ELDERS - Honderd jaar geleden legde de Britse regering de basis voor een conflict dat nog steeds, en op dit moment meer dan ooit, muurvast zit. Spijt is nog ver te zoeken.
De Britse premier Theresa May* en haar Israëlische ambtgenoot Netanyahu kregen gisteren een galadiner aangeboden bij Baron Rothschild. Het diner was onderdeel van de herdenking van het feit dat honderd jaar geleden, op 2 november 1917, de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur Balfour een brief schreef aan Lord Walter Rothschild, oudoom van de Baron, en toenmalig leider van de Britse zionistenbeweging. Zonder het eigenbelang van het Britse koloniale wereldrijk in het Midden-Oosten te vergeten zegde Balfour daarin zijn steun toe voor de oprichting van ‘een nationaal tehuis’ voor Joden in Palestina. Voor de zionisten was deze Balfour declaration het startsein voor emigratie naar het beloofde land.
Palestijnen waren niet uitgenodigd voor het diner. Ondanks dat Balfour in zijn brief ook respect eiste voor ’the civil and religious rights of existing non-Jewish communities in Palestine’ . De Palestijnen hebben daar tot op heden nog weinig van gemerkt. Sterker nog, schreef de Palestijnse president Mahmoud Abbas woensdag in The Guardian: ‘de Balfour declaration heeft verwoestende en verreikende gevolgen gehad voor mijn volk; de Nakba was de grootste catastrofe die ons ooit heeft getroffen.’ Abbas protesteerde dan ook tegen de viering van honderd jaar Balfour in aanwezigheid van Netanyahu. Hij noemde het een klap in het gezicht van de staatloze Palestijnen en al degenen die leven in bezet gebied. ‘Celebrations must wait for the day when everyone in this land has freedom, dignity and equality,’ meent Abbas, die vorig jaar nog een rechtszaak heeft overwogen tegen de Britse regering vanwege de Balfour declaration.
Mark Regev, de Israëlische ambassadeur in Engeland herinnerde er, in een reactie op het artikel van Abbas, aan dat de Arabische leiders in het verleden elke oplossing voor de verdeling van het land hebben afgewezen. Als zij vanaf het begin hadden gekozen voor onderhandelingen had Abbas nu ook met een positiever gevoel terug kunnen kijken op de Balfour declaration, volgens Regev.
Boris Johnson, de huidige Britse minister van Buitenlandse Zaken, liet maandag in een officiële verklaring weten dat hij nog steeds vasthoudt aan de twee staten oplossing. Die moeten beide partijen zelf realiseren. Hij ziet geen tegenstelling tussen zijn vriendschap met Israël en medeleven met degenen die nog steeds lijden onder de gevolgen van de totstandkoming van de Joodse staat. Het belangrijke caveat in de Balfour declaration over hun rechten is volgens de minister nog niet gerealiseerd. Maar dat lijkt geen reden voor Johnson om afstand te nemen van de brief van zijn voorganger, honderd jaar geleden.
Censuur
Therese May keerde zich gisteren in haar toespraak bij het galadiner, in aanwezigheid van Netanyahu, tegen het ‘hardnekkige antisemitisme’ dat kritiek op Israël omzet in een ontkennen van het bestaansrecht van de Joodse staat. Dat kritiek op Israël nog steeds gevoelig ligt bleek enkele weken geleden al uit de weigering van het Londense openbaar vervoerbedrijf om plaats te bieden aan advertenties waarin de reizigers werden geconfronteerd met de gevolgen van de Balfour Declaration. De posters van de campagne Make it Right, in opdracht van het Palestijnse gezantschap, geven een beeld van een vredig Palestina vòòr 1917 en de verwoestingen van Palestijns gebied sindsdien.
Manuel Hassassian, de Palestijnse ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk, beschuldigde Transport for Londen van censuur. ‘Er is in dit land vrijheid van meningsuiting over elk denkbaar onderwerp, maar niet over de Palestijnse kwestie.’
