dossier

Israël/Palestina conflict

Alle artikelen die de afgelopen jaren op Sargasso verschenen zijn en betrekking hebben op het Israël-Palestina conflict.


Foto: Enric Borràs (cc)

Nobelprijs voor de Vrede: de hypocrisie is weer begonnen

Je kunt de klok erop gelijkzetten: zodra het kwik in het Westen boven de 25 graden stijgt en iedereen langzaam in de vakantieroes glijdt, kruipt er weer een nominatie voor de Nobelprijs voor de Vrede uit een geopolitieke kruipruimte waarvan je wenste dat niemand hem ooit had geopend. Dit jaar: Donald J. Trump, nogmaals voorgedragen. En wie gunt hem dat eerbetoon? Niemand minder dan zijn oude genocidale vriend en partner in diplomatieke dissonantie, Benjamin Netanyahu.

Waar Trump de prijs in 2020 nog misliep mag hij het nu nog een keer proberen. Toen gaf het comité de prijs toch liever aan het Wereldvoedselprogramma, want honger is apolitiek. Of nou ja, wás apolitiek, totdat Israël het dit jaar als wapen inzette om Gaza etnisch te zuiveren. Op zijn palmares kan de Trumptator in spe inmiddels nog meer ‘vredesinitiatieven’ bijschrijven, zoals het inzetten van het leger tegen burgers in eigen land en het terugbrengen van internationale diplomatie tot de drie letters W, T en F.

Maar voor wie dacht dat de Nobelprijs voor de Vrede ooit écht bedoeld was om vrede te belonen: mwah. De geschiedenis laat een ander patroon zien. De prijs wordt al decennia gebruikt om niet-westerse landen de les te lezen. Denk aan de Dalai Lama (China: foei!), Malala Yousafzai (Pakistan: kijk, zo moet het!), en Liu Xiaobo (China opnieuw: we menen het echt hoor!). De boodschap is steevast: “Zie, dit is wat fatsoenlijk gedrag is. Leer ervan, barbaren.”

Foto: Enric Borràs (cc)

Israël gebruikt Joden als mondiaal menselijk schild

Er zijn weinig staten die zich zó effectief hebben ingegraven in het morele krediet van een menselijke tragedie – de herinnering aan de Holocaust  – als Israël. De Israëlische regering, die zichzelf nadrukkelijk de Joodse staat noemt, bedient zich inmiddels van een strategie van morele chantage: elke kritiek op het land wordt routinematig herschikt tot een aanval op Joden als geheel. Het is een retorische truc die tegelijk doorzichtig en bijzonder effectief is.

Want laten we wel wezen: wie in de politiek durft er nog iets te zeggen als het verwijt “antisemitisme” als een zwaard van Damocles boven ieder debat hangt? Wanneer elk protest tegen een bezetting, tegen kolonisten, tegen de machtsstructuur, automatisch wordt omgebogen tot een verdenking van Jodenhaat, dan verandert het publieke debat in een mijnenveld. En dat is precies de bedoeling.

In deze opzet, en ja, ik noem het met opzet een opzet, fungeert de wereldwijde Joodse gemeenschap als een menselijk schild. Maar niet in de letterlijke betekenis waarin kinderen voor tanks worden gezet. Hier gaat het juist om het welbevinden, de veiligheid, de collectieve waardigheid van Joden overal ter wereld, die permanent als morele afweer worden ingezet. Kritiek op Israël? Dan speel je met vuur, dan riskeer je hun lichamelijk, psychisch en maatschappelijk welzijn. Het is een pervers soort immunisering.

Eindfase genocide Palestijnen begonnen

De Correspondent en de Universiteit van Londen zetten in dit stuk duidelijk uiteen hoe de Israëlische genocide op de Palestijnen zijn laatste fase in gaat. Israël zet honger in om mensen te verplaatsen naar concentratiekampen, die eerder ‘veilige zones’ werden genoemd, waar ze niet meer weg kunnen. In die kampen worden ze geterroriseerd, met als doel ze te laten vertrekken uit de Gazastrook. Een etnische zuivering in stappen. Tegelijk wil geen land de Palestijnen hebben, waardoor deze mensen als ratten in de val zitten. Mocht je instagram hebben: hier een goede samenvatting.

Foto: Enric Borràs (cc)

Wie stemden er nou eigenlijk op Hamas?

Een van de meest hardnekkige ‘feiten’ die op tafel worden gelegd is dat de Palestijnse bevolking in de laatste vrije verkiezingen in 2006 zelf voor Hamas heeft gekozen, en daarom ook nu (mede)verantwoordelijk is voor de huidige crisis en de resulterende genocide. En op eerste gezicht klopt het dat Hamas tijdens die verkiezingen de grootste werd, zij het maar nipt.

