Correspondent in Ecuador (3)

Claxons op gasflessen
Natuurlijk is niet alles zo mooi als het lijkt, Ecuadorianen zijn meester in het maken van zeer irritante geluiden. Toen ik drie jaar geleden op het kantoor van Toxidor woonde kwam er elke dag een melkboer langs die een vals kinderliedje over zijn heerlijke melk door de buurt schreeuwde. Een keertje is het lachen, na een paar dagen wordt het zeer irritant. Na een week loop je naar buiten om de kerel de huid vol te schelden. Niet dat het helpt, want hij blijft komen, maar rijdt vliegensvlug weg zodra je weer naar buiten komt om een flinke deuk in zijn auto te trappen. Zes jaar geleden kreeg ik elke minuut zo’n fantastisch autoalarm te horen (met tien verschillende geluiden en keihard) en nu zijn het de auto’s met gasflessen die je helemaal de pis lauw maken. Ongeveer elke 5 minuten komt zo’n klojo langs en om de aandacht te trekken drukken ze continu op hun prachtige drie-tonige claxon. Rust word je niet gegund hier. De klootzakken moeten lawaai maken.

Gerommel
In Ecuador is het overigens weer flink aan rommelen. De Tunguragua spuit zoveel assen de lucht in dat de sneeuw van de Chimborazo (de hoogste berg van Ecuador die zo’n 40 km verderop ligt) grijs geworden is. De Cotopaxi krijgt ook al oranje alarm en de sneeuw begint er langzaam vanaf te smelten.

Jumpers Lane in Lima
En dan gaan we nu naar Lima: niet dat het een mooie stad is, maar wel interessant. Onmens groot (8 tot 10 miljoen ofzo) en een centrum ter grootte van een vingerhoedje. Volgens mij een soort LA van het zuidelijk halfrond, en met een depressief klimaat (op het vliegveld schijnt de zon en en 15 km ten zuiden in Miraflores regent het of hangt die depressieve mist waar NL nog u tegen kan zeggen). Er bestaat dus blijkbaar een brug waar nu permanent een politie station gesitueerd is. Om te verkomen dat de mensen ervan af springen. Jumpers Lane zeg maar (foto).

Nog meer irritante geluiden en herrie.
Word ik eindelijk niet wakker van die kut gasflessen, beginnen ze hier
tegenover om 8 uur ’s ochtends met een protestante mis. Ik heb ooit zo’n mis meegemaakt in Ivoorkust en het swingde als de pest maar hier uiteraard niet. Het leek godverdomme wel of ze de harde kern van Fortuna hadden uitgenodigd. Alleen maar geschreeuw. En in plaats van soul, kraaien ze hier op salsa, wordt er ook niet beter op. LA la la, La la la. Net een punkconcert uit Spanje. Maar dan nog valser. Tering, ik moet hier weg (maar dat gaat lukken, heb al een optie op een appartementje weg van de straat, en nog goedkoper ook, als daar maar niet ook die gasflessen mafia langskomt).