Er…sorry
De Britse graffiti artiest Banksy organiseerde deze week een stunt in Betlehem bij de muur tussen Israël en de bezette gebieden. Hij richtte een feestmaal aan voor kinderen waarbij een als koningin Elizabeth verklede vrouw onder een vals klinkend Brits volkslied een gedenkteken onthulde met de woorden Er…sorry. De kinderen, uit nabijgelegen vluchtelingenkampen, droegen plastic helmen beschilderd met de Britse vlag.
Corbyn bedankt
Labourleider Jeremy Corbyn heeft de uitnodiging voor het galadiner van gisteravond afgeslagen. Hij stuurde zijn schaduwminister voor Buitenlandse Zaken Emily Thornberry. Volgens Michael Segalov in The Independent was dat een verstandige beslissing. Kandidaat-premier Corbyn onthield zich op deze manier van een openlijke partijkeuze in het conflict. Hij riskeert daarmee wel bewust dat zijn opstelling door zijn critici zal worden gelabeld als uiting van antisemitisme. Dat verwijt heeft hij al eens eerder gekregen. De redevoering van de door schandalen geplaagde May, die gisteren werd opgeroepen de ‘Augiasstal in Westminster’ schoon te vegen, heeft dan ook zeker een binnenlands politiek tintje.
[* de foto bovenaan is van eind september toen May in Tallinn een topconferentie bijwoonde van Europese leiders over digitale ontwikkelingen]
Reacties (24)
De naam Corbyn is gevallen, dus kom er maar (met gestrekt been) in GBH.
@1
Je geeft met je reactie aan dat de komende discussie er een wordt van verwijten, loopgravenstellingen en “ik heb gelijk argumenten”. *) Alles volgens een geheel voorspelbaar ritueel. Net zoals we die al jaren zien op vele fora en natuurlijk niet te vergeten: Israel c.q. Palestina.
*) En natuurlijk stropoppen, jijbakken, trollen en andere “discussietechnieken” om de ander de pas af te snijden.
Ik zou zeggen, prettige strijd. Net als “daar”.
@2: Dat de strijd “daar” na honderd jaar nog voortgaat, met voorspelbare -dodelijke- rituelen, heeft alles te maken met de onverschilligheid van de Europese landen die er de grondslag voor hebben gelegd. Te beginnen bij het Verenigd Koninkrijk. Ik vind het stuitend, zo’n galadiner. Evenals de opmerking van Johnson dat er nog wat losse eindjes zijn. En dat Israël en Palestina het allereerst zelf moeten uitzoeken in hun ‘vredesproces’.
Volgens de Nederlandse dichter van Palestijnse afkomst Ramsey Nasr is het probleem niet de bezetting op zich, maar het gedogen. Door de omstanders.
@2: “Alles volgens een geheel voorspelbaar ritueel.”
Vooral dat.
Dus een land wat de grenzen vooral dicht wil houden uit angst voor andere geloven viert dat het met geweld de grenzen van een ander gebied hebben opgebroken met vrijwel constante onderdrukking tot gevolg. En dat vier je met een groots diner. En daar mag je dan geen commentaar ophebben.
Honderd jaar geleden zijn er tientallen Balfour achtige declaraties geschreven, het was de tijd van de dekolonisatie, dus dat was niets bijzonders. In bijna al die gebieden heeft de bevolking zich moeten schrikken naar de nieuwe situatie, denk aan b.v. de Molukkers. In Afrika is het ook niet heel erg soepel verlopen en het conflict in Bosnië in ons eigen Europa is ook nog niet zo heel lang geleden beëindigd.
Dat precies deze onafhankelijkheid anno 2017 nog steeds ophef veroorzaakt heeft religieuze en antisemitische redenen, het is behoorlijk verontrustend dat men daar na 100 jaar nog niet overheen gestapt is. De Joden hebben nu wel officieel hun eigen onafhankelijkheid en daarmee een redelijk veilig heenkomen, maar de dreiging en de discriminatie is er niet veel minder om geworden, nog dagelijks is het letterlijk vechten om het te overleven in een vijandige omgeving. Laten we hopen dat het niet nog 100 jaar moet duren voordat daar een eind aan komt.
