Overzicht

dossier

Israël/Palestina conflict

Foto: Enric Borràs (cc)

Alle artikelen die de afgelopen jaren op Sargasso verschenen zijn en betrekking hebben op het Israël-Palestina conflict.


Foto: Enric Borràs (cc)

Israel heeft het vooral op UNRWA-scholen en dito-gebouwen gemunt

, door

Israel is bezig systematisch UNRWA-scholen en andere gebouwen aan te vallen en/of te vernietigen. Philippe Lazzarini, de Commissaris-generaal van UNRWA klaagde erover. In 10 dagen zijn tenminste acht scholen aangevallen waarvan er zes van UNRWA waren. ”De oorlog heeft meisjes en jongens van hun jeugd beroofd en van een jaar waarin ze naar school hadden gekund. Scholen niet er niet voor militaire doeleinden en worden niet voor gevechten gebruikt door enigerlei partij in een conflict. Ze zijn geen doelwit,” twitterde hij. “De voortdurende flagrante schending van het internationaal recht gaat maar door. Alle oorlogswetten zijn opzij gezet in Gaza. Het mag niet nieuwe norm worden dat we onze gemeenschappelijke menselijkheid verliezen.”

Dinsdag werd de Al-Razi school in Nuseirat getroffen. Daarbij vielen minstens 23 doden en meer dan 70 gewonden. Eerder was er een andere school in Nuseirat doelwit. In een week tijd waren er toen vier aanvallen waarvan de dodelijkste een aanval op een school in Abesan bij Khan Younis waar een voetbalwedstrijd gaande was, Daarbij vielen 29 doden. In negen maanden oorlog zijn 190 UNRWA scholen getroffen, oftewel 70 procent van alle scholen. Dat gebeurde in 435 aanvallen waarbij 539 mensen die daar onderdak hadden gezocht zijn gedood. En tot overmaat van ramp hebben de Israeli’s tijdens hun laatste offensief in Gaza-stad ook het hoofdkwartier van UNRWA, dat daar stond, volledig verwoest. Voeg daarbij dat bij alle aanvallen – bijvoorbeeld ook op distributiegebouwen van UNRWA – 197 medewerkers van UNRWA zijn gedood en dat de distributie door UNRWA, de enige organisatie dir over de mankracht en de organisatie beschikt om dat met succes te doen, al een paar maanden wordt gesaboteerd. en de conclusie ligt voor de hand: Israel breekt gewoon UNRWA apart.

Foto: Enric Borràs (cc)

Israël overweegt verbod op filmen van soldaten in actie

, door

De Israëlische regering wil voorkomen dat beelden van misbruik van geweld door het leger de pers bereiken.

De commissie voor wetgeving van het Israelische kabinet heeft onlangs een ontwerp goedgekeurd voor een wet die een verbod inhoudt op het fotograferen van Israelische soldaten bij het uitoefenen van hun functie. Op overtredingen staan meerdere jaren gevangenisstraf.
Over de nieuwe wet wordt echter nog niet gestemd in de Knesset, want procureur generaal Mandelblit heeft bezwaar aangetekend. Hij voerde aan dat de wet mogelijk in strijd is met de Israelische basiswetgeving, die in Israel de functie vervult van grondwet. De ministeriële commissie besloot daarom dat de wet zal worden aangepast en vervolgens nogmaals door de commissie zal worden goedgekeurd.

De aanpassing zal gaan in de richting van het creëren van een parallel tussen het hinderen van een militair bij het uitoefenen van zijn functie en een politiefunctionaris bij het hinderen van zijn/haar functie. Het laatste is al verboden in Israel.

