Even een verhaal uit den ouden doosch (om er weer in te komen)

Met dit soort weer gingen wij vroeger vaak spelen op zolder, thuis bij klasgenootje Marcel. (Behalve op woensdagmiddag, want had je Avro’s Kinderbios. Maar daar gaat het nu niet over.) Op een regenachtige dag vonden wij een kist vol 45-toerenplaatjes. Singeltjes, zouden sommige mensen zeggen. (Voor de jongere lezers: zo zag dat er uit.)

Al snel kwamen wij erachter dat je zo’n plaatje heel goed kunt gebruiken als frisbee. Als je ze tegen de zoldermuur keilde, spatten ze met een geinig geluid in vele stukjes uit elkaar. Er zaten veel oude singles bij. Marcels vader was een echte verzamelaar. De complete single-collectie van Elvis, the Beatles, Bill Haley and his Comets, Little Richard, Chubby Checker, en ga zo maar door. Binnen twintig minuten waren ze op. De vloer was bezaaid met zwarte vinylscherven en gescheurde hoesjes. Door het tuimelraam zagen we dat de zon doorbrak. We gingen buiten spelen.

Een paar willekeurige plaatjes gooide ik niet kapot. Die probeerde ik thuis op de pick-up, toen mijn vader er niet was. Hij had namelijk een hele dure naald gekocht, met een diamantje of zo. Als ik die naald liet stuiteren, kwam er een soort onweer uit de luidsprekers en vloog mijn vader tegen het plafond. Aan de andere kant van de draaischijf liep er een soort vegertje mee, die het laatste stof uit de groeven haalde. Eerst moest elke plaat zorgvuldig worden gereinigd met een fluwelen wissertje en een flesje alcohol.

In het Engels heet een ‘pick-up’ trouwens ‘turntable’, maar dit terzijde.

Eén van die singles die ik had meegenomen was de onvergetelijke hit Li per li, van Willy Alberti (uit zijn Italiaanse periode). (Voor de jongere lezers: Willy Alberti was de opa van Johnny de Mol.) Ik ben die single in de loop der jaren kwijtgeraakt. Wie heeft hem voor mij? Wel op mp3 graag, want ik heb geen pick-up. Het ging ongeveer zo:

Li per li tieke ta tieke ti
Li per li, Roger Moore melodie,
Li per li tieke ta, tieke ti,
Tieke ta, tieke tonka.