar is zij zo promiscue dat ze inmiddels haar hele generatie besmet heeft?
Jammer, want dan kent ze mijn tip vast ook al: ‘Robin, het beste middeltje om je huid mooi te houden moet sperma zijn, kijk maar naar pornosterren.’
En stoffen die de noordpool aantasten, welke zullen dat zijn? Magnesium?
Nieuwsgierig gemaakt ben ik haar eens gaan googlen. Eerste bevinding is dat haar voorkomen in elk geval niet weerzinwekkend is. Ze heeft zelfs een ‘bone structure’ die het haar naar mijn inschatting makkelijker dan gemiddeld toestaat mooi oud te worden. Dus daar hoeft de angst niet te zitten. Kijken we naar wat ze zelf over haar boek meldt, dan lezen we: ”Je bent wat je eet, luidt het bekende gezegde. Maar je bent zeker ook wat je smeert.”
Daar maakt ze m.i. een denkfout. Eten moet, maar smeren niet. En wie niet smeert, hoeft ook niet bezorgd te zijn over wat die niet smeert. Bovendien scheelt het meters troep in de badkamer.
Prachtig geschreven. Dit gaat over crèmes, ze weet kennelijk niet hoe groot de rest van haar voetdruk is.
En dat in een boek waar geld voor gevraagd wordt. Charlatannerie van de bovenste plank. Deepak Chopra zou er nog wat van kunnen leren.
@5.
Ze gaat uit van de kritische lezer die onzin eruit filtert, want de essentie is dat de oerangoetans en de ijsberen bedreigd worden. Juist door de westerse mens die het lichaam hoog verheven heeft en zich over geeft aan dit soort dingen. Eeuwig jong blijven.
@5 Ha! Een associatie die ik ook had. Met kromme tenen door een boek heen geworsteld. (Je moet toch weten waar anderen het over hebben.)
Erg pijnlijk, of plaatsvervangende schaamte veroorzakende. Zo hier en daar best een punt hebbende, maar in basis de plank zo mis slaan.
De plank misslaan, altijd bij betweters die zelf niet of nauwelijks schrijven, bang dat ze zelf onderuit gehaald worden.
En dan bedoel ik niet Hulspas zelf. ?
Waren er maar wat meer van dat soort “betweters”. En wat minder zwamneuzen die er oeverloos op los ouwehoeren omdat ze in de waan verkeren dat ze overal iets zinnigs of interessants over te melden hebben.
De kwaliteit van discussies zou er flink mee vooruitgaan.
Hahaha, nummer vijf en zeven voegen niets toe. Dat is wat ik bedoel. Zeiken en zichzelf op de borst slaan. Niets inhoudelijks.
@10: Dan verwar je betweters toch echt met beterweters. #5 haalt een voorbeeld aan waaruit blijkt dat de auteur gewoon echt niet begrijpt waar ze het over heeft en/of laat blijken dat ze heel bedroevend slecht research heeft gedaan. Als je op zo’n basaal punt al de plank volledig misslaat, is het alleen maar prettig als een paar “betweters” dat even uitlichten voor je, zodat je niet zelf je tijd verspilt aan het beginnen lezen van zo’n boek (toegegeven, de kans dat ik het open zou slaan was toch al erg klein). Dat heeft dus wel degelijk toegevoegde waarde.
@10
#5 gaat in op een passage uit het boek.
#6 leutert wat over een “essentie” die hij er zelf bij heeft verzonnen en die maar bar weinig met dat boek te maken heeft.
Ofwel, voortbordurend op #11
#5 is een reactie van een beterweter.
#6 is een reactie van een betweter.
@11.
Staat in artikel al , dus geen enkele toegevoegde waarde.
@12.
Bla bla bla
Het artikel lezend bekroop mij de angst dat de GGZ mogelijk nog geen behandeling voor Robin van Bechem’s angt-complex heeft.
Gelukkig heb ik nog een potje anti-angst-creme, uiteraard met foute bestanddelen, maar je moet er wat voor over hebben.
@10:
Gelukkig zijn er op het internet genoeg blogs waar wel toevoegingen aan toegevoegd zijn. Heel veel plezier daar!