Er is al een een tijdje het nodig te doen over dit nieuwe wetsvoorstel dat is ingediend door het parlementslid Robert Ilatov van Yisrael Beiteinu, de partij van minister van Defensie, Lieberman. Ilatov heeft de wet ingediend om een einde te maken aan de praktijk van organisaties als de mensenrechtenorganisatie B’tselem die een aantal jaren geleden camera’s uitdeelde aan haar medewerkers om misbruik van geweld jegens Palestijnen vast te leggen op video, of een organisatie als Machsom Watch, die al jaren de gang van zaken vastlegt bij de vele Israelische checkpoints in  bezet gebied. ”De tijd is gekomen,” volgens Ilatov, ”om een einde te maken al deze wetteloosheid. Het is ondenkbaar dat een linkse activist of een organisatie die door buitenlandse elementen wordt gesteund, ongehinderd Israelische soldaten kan benaderen en vastleggen. We hebben een verantwoordelijkheid om te zorgen dat de soldaten hun taken onder de beste voorwaarden kunnen uitvoeren, en dat ze niet hoeven te vrezen dat de één of andere linkse organisatie hun foto zal rondsturen met de bedoeling ze te beschamen of verdacht te maken.”

Foto: Enric Borràs (cc)

Rijswijk zegt na rechtse leugencampagne bijeenkomst Palestijnse gevangenen af

, door

Een rabiaat-rechts opinieblog framede een pro-Palestijnse manifestatie als anti-Israëlisch terreurfeestje; een lokale politicus met PVV-sympathieën pikte dit op en stelde raadsvragen. De media deed de rest.

Ik weet niet hoeveel mensen de BVR kennen. De BVR staat voor ”Beter voor Rijswijk”. Het is een lokaal partijtje in de Rijswijkse gemeenteraad. Het spant zich daar in om zwerfvuil van de straat te halen, de groenvoorzieningen te verbeteren en te zorgen dat iedereen overal voor één tarief in Rijswijk zijn auto kan parkeren.

En, o ja , het wil ook dat  het asielzoekerscentrum in Rijswijk wordt gesloten. Te gevaarlijk waarschijnlijk. Die asielzoekers ook, met hun vreemde kookluchtjes en hun verontrustende, door overmatige testosteronproductie aangejaagde belangstelling voor onze blanke vrouwen en dochters.

Help, enge Palestijnen!

Lijsttrekker van BVR is ene Ed Braam. Deze week had Braam een echte zaak met landelijke uitstraling bij de hand. In een plaatselijke congrescentrum, ”Event Plaza”, zou van 8 tot en met 10 december namelijk een samenkomst plaatsvinden van de ”European Alliance in Defence of Palestinian Detainees” (Tehalif al-urobi al-munasra al-asra’ al-filastiniyin), een Palestijnse, in Duitsland gevestigde organisatie die de Palestijnse gevangenen in Israelische gevangenissen steunt.

De organisatie heeft de steun van diverse Palestijnse mensenrechtenorganisaties als Adalah en al-Haq, en naar verluidt ook van de Israelisch-Duitse advocate Felicia Langer. Zij is een Holocaustoverlevende uit Polen die in Israel haar sporen onder meer verdiende als verdediger van Palestijnse aangeklaagden en vice voorzitter van de (toen bestaande) Liga voor de mensenrechten. Sinds 1990 woont zij in Duitsland, waar haar het ”Bundesverdienstkreuz” werd toegekend.

Uiteraard zal het Rijswijkse congres ook worden bijgewoond door in Nederland wonende Palestijnen. Onder meer wonen er al tientallen jaren flink wat Palestijnse families in Vlaardingen en omgeving.

Moordenaars en terroristen

Raadslid Braam maakte zich echter grote zorgen.“Deze mensen steunen moordenaars en terroristen. Wij rekenen erop dat onze burgemeester in verband met een zeer hoog veiligheidsrisico de vergunning voor de conferentie intrekt. Het is te gek voor woorden dat er een conferentie wordt gehouden voor de bevrijding van een terrorist die volkomen terecht achter de tralies zit,” zegt hij. “Dit moet je niet willen in Rijswijk en Nederland“.

Braam doelde daarmee op één bepaalde naam, die van Marwan Barghouthi. Barghouthi is een hoge functionaris van al-Fatah die als hij zou kunnen deelnemen aan de Palestijnse verkiezingen moeiteloos tot president zou worden gekozen.

Dat zal echter niet gebeuren, want Israel zal de pragmatische, gematigde en charismatische Barghouthi juist wegens dit ”Mandela effect” nooit laten gaan, ook al stond hij bij alle meest recente gevangenenruilen bovenaan het verlanglijstje.

