De macht van geld

Rupert Murdoch koopt de prestigieuze krant The Wall Street Journal. Met deze aankoop wordt het al enorme mediaconglomeraat van Muroch verder uitgebreid en zet Murdoch een grote stap in de financiële (kranten)wereld.

[color=#990000]Rupert Murdoch[/color]

Wereldwijd geeft Murdoch meer dan honderd kranten uit, van de New York Post tot de Herald Sun. In Groot-Brittannië is hij de eigenaar van The Times en The Sun. Verder bezit hij ook nog de filmstudio 20th Century Fox, de televisiezenders Fox en National Geographic, en de website MySpace. In het bezit van al deze bedrijven wordt Murdoch dan ook vaak gezien als de meest invloedrijke mediatycoon ter beïnvloeding van de politiek.

Zo kreeg de zender Fox flink wat kritiek te verduren in zijn missie om de Amerikanen rijp te maken voor een oorlog in Irak. Er zou sprake zijn van teveel politieke (be)invloed(ing) bij Fox, dat wel erg pro-Irak was voordat er überhaupt duidelijk was dat er nu écht sprake was van massavernietigings-wapens. Amerikanen die naar eer en geweten geloofden dat dit nog niet aan de orde was werden verdacht gemaakt en als onvaderlandslievend beschouwd. Landen als Frankrijk en Duitsland werden als verraders omschreven. Ook nu bekend is geworden dat Irak niet in het bezit was van massavernietigingswapens, blijft de zender volharden in de noodzaak van deze oorlog. Subtiel heeft de zender dan ook de aandacht weten te verschuiven door te wijzen op ?de noodzaak? van de oorlog en de noodzaak om dictators als Saddam Houssein te verdrijven. Kritiekloos vergeten lijkt dat dit niet de reden was waarom de Amerikanen het legitiem vonden om Irak binnen te vallen.

Op donderdag 19 juli konden we lezen dat dezelfde Murdoch vlak voor de aanvallen in Irak drie keer telefonisch contact heeft gehad met Tony Blair. Officiële documenten over de aard van deze gesprekken zijn niet bekend, ondanks de herhaaldelijke roep van Lord Avebury, die jarenlang de regering onder druk zette om ze vrij te geven. In totaal ging het om zes telefoongesprekken in twintig maanden. Deze gesprekken vonden telkens plaats voor ?crucial moments of his premiership?.

Lance Price omschrijft het in zijn boek The Spin Doctor’s Diary als volgt: “Murdochs invloed werd altijd gevoeld. Nooit kon een belangrijke beslissing worden genomen zonder rekening te houden met de waarschijnlijke reactie van drie mannen: Gordon Brown, John Prescott en Rupert Murdoch.” De magnaat was het 24ste lid van het kabinet-Blair, schrijft Price.

[color=#990000]The Wall Street Journal[/color]

De verkoop van de Wall Street Journal heeft nogal wat voeten in de aarde gehad, zoals een hoog opgelopen familieruzie die het cliche van een erfenis om veel geld waarmaakt: ?Vaders stonden tegenover zoons, familieleden rakelden nog eens oude verwijten op over wie een stervende oma het best naar haar einde had begeleid?. Dat de familie er vervolgens is uitgekomen voor veel geld is veelzeggend voor het beleid van Murdoch.

Gezien het verleden van de overnames van Murdoch, valt ook te vrezen voor een totaal andere koers van de krant. Zo heeft de nieuwe wind die Murdoch door the Times heeft laten varen, binnen één jaar een ontslagen hoofdredacteur opgeleverd. Vervolgens werd de krant een uitgesproken aanhanger van de conservatieve Margaret Tatcher. Na de overname van het liberale New York Post wist Murdoch dit om te vormen tot een (wederom) conservatief tabloid met sensatienieuws en veel aandacht voor de sterren. Maar helaas voor de vakbond en voor de medewerkers van the journal die protesteerde tegen de overname, het bod was zakelijk gezien niet te weigeren.

[color=#990000]De macht van het geld[/color]

De macht van het geld heeft gewonnen. Te verwachten valt dat Murdoch de overname zal gebruiken voor het opzetten van zakelijke tv-kanalen en gespecialiseerde internetsites. Ook zal Murdoch nog meer in staat zijn om zijn conservatieve stempel op Amerika te zetten. Valt met geld dan écht alles te kopen, zelfs de mening van (een groot gedeelte van) de wereld?

Op de lange duur ben ik bang van wel…