Het is natuurlijk de vraag in hoeverre de claim überhaupt geldig kan zijn, aangezien dit 19 jaar geleden was en de partij zich in die tijd een stuk gematigder presenteerde. Dat Hamas zich daarna niet zoveel meer aantrok van democratie is dan ook niet direct die kiezers aan te rekenen. Maar daar stappen de mensen die dit argument gebruiken graag overheen.

Dus laten we kijken of er nog meer af te dingen is op deze argumentatie, vooral als je het als argument voor nu wil gebruiken. Want welk percentage van de Gazanen heeft toen daadwerkelijk op Hamas gestemd? En wat was is dat percentage nu?

Volgens de Palestijnse kiescommissie waren in januari 2006 in totaal  rond de 1,33 miljoen kiezers van 18 jaar of ouder geregistreerd in de Palestijnse gebieden, voor Gaza was dat ongeveer 565.000*. In 2006 was minder dan de helft van de bevolking daar ouder dan 18, op de totale bevolking van ruim 1,3 miljoen.

Quote du Jour | Catastrofale honger

QUOTE - ‘Catastrofale honger’ betekent dat mensen in de laatste fase voor de hongerdood verkeren. Het lichaam richt zich daarbij op het rekken van het leven, dus op de belangrijkste lichaamsfunctie: zuurstofrijk bloed naar de hersenen pompen. Het vet is al weg, daarom worden spieren en zelfs bot verteerd om de benodigde energie te leveren.

Van De Correspondent. Voor die mensen hé-le-maal achter in de zaal die nog niet doorhadden wat er in Gaza aan het gebeuren is en wat Israël aan het doen is, en die nog dingen mompelen over ‘zelfverdediging’. Of enige illusies hebben over de ‘voedselhulp’ die Israël momenteel zelf organiseert nadat ze de internationale voedselhulp plat hebben gelegd.

Foto: Enric Borràs (cc)

Israël bewapende criminele bende om voor GHF te spelen

De Verenigde Staten van Amerika hebben in de nacht van woensdag op donderdag met een opgestoken hand opnieuw een resolutie in de VN-Veiligheidsraad gevetoëd die een onvoorwaardelijk staakt-het-vuren in Gaza mogelijk zou hebben gemaakt. De resolutie riep, naast het stoppen van de strijd, op tot het vrijlaten van de gijzelaars en het ongehinderd toelaten van de hulp, waaronder voedsel, water, brandstof en medische hulpgoederen. De andere 14 leden van de Veiligheidsraad stemden allemaal vóór. De Amerikaanse afgevaardigde Dorothy Shea zei dat de Amerikaanse weigering niet als een verrassing kwam. De VS hadden, zo stelde ze, steeds gezegd dat Israel het recht had ”zichzelf te verdedigen” en ervoor te zorgen dat Hamas nooit meer in een positie zou komen waarin het Israel zou kunnen bedreigen. De VS hielden alles af wat daar tegenin ging. Het was het vijfde Amerikaanse veto op rij betreffende Gaza.

Wat nu gaat volgen is een nieuwe resolutie in de Algemene Vergadering van de VN. Die zal vermoedelijk aan het begin van volgende week aan de orde komen. Gezien de irritatie van van diverse leden van de V-Raad en de in het algemeen toegenomen kritiek op Israel z de resolutie het wel gaan halen. Het is alleen de vraag of dat nog op tijd komt voor de bevolking van Gaza.

Foto: Enric Borràs (cc)

Het Eurovisie Songfestival: meer transparantie is niet moeilijk

De controverse over de uitslag van het televoten bij het Eurovisie Songfestival maakt maar weer eens duidelijk dat transparantie bij verkiezingen belangrijk is. Ook dit jaar groeit de roep om meer openheid vanuit de organisatie, de European Broadcasting Union (EBU).

Een eenvoudige stap richting meer transparantie in deze verkiezing zou zijn als de EBU per land niet alleen het totale aantal stemmen deelt, maar ook het aantal unieke stemmers. Door deze twee cijfers te combineren — het totale aantal stemmen gedeeld door het aantal unieke stemmers — ontstaat er inzicht in hoe intensief er per persoon op dat land werd gestemd. Dit kan opvallende verhoudingen blootleggen: landen waar gemiddeld veel vaker per persoon op wordt gestemd kunnen zo makkelijker herkend worden.

Bovenstaande is natuurlijk sec gesproken geen stemfraude, alleen gebruik maken van de zwaktes in het systeem. Maar het geeft wél een beter beeld van de stemdynamiek per land, en maakt het voor publiek en media mogelijk om gerichter vragen te stellen bij opvallende resultaten.