Israel heeft Barghouthi tot vijf keer levenslang veroordeeld wegens het feit dat hij een Palestijnse elite-eenheid aanvoerde tijdens de Tweede Intifada, die onder het meer opnam tegen soldaten en kolonisten. Hij is nooit beschuldigd van door hemzelf gepleegde moorden. Hij heeft zich trouwens ook niet verdedigd, want hij achtte de Israelische rechtbank van Tel Aviv onbevoegd om zich volgens het Israelische recht uit te spreken over een conflict in de door Israel bezette gebieden.

Desinformatie

Inderdaad staat het portret van Barghouti op de poster van de conferentie. Dit is de man die Braam bedoelt en die dus volgens hem een terrorist is die terecht achter de tralies zit.

Hoe Braam dit weet, weten we niet. Waarschijnlijk heeft iemand hem getipt en heeft hij het vervolgens gelezen op de rechtse, zo ongeveer fascistisch-zionistische, rechtse site OpinieZ, waar ene Kees Broer, ook wel bekend als blogger Keesjemaduraatje, onder de titel ”Geheimzinnige Palestijnse conferentie in Rijswijk” links en rechts wat zaken rondstrooit die we sinds president Trump aan de macht is met een gerust geweten als ”fake news” kunnen aanmerken.

Zo zou Barghouthi zijn veroordeeld om hij ”in Israel om zich heen stond te schieten een bom zou hebben gegooid”. Keesje heeft inderdaad nooit verschil begrepen tussen Israel en wat in de door Israel bezette Palestijnse gebieden gebeurt.

Hij heeft bovendien echt de dikste duim van Nederland, waar hij naar believen feiten uit zuigt die hij als nieuws presenteert. Helaas wordt dat in dit land zelden afgestraft.

Stemmingmakerij

Nee integendeel, hij wordt bijgevallen. POWned nam zijn nieuws over, Jonet. een bedenkelijk rechts Joods internetkrantje deed dat eveneens en zette er zelfs de kop ”Haatcongres Palestijnen moet verboden worden” boven (Jonet haat alles wat Palestijns is). Andere rechtse sites volgden snel.

Ook het blad van de Wakker rechts Nederland, de Telegraaf, nam braaf de leugens en onzin over. Dit alles in het kader van dat het  hier ging om ”gevaarlijke terroristen, net nu Europa zo zijn best doet het terrorisme tegen te gaan‘‘.

Met succes. Nog voor de alerte Braam van BVR zijn burgemeester een vraag had kunnen stellen besloot de exploitant van ‘Event Plaza’ de gebeurtenis af te zeggen. De Palestijnen moeten nu uitzien naar een andere plek, of met behulp van een advocaat Event Plaza dreigen met een kort geding wegens contractbreuk.

Het hele geval doet sterk denken aan alle opwinding over een Hamasconferentie die in april van dit jaar in de Doelen in Rotterdam zou worden gehouden. Ook toen een hoop lawaai op alle rechtse en zionistische sites van Nederland. Maar die conferentie ging door, en bleek niet eens van Hamas te zijn.

Er was helemaal niets aan de hand. Dat was echter Rotterdam, en dit is Rijswijk. De plaatselijke politici en zaalexploitanten daar hebben duidelijk meer verstand van hondenpoep dan van het Midden-Oosten.

Het vrije woord enzo…

Jammer dat de hetzes en haatpublicaties van zionisten en andere rechtse types met een voorkeur voor de verkeerde kant van de geschiedenis in deze achterlijke omgeving zo’n makkelijk succesje konden boeken.

Een bijeenkomst voor Palestijnse gevangenen, van het soort als Barghouthi, of Amed Sa’dat die in 2006 door Israel werd gekidnapped uit een Palestijnse gevangenis (waar hij overigens ten onrechte vastzat en die nota bene door Europese troepen werd bewaakt), verdient beter.

Dit zijn namelijk voor het grootste deel, ook volgens tal van mensenrechtenorganisaties, politieke gevangenen, geen terroristen.

