Veertien moslimorganisaties hebben aangifte gedaan tegen Geert Wilders. Het is een logische stap. Je mag verwachten dat mensen zich verweren tegen haatspraak, zeker als die zich structureel richt op een bevolkingsgroep. Het recht is er niet om stof te verzamelen in wetboeken, maar om te worden toegepast. Volkomen terecht.
En toch wil ik het niet. Niet omdat Wilders beschermd moet worden tegen de wet, maar omdat elke aangifte hem voedt. Het is zijn zuurstof, en met de verkiezingen in aantocht, zie ik de zetels alweer stapelen. Iedere keer dat hij de rol van vervolgde vrijheidsstrijder kan spelen, trekt hij zijn electoraat dichter naar zich toe. Het is een theater dat hij al twintig jaar perfectioneert: slachtoffers van zijn woorden worden figuranten in zijn verhaal.
Er zit ook iets onbevredigends in het vertrouwen op juridische procedures tegen politieke retoriek. De rechter kan een uitspraak doen, maar het gif blijft circuleren. Haal je het van X/Twitter, dan duikt het op in talkshows. Haal je het uit talkshows, dan wordt het gedeeld in appgroepen.
Misschien is dat de conclusie: dat een aangifte nooit het echte probleem oplost, maar hooguit het decor even verandert. Het publiek blijft hetzelfde, de hoofdrolspeler ook. En zolang we in dit land blijven doen alsof haatspraak een meningsverschil is dat je in de rechtszaal kunt afhandelen, zullen we keer op keer toekijken hoe dezelfde man het toneel betreedt met dezelfde teksten, alleen in per verkiezing een net iets groter theater.
Want als het in Nederland tegenwoordig over de vrijheid van meningsuiting gaat, gaat het meestal niet meer over een beginsel, maar over het verdedigen van het recht om naar beneden te trappen zonder ooit omhoog te kijken. Het is de vrijheid van de boksbal die nooit terug kan slaan. En daarom voelt het terecht dat deze aangifte er ligt. En tegelijk ook niet, omdat het Wilders alleen maar meer munitie geeft. Misschien is dat wel het ergste: dat je weet dat beide uitkomsten verkeerd voelen, en dat er geen versie van dit verhaal is die niet in zijn voordeel werkt.
Reacties (4)
Zoals Claudia de Breij het eens mooi uitlegde: Wanneer in een circuspiste de clown een bal naar je gooit: zodra je de bal vangt, speel je zijn spel mee.
de tekening van de door midden gespleten vrouw laat precies zien waar Wilders voor op de knieën gaat. links op het plaatje het toonbeeld van het type inwisselbare vrouw die tegenwoordig overal in Nederland te zien is. in het kort: botoxhoofd met perverse en sluwe blik in de ogen.
rechts zien we een karaktervol gezicht (wie zou niet boos worden in deze barre tijden) met natuurlijke uitstraling.
u mag uw voorkeur uitspreken bij de eerstvolgende verkiezingen.
Misschien is het probleem juist dat racisme niet strafrechtelijk wordt aangepakt. Dat de PVV niet gewoon wordt verboden en Geert Wilders niet gewoon voor jaren de gevangenis induikt. Dat zijn boodschap niet uit de media geweerd wordt maar hij juist meer mediaaandacht krijgt dan welke politicus dan ook. Dat hij op het jeugdjournaal poesjes in het asiel mag aaien. Hij is één keer veroordeeld jaren geleden zonder straf en mocht daarna gewoon doorgaan met racistisch gif spuwen.
Denken we na de tweede wereldoorlog en genocides in Rwanda en Joegoslavië echt weer dat racisme een plaats moet hebben in het politieke debat? Dat we dat wel kunnen bestrijden door Rob Jetten en Frans Timmermans zich hard uit te laten spreken?
Zelfs in Duitsland en Israël lukt dat niet ondanks de uitgebereide Erinnerungskultur in beide landen.
Misschien horen racisme en fascisme niet thuis in een democratisch land.
Hoe denk je daar over? Moeten de democratie en de rechtsstaat niet weerbaarder zijn tegen de mensen die ze af wil schaffen?
Hadden we Wilders niet vanaf het begin kapot moeten maken zoals we Janmaat kapot hebben gemaakt?
(laat ik er even voor de vorm bijzeggen dat ik het met die laatste zin niet over die rookbommen heb waardoor zijn vrouw onfortuinlijk genoeg gewond raakte doordat ze uit het raam probeerde te springen)