Als de EBU, zoals de organisatie claimt, echt neutraal is, wil het alle politieke misbruik van de uitslag tegengaan. Dus ook de claim dat ‘het Europese volk” Israël en de oorlog in Gaza steunt als dat op basis van de uitslag niet zomaar gedaan kan worden.

Foto: Enric Borràs (cc)

Het Eurovisie Propagandafestival

In het gevecht rond het Eurovisie Songfestival 2025 veroverde Israël misschien niet de trofee, maar wel het hart van het Europese publiek, althans, volgens de cijfers. In de finale eindigde Yuval Raphael, de Israëlische inzending, met de hoogste televoting-score: 297 punten. Dat roept vragen op. Was dit een teken dat Europa eigenlijk achter Israël staat, zoals diverse pro-Israëlische commentatoren beweerden, of een schoolvoorbeeld van goed gecoördineerde beïnvloeding?

In ieder geval is al duidelijk dat Israël als enige land enorm heeft ‘geïnvesteerd’ in de eigen afvaardiging. In alle landen die meededen, exclusief misschien Australië, waren er mediacampagnes en onder andere de ambassades riepen op tot zo veel mogelijk stemmen. Zelfs ‘de rest van de wereld’ werd getarget, met een billboard op Times Square. Het geeft aan hoe ver Israël ging om de uitslag te beïnvloeden. De keuze voor zangeres Yuval Raphael – overlevende van de terreuraanslag van Hamas in 2023 – en haar lied dat over die aanslag ging werd door velen ook als een politiek statement gezien met als doel af te leiden van de Palestijnse zaak.

Uiteindelijk is het is natuurlijk lastig definitief te zeggen in welke mate deze campagnes de doorslag gaven, en er zijn andere plausibele verklaringen die los staan van beïnvloeding. Israëls inzending was een popballad, een genre dat bij publiek doorgaans goed scoort. En sommige diaspora-gemeenschappen stemmen sowieso massaal, ongeacht campagnes. Maar toch, er zijn een flink aantal zeer onverwachte uitslagen in landen met een heel breed gedragen publieke verontwaardiging over het Israëlische geweld. En dat schuurt.

Foto: Enric Borràs (cc)

Israëlisch kabinet staat eigendom voor Joden in bezet gebied toe – nieuwe stap naar annexatie

NIEUWS - Het Israëlische “veiligheidskabinet” heeft zondag besloten om de mogelijkheid te heropenen van de registratie van eigendom van land in de “Area C” van de Westoever, het gebied van de Westoever waar Israël de volledige zeggenschap over heeft. De registratie is een proces waaraan landmeters deelnemen en waarbij het bezit wordt opgetekend als in een kadaster (in Israël een ”tabu”) Als het proces is voltooid is het bijna onmogelijk het nog aan te vechten. Uiteraard geldt de registratie alleen voor bezit van Joden. Het regeringsbesluit is daarom opnieuw een belangrijke stap op weg naar de totale annexatie van het gebied van Area C, die 61% beslaat van de totale Westoever en het merendeel van de Israëlische nederzettingen omvat.

Landregistratie was onder het Ottomaanse bewind een normaal proces. In de periode van het Britse mandaat werd dat voortgezet en nadat Jordanië in 1949 de Westoever bezette, werd een nieuw registratieproces opgestart. Dat werd echter in 1967 ruw door Israël onderbroken en sindsdien vond geen nieuwe registratie meer plaats. Wel werd een nieuw classificatiesysteem ingevoerd, voor verschillende soorten grond, waarbij – bijvoorbeeld – gemeenschappelijk gebruikte weidegrond gewoonlijk tot ”staatsland”  werd verklaard dat aan de staat verviel. Het systeem was gewoonlijk heel  ongunstig voor Palestijnse landeigenaren. Velen voerden een een verloren strijd met hun oude Ottomaanse akten tegen een horde landmeters, die volgens het ingewikkelde nieuwe systeem (in de jaren ’80 ontworpen door een dame van het ministerie van Justitie, Plia Ahlbeck) te werk gingen. Zo kwamen de nederzettingen aan grond. het gewoonlijk een gevecht tegen de bierkaai.