Foto: Enric Borràs (cc)

1947: op weg naar een Joodse staat

, door

RECENSIE - Welke feiten en onderwerpen selecteer je voor een boek dat een beeld moet geven van één jaar?

De Zweedse schrijfster en televisiejournaliste Elisabeth Åsbrink schreef een boek over het jaar 1947. Het is een jaar waarin de Koude Oorlog naar een hoogtepunt gaat. Het is ook een jaar dat in het teken staat van de wederopbouw van Europa na de Tweede Wereldoorlog. Het begin van wat we later de welvaartstaat of de verzorgingsstaat gaan noemen. Åsbrink schenkt in haar boek wel enige aandacht aan deze naoorlogse ontwikkelingen. Maar haar rode draad in het verhaal over het jaar 1947 is de aanloop naar de stichting van de staat Israël, het jaar daarop, en de hieraan voorafgaande geschiedenis van de Jodenvervolging.

Åsbrink heeft twee goede redenen om de geboorte van de Joodse staat zo centraal te stellen. De eerste is persoonlijk. Zij is het kind van een overlevende van de Holocaust. In een intermezzo halverwege het boek, dat het jaar van maand tot maand doorloopt, vertelt ze over de geschiedenis van haar Hongaarse familie. Haar vader is in 1947, nauwelijks tien jaar oud, een van de Joodse vluchtelingen die de Holocaust hebben overleefd en in opvangkampen wachten op transport naar het beloofde land. Voor het verhaal van die overlevenden was in 1947 nog weinig belangstelling. En ik denk dat het nu ook nog nieuw is voor veel mensen. Het is goed dit opnieuw onder de aandacht te brengen.

Foto: Enric Borràs (cc)

Wat is antisemitisme?

, door

ANALYSE - Het Europees Parlement heeft donderdag 1 juni een niet-bindende resolutie aangenomen die de EU en de lidstaten oproept meer werk te maken van de bestrijding van het antisemitisme.

De resolutie roept de lidstaten op Joodse burgers en instituties te beschermen tegen haatzaaien, vervolging en berechting van antisemitische aanvallen te ondersteunen, coördinatoren voor de bestrijding van antisemitisme te benoemen, antisemitische standpunten stelselmatig publiekelijk te veroordelen, onderwijs over de Holocaust te bevorderen, en schoolboeken te controleren op juistheid inzake de Joodse geschiedenis en de actualiteit.

De resolutie is aangenomen met 76% van de stemmen voor, 16% tegen en 7% onthoudingen. Tegengestemd hebben de meeste leden van GUE/NGL (met drie SP-leden), een deel van de Groenen, waaronder beide leden van GroenLinks. Ook de PVV-leden stemden tegen. Voor stemden de meeste leden van de EPP (Europese volkspartij, christendemocraten), S&D (sociaaldemocraten) en ALDE (liberalen).

Onderdeel van de resolutie is de aanvaarding van een definitie van antisemitisme van de International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA):

“Antisemitism is a certain perception of Jews, which may be expressed as hatred toward Jews. Rhetorical and physical manifestations of antisemitism are directed toward Jewish or non-Jewish individuals and/or their property, toward Jewish community institutions and religious facilities.”
Foto: Enric Borràs (cc)

Thuis bij de vijand

, door

RECENSIE - ‘Durf je dat wel?’, hadden vrienden gevraagd. Natascha van Weezel durfde wel. Alhoewel, zo schrijft ze, ze nog ‘koude rillingen’ voelde als ze er aan terugdacht. Op 4 mei 2003 hadden Marokkaanse jongeren op het Sierplein in Amsterdam-West gevoetbald met de kransen van de dodenherdenking. En nu, twaalf jaar later, had men haar gevraagd om daar, op diezelfde dag, te spreken.

Ze kwam en vertelde het verhaal van haar familie, over de Holocaust, over haar documentaire over kleinkinderen van de Holocaust. En over dat voetballen, en dat ze inzag dat dat wangedrag toen waarschijnlijk voortgekomen was uit woede over de Tweede Intifada. Ze besloot haar toespraak met een oproep aan ieder die gelooft om nooit de nieuwsgierigheid naar de ander te verliezen. Daarna was er applaus. ‘Het was een mooie bijeenkomst.’

