Het beste programma

03.30 Huilende baby…
Ik sta op, stoot me tegen het bed en lazer bijna bovenop vrouw en kind. “Zuiplap godverdomme” zegt mijn vrouw, ze heeft gelijk, mijn vrouw heeft altijd gelijk.
03.33 Ik verschoon een luier, dan zal het huilen wel ophouden.
03.35 Het huilen stopt niet, de enige andere optie is: voeden.
03.36 Dankzij een tijdelijk verblijf in m’n ouderlijk huis ervaar ik de luxe van met mijn krijsende kroost een verdieping lager te kunnen gaan zitten.
03.38 Flesje klaar, mijn dochter is inmiddels paars van het krijsen. We installeren ons op de bank, flesje: stilte. Ik knip de trinitrommel aan.
03.40 Op Ned2 zie ik twee venstertjes: Bagdad live en de studio van Radio 1.
03.42 In Bagdad is de lucht helder, dageraad heel in de verte. Op Radio 1 draait een dikke grijze zestiger liedjes uit de tijd van de Vietnam-oorlog. Dylan en dergelijken, maar ook iets nieuws: the Al Qaeda Blues van de Jewish Bank Conspiracy (?).
03.50 De lucht achter de moskee kleurt rood, mijn dochter drinkt gulzig door, in Bagdad rijden enkele auto’s door de straten, het is alsof ze vlakbij zijn.
4.00 Nieuws: geen nieuws. Sinds donderdagmiddag zijn er geen berichten van het front. “Dat zijn de momenten dat de smerigste dingen gebeuren” denk ik, “als de camera’s uitstaan”.
4.03 Flesje half leeg, m’n dochter valt in slaap op m’n borst.
4.05 Een bom slaat in rechtsachter de moskee. Donkere rookwolken worden door de wind richting het zuiden geblazen, de zon komt op.
4.09 Merkwaardige constellatie: ik met m’n dochter en de oorlog van ver weg samengebracht in de huiskamer ’s ochtends vroeg.
4.15 Country muziek op Radio 1, de auto’s in Bagdad rijden soms zonder licht, de zon prikt door de rookwolken heen.
4.17 Ik heb dorst, nadorst. Maar als ik nu opsta wordt ze wakker.
4.25 De zon van Bagdad schijnt fel in mijn ogen, ik voel me moe worden.
4.30 Ze slaapt diep, ik waag het erop, knip de tv uit, breng haar weer naar boven. Als ik haar neerleg in haar bedje zie ik een vonkje van het deken overspringen.