Gala

Aangezien ik er verder niet veel over lees op de weblogs (niks eigenlijk), moet ik er zelf maar wat over zeggen: het boekenweekgeschenk geschreven door Ronald Giphart, getiteld Gala. Ik mag toch wel aannemen dat de bezoekers van Sargasso dat boekje hebben gelezen? Of zitten jullie je tijd te verdoen met het surfen op het internet?! Laat ik het niet merken, hoor!

In alle vraaggesprekken met Giphart wordt hem voor de voeten geworpen dat hij alleen maar voor scholieren schrijft. Dat is natuurlijk niet bepaald een compliment, want het gros van de leerlingen is er alleen maar op uit om zijn of haar literatuurlijst vol te krijgen, teneinde een voldoende te halen voor dat vreselijke vak Nederlands. Een boek moet dus zo dun mogelijk zijn, of het moet zijn verfilmd, of het moet een echte klassieker zijn waarvan je op het internet heel makkelijk een uittreksel kan vinden. Als je het in elk geval maar niet zelf helemaal hoeft te lezen. Er staat namelijk heel veel ‘content’ in zo’n boek. Allemaal tekst, achterelkaar en niet eens plaatjes, of links om op te klikken, of kleine kadertjes in leuke kleurtjes met korte brokjes tekst en kreetjes zoals in de Webber of de Viva.

Toch heb ik wel eens gedacht, die Giphart, het is maar een fase waar hij inzit, daar komt misschien ooit nog wel eens een zinnig boek uit. Inmiddels is hij al weer wat oudere man, kalend, begin veertig, dat kan hij zelfs met dat eeuwige zwarte pak (zelfde kleermaker als Jules Deelder) en die ouderwetse dus hippe bril niet meer verbergen. Een dezer dagen gaat hij eens een volwassen boek schrijven, dacht ik, een tijdloos werk dat niet binnen vijf jaar veroudert door alle modieuze termen en dat ook voor de serieuze lezer te pruimen is.

Helaas! Ook het boekje Gala is weer meer van hetzelfde. Het oude
Giphart-liedje. Dit boekje zal de komende tijd weer op talloze
literatuurlijsten prijken.

Je zou kunnen denken dat het een gemiste kans is voor Ronald Giphart. Voor zo’n opdracht van de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek krijg je van tevoren een leuk contract, dus om oplagecijfers en inkomsten hoef je je even geen zorgen te maken. Giphart had eens één keertje niet met zijn puisterige doelgroep in het achterhoofd kunnen schrijven. Dit was dé kans om eens een niet-commercieel meesterwerkje af te leveren. Maar nee.

(morgen deel 2)