En toch, de volgende dag ontving ze via-via een facebookbericht. Een van de jongerenwerkers die de bijeenkomst had georganiseerd, noemde haar toespraak een ‘smet’ op de avond. Vanwege het vermelden van dat gevoetbald met de kransen. Een van de jonge vrijwilligers had aan hem gevraagd of dat echt gebeurd was. Hij wilde niet ‘dat deze tieners de dupe moeten zijn voor hun daden’ en had  zijn vrijwilligers gezegd: ‘Weet dat WIJ trots zijn op jullie. Trek jullie maar niets aan van dat meisje.’

Foto: Enric Borràs (cc)

Een land zonder grenzen – boekbespreking

, door

RECENSIE - De Israëlische schrijver Nir Baram reisde door Israël en de bezette gebieden.

Voor het verslag van een reis door Israël en de bezette gebieden is Land zonder grenzen een intrigerende titel. Nergens vinden we zulke zwaar bewaakte grenzen en absurde grenscontroles. Toch probeert Nir Baram één land te zien met twee bevolkingsgroepen die elkaar in zijn ogen uiteindelijk toch een keer zullen moeten zien te vinden. Hij bezocht als journalist van de Israëlische krant Haäretz in 2014 Joodse nederzettingen in bezet gebied, orthodox-religieuze scholen, Palestijnse vluchtelingenkampen, dorpen en stadswijken die ingesloten zijn door de muur, de Tempelberg en het verdeelde Jeruzalem. Baram kwam tot schokkende ontdekkingen die wij niet langer kunnen negeren.

In Israël heerst inzake het Israëlisch-Palestijnse conflict grote onverschilligheid. Veel mensen geloven niet meer in een oplossing. ‘Het lijkt alsof alles al gezegd is.’ De muur tussen Israël en de bezette gebieden symboliseert de situatie die in de afgelopen twintig jaar is gegroeid: de Palestijnen zitten gevangen in een versnipperd gebied zonder enige bewegingsvrijheid, er is geen enkel contact meer en het geweld lijkt nooit op te houden. Nir Baram legt zich daar niet bij neer en gaat bij Joden en Palestijnen op bezoek om van beide kanten te horen hoe zij de huidige situatie beoordelen en wat ze van de toekomst verwachten.

Foto: Enric Borràs (cc)

Bedreigt de Mossad nu ook al mensenrechtenadvocaten in Nederland?

, door

Rare zaak, die van de 31-jarige Nada Kiswanson, die wordt bedreigd. Ze werkt voor de Palestijnse organisatie Al Haq, en verzamelt voor het Internationale Strafhof (ICC) in Den Haag bewijsmateriaal over Israëlische oorlogsmisdaden. Kiswanson heeft een graad van de Universiteit van Leiden en woont in Den Haag met haar man en dochtertje van twee.

Ze wordt dus bedreigd en het klinkt allemaal ernstig. Intussen wordt het ook ernstig genomen. Het Strafhof heeft de Nederlandse regering benaderd met een verzoek om haar veiligheid te waarborgen. Ze wordt al een tijdje beveiligd en er is een speciaal team op de zaak gezet onder leiding van de advocaat generaal van het parket in Den Haag om uit te zoelen wie haar bedreigers zijn. De Nederlandse regering heeft verzoeken rondgestuurd om bijstand in deze zaak.

De NRC, die dit allemaal meldt, geeft ook de nodige details.

Rare telefoontjes en emailhacks

Over hoe het begon in februari, met een telefoontje van het ministerie van Volksgezondheid, dat later helemaal niet van het ministerie afkomstig bleek en zelfs helemaal niet in het logboek van telefoongesprekken in Nederland bleek te zijn geregistreerd. Een opmerkelijk feit, want wie beschikt over de technische kennis om dat te kunnen behalve professionele (overheids)diensten?

