COLUMN - In de dagen rondom de allerlaatste aflevering van Game of Thrones ging er een petitie rond van mensen die een remake het laatste seizoen eisten. Ze waren diep teleurgesteld in de manier waarop de door hen zo geliefde serie afliep.
Ik vrees alleen dat de serie waar ze zo van hielden helemaal niet zo goed was als de serie leek. Volgens mij heeft Game of Thrones ongeveer hetzelfde probleem als de boeken van Dostojevski volgens Karel van het Reve hadden. Van het Reve meende dat de liefhebbers van Dostojevski niet van Dostojevski’s boeken hielden, maar van de boeken die ze dachten dat hij had geschreven. Al die personages lijken heel erg interessant, maar als je iets beter kijkt zijn ze plat als een dubbeltje.
Voor het geval u denkt dat ik Dostojevski slecht vind: ik heb nog nooit iets van Dostojevski gelezen. Alhoewel, helemaal waar is dat niet: ik heb geprobeerd de Gebroeders Karamazov gelezen, maar ik kwam er niet doorheen. En ik heb wat korte verhalen van hem gelezen, die ik me niet kan herinneren. Maar Misdaad en Schuld heb ik bijvoorbeeld nog nooit gelezen. En de Idioot ook niet. Oftewel: ik acht me zelf niet in de positie iets te mogen zeggen over het niveau van de boeken van Dostojevski. Het gaat mij puur om de theorie van Van het Reve, die zich afvroeg waarom zoveel mensen van Dostojevski hielden, terwijl hij het zo verschrikkelijk vond. Zoals Van het Reve over de boeken van Dostojevski dacht, zo denk ik over Game of Thrones: het lijkt een goede serie, dat is het niet.
Game of Thrones is eigenlijk een vrij saaie soap in het lichaam van een meeslepend epos. Ik wil niet zeggen dat ik een hekel heb aan Game of Thrones. Vooral de eerste twee, misschien zelfs drie seizoenen vond ik geweldig (ik kreeg zelfs een keer afkickverschijnselen toen er een weekje géén Game of Thrones was), maar langzaam maar zeker ging het me steeds meer tegenstaan. Te veel verhaallijnen kabbelden maar voort als een gebed zonder end. Te veel personages die ik graag zag, legden het loodje. Met als gevolg dat er alleen nog maar karakters overbleven die ik helemaal niet mocht of zelfs vervelend vond om te moeten volgen. En soms was het ook ronduit slecht geregisseerd. Maar omdat het bloed zo rijkelijk vloeit, de landschappen zo adembenemend overkomen, sommige verhaallijnen zo mythisch zijn neergezet en omdat je nooit wist welke hoofdpersoon er dit seizoen aan zou gaan, verkeer je in de illusie naar iets heel bijzonders te kijken.
Zojuist probeerde ik het stuk te vinden waarin Karel van het Reve Dostojevski aan de kant zette. Helaas heb ik het niet kunnen vinden. Ik las wel een ander stukje: over voetbalverslaggevers Herman Kuiphof en Henk Terlingen. Laatst genoemde was een veel betere verslaggever: altijd op de hoogte, maakte weinig fouten en geen overbodige grapjes. Herman Kuiphof daarentegen maakte om de haverklap fouten. Toch hield het volk (en Van het Reve ook) meer van Herman Kuiphof. Volgens Van het Reve kwam die populariteit juist door Kuiphofs feilbaarheid. De mensen, ze houden niet van perfectie. Wellicht was dat ook een belangrijke reden voor de populariteit van Game of Thrones: de serie was verre van perfect. Afgaande op de teleurgestelde reacties op het laatste seizoen, kun je die imperfectie ook overdrijven.
Zelf ben ik afgehaakt na het vijfde seizoen, nadat er weer een hoofdpersoon het tijdige met het eeuwige leek in te wisselen. Ik had het er ineens helemaal mee gehad. De toekomst van Jon Snow, Melissandra, Sansa, Cersei en Daenarys, het interesseerde me ineens niet meer. In de aanloop naar de laatste aflevering, begon het wel weer wat te kriebelen en zat ik er even aan te denken om alles in te gaan halen. Maar ik heb volgehouden, ik ben niet alsnog gaan kijken. Summer is coming, ik heb wel wat beters te doen.
Reacties (11)
Van het Reve vulde bovenstaande beschouwing nog aan met de observatie dat Dostojevski niet wist dat je meerdere persoonsaspecten ook in één figuur kon proppen zonder dat er een haan naar kraaide.
Mijn kennis van GoT is nul, dus ik weet niet of er daar ook alleen maar 1-dimensionale karakters rondliepen + Shakespeareaans & onvermijdelijk neervielen.
Hehehehehe: Misdaad en Schuld
“Zojuist probeerde ik het stuk te vinden waarin Karel van het Reve Dostojevski aan de kant zette. Helaas heb ik het niet kunnen vinden.”
Verzameld Werk 4 – Een dag uit het leven van de reuzenkoeskoes (1979) – Fragmenten (p.299).
“Zo’n boek gaat dan lijken op een reusachtige, geestdriftige, honderden pagina’s durende navertelling van een boek – het boek dat de verteller had willen schrijven. Het geweldige succes van Dostojevski zou, gedeeltelijk althans, daaruit voort kunnen komen. De geestdrift van de verteller maakt zich meester van de lezer. De lezer wordt ontroerd door het boek dat de verteller had willen schrijven. Hij merkt niet dat dat boek er niet is.”
Heel wat Nederlandse schrijvers zouden hebben gewild dat er zoveel jaren na hun verscheiden, nog zoveel over hen te doen zou geweest. Hier is het toch: ben je dood, dan verdwijn je uit het aanbod in de boekwinkel. Ik ben een hartstochelijk fan trouwens, van alle (als dat kan) Russische schrijvers. Dus ook van Dostojevski, wat er ook over hem gezegd/geschreven wordt.
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/04/12/24736392-a3956773
Ben ik trouwens de enige sargossiaan die nooit een aflevering van Game of Thrones heeft gezien?
@5: Nee.
Schijnt wel dat Carice daar in d’r blootje te zien was,.
@7: Ja maar dat is een vieze oude heks!
@5 Nee
Vraag jij je ook niet zo vaak af of je dan toch niet?
@9 ik weet niet waar ik op het baseer, maar ik denk steeds dat die serie een serie is zonder humor., en dan hoeft het voor mij niet.
Ik heb de serie (blijkbaar als enige hier) wel afgekeken en geloof me, op het einde blijven er genoeg goeien over om het continent even lekker nepotistisch onder zich te verdelen. De grap is dat de boze fans vooral boos zijn op een stukje ongewenste multidimensionele karakterontwikkeling.