Foto: Enric Borràs (cc)

Israël wil blijvende bezetting en verdrijving Palestijnen, de wereld kijkt naar Nakba 2.0

Zondag 23 maart 2025 was de dag waarop het dodental in Gaza de 50.000 overtrof. Volgens de plaatselijke autoriteiten bedraagt het nu 50.021, van wie ongeveer een derde kinderen. Ook liggen nog veel mensen onder het puin of op plaatsen die niet bereikt kunnen worden. Het uiteindelijke cijfer zal dus hoger uitkomen. In een eerdere fase hadden de plaatselijke autoriteiten dat cijfer al beraamd op ruim 61.000. Eén van de slachtoffers van zondag was een lid van het politbureau van Hamas, Salah al-Bardawil. Hij werd – in het kader van het vermoorden van burgerlijke leiders van Hamas – door een drone gedood in zijn tent in Mawasi, samen met zijn vrouw.

Onderwijl werden weer grote rijen mensen gesignaleerd die bijvoorbeeld te voet de noordelijke wijk al-Sultan verlieten, of die in het zuiden uit Rafah  verlieten op weg naar Mawasi. Ooggetuigen bevestigden dat dit niet zonder risico was. Over hen heen vlogen drones af en aan die van tijd tot tijd schoten op iemand of op meerdere personen  en op de grond waren het militairen die het vuur openden. Minister Katz van Defensie maakte intussen bekend dat hij een bureau had geopend voor ”Vrijwillig vertrek”. De bedoeling is dat het bureau verschillende corridors zal openen om mensen, die voorgoed Gaza de rug willen toekeren, te helpen te vertrekken. Het Bureau zal zijn werkzaamheden coördineren andere landen en instanties. Minister Katz volgt daarmee het plan van Trump. Binnenkort zal hij bekend maken wie het bureau gaat leiden.

Foto: Enric Borràs (cc)

Israël maakt aanstalten nederzettingen rond Jeruzalem te gaan annexeren

De Israëlische ministeriële commissie voor wetgeving zal zondagavond een nieuwe wet behandelen die de annexatie van diverse nederzettingen rond Jeruzalem inhoudt en ze vervolgens deel wil laten uitmaken van de “metropool Jeruzalem”. Het gaat dan over plaatsen als Ma’ale Adumim, Givat Ze’ev, Efrat en Ma’ale Mikhmash. De verwachting is, zo schrijft de krant Haaretz (via Palestine Chronicle), dat de commissie de wet zal aannemen. Daarna kan indiening in de Knesset volgen.

De wet, die is ingediend door het Knessetlid Dan IlIouz van de Likud, geeft aan dat de burgemeester van Jeruzalem de hoogste autoriteit wordt in het gebied van de metropool Jeruzalem, en dat de Israëlische wet zal gaan gelden in het hele gebied. De leiders van de diverse nederzettingen worden de directeuren van de diverse gemeentelijke diensten. Volgens Illouz versterkt de wet de hoofdstad, maakt zij planning rond de stad makkelijker en vergemakkelijkt ze het management van de infrastructuur van de nederzettingen die de stad omringen. Bovendien maakt hij duidelijk dat het een stap in de richting is van een annexatie van de gehele Westoever. ”Israël moet zonder vrees doen wat in het belang is van de staat. De wet is een belangrijke stap naar de volledige soevereiniteit”.

Foto: Enric Borràs (cc)

Trump goochelt met het staakt-het-vuren en zet Jordanië zwaar onder druk

De Amerikaanse president Trump gaat als een olifant door de porseleinkast van het Midden-Oosten en heeft daarmee het één en ander onderste boven gegooid. Om te beginnen is de Jordaanse koning Abdullah II behoorlijk in het nauw gebracht door Trumps dreigement dat hij de betaling van hulp aan zijn koninkrijk zal stopzetten als de koning niet instemt met het opnemen van vooralsnog een onbekend aantal mensen uit Gaza. De koning komt vandaag (dinsdag) aan in Washington. Volgens waarnemers heeft hij eigenlijk geen andere kans dan te blijven bij zijn weigering en dus het risico te lopen dat hij de hulp verliest, wat vrijwel zeker voor sociale onrust gaat zorgen in Jordanië.

Los daarvan is de koning ook behoorlijk ongerust over de toestand op de Westoever. UNRWA liet daar gisteravond over horen dat tot nu toe zeker 40.000 mensen in het noordelijke deel van de Westoever uit hun huizen zijn verjaagd, terwijl het Israëlische leger bezig is de vluchtelingenkampen van Jenin, Tulkarm, Tubas en Nablus te verwoesten. Het is erg moeilijk om precies hoogte te krijgen van wat er gaand is, want er zijn nog steeds draconische afsluitingen van kracht op de Westoever en de kampen zelf zijn onbereikbaar, maar duidelijk is dat een groot dele van de huizen is opgeblazen of afgebrand, naast een grondige vernieling van alle infrastructuur. Ook zijn er grote aantallen arrestaties verricht.

Vorige Volgende