Foto: Enric Borràs (cc)

Oorlog en Vrede

, door

ANALYSE - De deskundige in Buitenhof, net terug van een conferentie over internationale politiek, zegt dat om de andere zin het woord kernwapens valt. Ongewone ‘strong stuff’: hoe zijn we uit de euforie van het “Einde van de geschiedenis” ineens in deze dreiging beland? Koude Oorlog terug? Explosief Midden Oosten? Krachteloos Europa? Politiek lamme V.S.? Hadden de dingen ook anders kunnen lopen? Redenen te over om somber te zijn.

Het is iets om te overdenken. Ik verken een paar mogelijkheden. Een praktisch politieke, die de huidige situatie hadden kunnen vermijden. Een gedachte uit de speltheorie, met als kern dat de vrede nadert als het kanonnenvoer geen trek meer heeft in het vuile werk. Een gedachte aan de menselijke dimensie, die de opkomst van de religieuze dimensie had kunnen tegengaan.

De “rode lijn”

Hadden de V.S. kunnen handelen, als Kerry zich niet had versproken rond het gifgas? De Russen vonden het prachtig dat Assad onder de vlag van de Verenigde Naties zijn voorraad gifgas zou inleveren, want zo kon hun vriend en hun belang veilig worden gesteld.

Obama had het nakijken, kon zijn “red line” dreigement niet waarmaken, door volkenrechtelijke verstrikking en door de politieke polarisatie in de V.S. Maar kon het anders? Zo groot is de luchtmacht van Assad nu ook weer niet, dus het uitschakelen van de helikopters, die de bomvaten gooien had gekund. Daarna had met de Russen een “no fly zone” kunnen worden gesproken. Het zou vele doden en gewonden hebben gescheeld en de vlucht van Syriërs hebben beperkt.

Foto: Enric Borràs (cc)

Israel dreigt Bedoeïenendorp Susiya te gaan slopen

, door

ACHTERGROND - Israel wil het volledige Bedoeïenendorpje Susiya ten zuiden van Hebron op de Westoever slopen. Dat is gezegd op een vergadering die heeft plaatsgevonden tussen een 50-tal inwoners van Susiya en de militaire instanties die over de Westoever heersen, te weten het ”Burgerbestuur”, en COGAT, het  ”Bureau van de Coördinator van (Israelische) Regeringsactiviteiten in de Gebieden”.  De mensenrechtenorganisatie B’tselem meldt dat de inwoners op deze bijeenkomst te horen kregen dat druk van de organisatie van kolonisten ”Regavim” en van de kolonisten in de buurt van Susiya hadden geleid tot een beslissing het dorp te ontmantelen nog voor het Israelische hooggerechtshof zich heeft uitgesproken over een verzoekschrift dat de bewoners van Susiya hebben ingediend en dat op 3 augustus wordt behandeld.


Volgens een functionaris van de NGO ”Rabbis for Human Rights” die de vergadering van 12 juli bijwoonde, was de mededeling van de militaire bezetters om het dorp nog voor de rechtszitting van de kaart te vegen, een ”onacceptabel manier” om de bewoners onder druk te zetten in de hoop dat ze zullen vertrekken voordat de petitie zelfs maar aan de orde is geweest.
Er is echter een grote kans dat de visie van deze functionaris iets te optimistisch is. Het Israelische hooggerechtshof heeft namelijk in mei al de vrij opzienbarende uitspraak gedaan dat Susiya (350 inwoners) mag worden afgebroken ten gunste van de dichtbij gelegen Israelische nederzetting met dezelfde naam. De kans dat Susiya daadwerkelijk snel zal worden afgebroken lijkt daarom niet denkbeeldig. Susiya (of Khirbet Susiya) is in kringen van mensenrechtenbewegingen geen onbekende naam. Het dorp bestaat al sinds op zijn minst de jaren ’30 van de 19e eeuw, maar waarschijnlijk nog veel langer. Maar in 1983 werd op een deel van hun land, dat Israel had onteigend, de nederzetting Susiya opgericht en sindsdien zijn de inwoners van het oorspronkelijke Bedoeïenendorp al tot twee keer toe uit hun oorspronkelijke woningen verjaagd. Nu dreigen ze zelfs helemaal van hun land te worden verbannen. Israel wil ze onderbrengen in een stedelijke behuizing bij de plaats Yatta.

Volgende