Gedenken: 60 jaar na dato – 8 mei 1945

Het is een tijd van gedenken, een tijd van herdenken wat het verleden ons leert over het heden, over de toekomst. Zestig jaar geleden kwam er een einde aan de Tweede Wereldoorlog, aan wat de Holocaust is gaan heten, de Joodse genocide. De lente is een tijd van nieuw leven, wat voor velen overleven was, een tijd van wederopstand en hergeboorte, van lammetjes in de weide.

Al vroeg in de lente herdachten we (met name de Armenen) de Armeense genocide, en de Europese Unie stelt terecht dat Turkije deze genocide moet erkennen als voorwaarde voor toetreding tot Europa, want alleen beschaafde culturen horen natuurlijk thuis in het Europese huis, beschavingen die respect tonen voor mensenrechten en de historische waarheid, zoals Frankrijk bijvoorbeeld.

Zestig jaar geleden was het einde van de genocide in Europa, en dus begon Frankrijk haar eigen genocide op de dag van de capitulatie, 8 mei 1945. Nog steeds wordt er in Frankrijk slechts met mondjesmaat en slechts in bedekte termen door de regering erkent wat voor slachtingen de Fransen in de Maghreb hebben aangericht. Toch is er niemand in de EU die hoog en laag springt om te eisen dat Frankrijk zijn hoogsteigen genocide ruiterlijk erkent, zoals dat in het geval van Turkije gebeurt.

Op 8 mei 1945 onderdrukten de Fransen de Algerijnse opstand bij Setif en Guelma, die uitbrak naar aanleiding van de arrestatie en deportatie van Messali Hadj, de leider van de Algerijnse Volkspartij. Het aantal slachtoffers werd door het Amerikaanse consulaat geschat tussen de 40 en 45 duizend, de officiele Franse versie houdt het op 1500 Algerijnen en 90 Europeanen. De opstand in Setif luidde het begin in van de Algerijnse bevrijdingsoorlog tegen de Franse koloniale heerschappij, een strijd die 8 jaar zou duren.

De gehele bevrijding van Algerije kostte het leven aan 1,5 miljoen Algerijnen volgens Algerijnse schattingen, ook hier voerden de Fransen een veel schonere actie ter herstel van de nationale orde waarbij slechts ongeveer 350.000 doden zouden zijn gevallen. Ook de huidige pro-westerse dictatuur in Algerije wordt gesteund door het Westen, Europa en de VS, vanwege de enorme gasvoorraden in Algerije, en passant vallen daarbij de nodige slachtoffers. Zo vanaf het strand aan de Cote d’Azur zie je daar gelukkig niet zoveel van.

Misschien zou Frankrijk voorlopig uit de EU gezet moeten worden en op de reservebank naast Turkije plaats moeten nemen? Maar ja, je loopt dan natuurlijk de kans dat er van de EU alleen nog maar Duitsland overblijft, het enige land dat zijn eigen geschiedenis fatsoenlijk verwerkte. Misschien is een Europese Commissie ter herschrijving van de Geschiedenis geen slecht idée. Het voorzitterschap zou moeten gaan naar Belgie, Spanje, Frankrijk, Nederland of Groot-Brittannie, stel ik voor. Misschien is Maxima Zorreguieta van Oranje Nassau bereid plaats te nemen in de commissie namens Nederland.

Oh ja voordat ik het vergeet: de les van het gedenken van de Tweede Oorlog is natuurlijk ‘Dit nooit meer!’

Links:
Wikipedia – Setif
Wikipedia – War of Independence Algeria
IMDB – La Battaglia di Algeri (1965)
Wikipedia – Algeria
Library of Congres – A Country Study: Algeria
Le Monde Diplomatique – Algérie