De verwachtingen over Fahrenheit 9/11 zijn hooggespannen vanwege het grote succes van de documentaire in de VS en het feit dat de documentaire er met een gouden palm uit Cannes vandoor ging. Zoals reeds eerder vermeldt in dit medium: Nederland ligt nogal achter met het uitbrengen van films en zelfs in het verre westen tussen de vulkanen kan men eerder beslag leggen op nieuwe films, zei het zo illegaal als de pest. Men moet dus geen hoge kwaliteit verwachten (mijn kopie van Fahrenheit 9/11 was met een camera in de bioscoop opgenomen, inclusief mensen die door het scherm lopen en bagger geluid etc.) maar je sleept er wel een leuk primeurtje uit en zo kun je mooi de loef afsteken van de culturele correspondent Sik.
Om zijn brood niet helemaal te kapen laat ik een degelijke beschrijving van de documentaire aan hem over, maar ik zal alvast verklappen dat de film behoorlijk tegenvalt. Het is een en al gedram tegen Bush en medestanders en het wordt behoorlijk saai na verloop van tijd. De introductie is erg goed maar de spanning die opgewekt wordt verwatert snel in een eindeloze opsomming hoe slecht de familie Bush wel niet is. De feiten die gepresenteerd worden zijn interessant en geven stof tot nadenken maar de productie is zo rammelig en willekeurig dat de zin om verder te kijken snel vergaat en er een gevoel van irritatie opgewekt wordt. Vergelijk het met de “Open Veins of Latin-America” van Eduardo Galeano. Een interessant boek dat een zeer gedegen kijk geeft op de historisch economische kolonisatie van Latijns Amerika maar zo verzandt in cijfers over hoeveel doden er gevallen zijn en hoeveel geld (goud en zilver) er gejat is dat je halverwege het boek geen zin meer hebt in nog meer feiten en wetenswaardigheden en daardoor zijn kracht verliest.
Reacties (7)
Ahaha, grappig toeval. Ik bekeek gisteren de torrent en poste slechts drie minuten later mijn recentie
(excuses voor de linkhoererij)
En natuurlijk uw excuses voor uw spelprobleem…
Hee Maas, nu heb je het dus wel mooi verbruidt voor Sik. Straks ga ik me nog schuldig voelen. Maar je recentie leg de vinger op de zere plek. Vooral de afwezigheid van een beetje zelfspot viel me op, de humor is ver te zoeken in de documentaire.
@ Jacobine: Inderdaad. Als verklaring lijkt me de tijd onder het bericht afdoende.
Betweter..
Ben het er wel mee eens, vond hem erg rommelig, en zat vanaf een kwart van de film tevergeefs te hopen dat het nog beter zou worden.
Cannes is blijkbaar de nieuwe oscar-uitreiking geworden, kwaliteit is ondergeschikt aan de (al dan niet commerciele) boodschap…
Het effect van de film is bedoeld voor een Amerikaans publiek. Als je in Amerika genuanceerd gaat doen, ben je al snel slap en mist je boodschap het effect. Ik snap wat dat betreft ook niet waarom de film buiten de VS is gedistribueerd, behalve dan om er geld mee te verdienen. Het is een verkiezingsfilm voor de VS, dat had je zelf ook wel vantevoren kunnen bedenken Don Ruben, en volgens mij had je die recentie daarom al lang klaarliggen.
Dat zal vast Caprio, maar het is dan toch vreemd dat de jury in Cannes de film zo hoog heeft zitten.
Wat dat betreft ben ik het met Republikeinse critici eens: Het is een politieke beslissing geweest.