Een schrijnend verhaal in het Straatmagazine van deze maand (link helaas niet beschikbaar). De grensafscheiding tussen Zuid-Afrika en Mozambique wordt gevormd door een hek, dat onder hoogspanning staat, dit om arme migranten uit Mozambique dan wel af te schrikken, dan wel te electrocuteren. Er is echter een lacune in de verdediging, en dat is het Krugerpark, genoemd naar de oude Boerenpresident Paul Kruger, in Nederland vroeger liefkozend ´Oom Paul´. Duizenden asielzoekers uit Mozambique besluiten daarom om te voet door dit wildpark te trekken, en worden daar in grote getale opgegeten door leeuwen en luipaarden.
Nu bemerkte ik in mijn reactie hierop iets vreemds. Toen ik hoorde over het hek onder hoogspanning liepen de rillingen me over de rug, en voelde ik me verontwaardigd: hoe kunnen mensen elkaar dit aandoen? Maar toen ik las over de mensenetende leeuwen en luipaarden voelde ik bijna het tegenovergestelde. Het had zowaar iets poëtisch. De mens is een relatieve nieuwkomer, en de leeuwen en luipaarden wensen hun plek bovenaan de voedselketen niet zomaar af te staan. Van de migranten krijgen ze de smaak te pakken, en binnenkort stappen ze wellicht over op parkwachters, en rijke westerse toeristen.
Van mij mogen ze, en ik zeg dat niet omdat ik van dieren houdt, of haat voel jegens de mensheid. Ik ben geen vegetariër, ik ben niet tegen de jacht, en ik vind de Partij voor de Dieren een wat merkwaardig fenomeen. Het gaat hier om een basisprincipe. Geweld tussen soortgenoten is afkeurenswaardig, maar geweld tussen mensen en dieren maakt deel uit van de natuurlijke orde.
Reacties (7)
Het is -als altijd van Berend- een artikel met een orginele invalshoek, goed geschreven en iets wat ik met smaak lees. Maar eh… De mens is uiteraard prima in staat om leeuwen te doden, als we het hebben over natuurlijke orde. Zij worden echter door diezelfde mensen beschermd tegen uitsterven. Het feit dat arme illegale vluchtelingen wel worden opgegeten en goed bewapende parkwachters niet zegt in dit verband voldoende.
In de basis voel ik wel mee met de gedachte van Berend, maar feitelijk is hier sprake van een menselijke natuurlijke orde. En heeft het niet zo veel te maken met de kracht van de leeuwen zelf.
“Natuurlijke orde”?
Geweld tussen mensen is ook natuurlijke orde.
Afhankelijk van het standpunt kan genocide ook “natuurlijke orde” zijn.
“Natuurlijke orde” is een onzinnige term, beetje als “Gods wegen”
Ik neem aan dat het er gewoon opstaat met grote letters, dat dat hek onder hoogspanning staat?
Gewoon afschieten, die leeuwen. Wat nou bovenaan de voedselketen.
@3: Dat staat er vast niet op, anders kun je achteraf zo moeilijk aantonen dat het nut gehad heeft. :-) En zo’n bord, dat kunnen die leeuwen niet lezen hoor.
@4: En die parkwachters ook. En die toeristen, ook afschieten. Hup pang.
Scheelt de hyena’s ook weer lopen.
Het is wel schrijnend, ook de trend om overal maar hekken neer te zetten om “de ander” buiten te houden.
Overigens kan je wel zeggen dat het een natuurlijke orde is, maar met mijn beperkte safari-ervaring zie ik wel een risico. Mensen schijnen best lekker te zijn, en leeuwen die eenmaal mensenvlees hebben geproefd willen daar wel meer van. Dat verhoogt dus het risico voor toeristen en voor illegale migranten in het Krugerpark. In Kenia werden leeuwen die mensen hadden aangevallen daarom afgeschoten.
PvdD, kom er maar in!
Dus Berend, als we dat hoogspanningshek gewoon in zijn geheel vervangen door een grens-natuurpark-zone vol met speciaal gefokte leeuwen om illegale migranten te verschalken, hoeft Zuid-Afrika geen kritiek meer te verwachten?