@6
Alleen was Balfour het begin van een kolonisatie.
@3
En dat is nu precies wat ik ook vind. Ik ben opgehouden om er een mening over te hebben. Palestijnen en Joden verdienen elkaar en kennen beiden extremisten, goedwillenden en onschuldigen. Verder vind ik dat het conflict al veel te veel aandacht heeft gekregen. Er zijn zo veel conflicten waar je nooit wat van hoort. Hoe zou het met Zuid Sudan zijn? De Oeigoeren? Tibet? Ik gedoog het niet eens, ik ben er klaar mee. En Europa lijkt daar inderdaad ook steeds meer zo over te denken. Er is in het verleden al te veel energie in gestoken. En dat heeft waarschijnlijk alles te maken met religie. Jeruzalem is het brandpunt van 3 godsdiensten. Daar sta ik volledig buiten.
@8:
Je bevestigt mijn vermoeden. Maar Europa is er verre van ‘klaar mee’. Israël is nog steeds een bevoorrechte handelspartner van de EU en de meeste lidstaten, die zo bijdragen aan de bezettingspolitiek. Met religie heeft het volgens mij niet zoveel te maken. Eerder met exploitatie van schuldbesef.
@6:
re: – As a group with a collective or a national personality, the Arabs hardly existed in the perception of the early zionists and were depicted, for example, by Yitzhak Ben-Zvi, later to be the
President of the State of Israel, in his ‘The Jews in their Land’, as looters, robbers, cheaters and plunderers –
Shlomo Ben-Ami
‘Scars of War, Wounds of Peace’ p.4
@6:
Welke bedoel je hier? Zoals @7 al opmerkt gaat het bij Balfour en de Britse regering in 1917 om kolonisatie: een bruggenhoofd in het Midden-Oosten. Ook de andere koloniale machten vertoonden in die tijd meer tekenen van machtsuitbreiding dan van terugtrekking. De dekolonisatie begon pas na WOII.
Voor wie geldt dat volgens jou?
@6: Zolang ‘antisemitisme’ als begrip dat door een bepaalde bevolkingsgroep is toegeëigend, genoemd wordt, zal het dweilen met de kraan open blijven. Maar ik geef ook eerlijk toe dat als die zandhoop van alle aardolie is ontdaan, het begrip een stuk moeilijker te verdedigen zal blijken.
Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Semieten
Waar de schuld ook ligt: feest vier je als er iets te vieren valt. Je viert niet iets wat er na 100 jaar nog steeds voor zorgt dat je continue in staat van oorlog verkeert met medebewoners. Dat is niet kies.
> Als zij vanaf het begin hadden gekozen voor onderhandelingen had Abbas nu ook met een positiever gevoel terug kunnen kijken op de Balfour declaration, volgens Regev.
Dus al iemand Nederland overneemt, dan moeten wij het op zijn minst overwegen om genoegen te nemen met, zeg, Groningen? En over honderd jaar kijken we samen met de bezetter op een positieve manier terug! Dit komt niet eens in de buurt van een rassendiscussie, maar is domweg van de pot gerukt.
@14:
Tja, 100 jaar onsuccesvol oorlog voeren is ook een keuze. Soms moet je gewoon handelen naar de situatie. Eeuwig alles vanuit je eigen perspectief blijven bekijken is gewoon dom.
Daar zijn twee antwoorden op. Hebben we het over de Arabieren binnen de grenzen van de staat Israël, dan kun je stellen dat die rechten prima geregeld zijn, beter dan in de buurlanden in elk geval. De Arabieren daar willen dan ook beslist niet weg. Hebben we het echter over de Arabieren onder de macht van Hamas of Fatah, dan kun je Israël niet de schuld geven. De corrupte en religieus-fanatieke zakkenvullers die daar de buit verdelen worden gesteund door het volk én door de wereld, terwijl ze de haat cultiveren tegen de enige democratie in het Midden-Oosten, het enige land in die regio waar joden een leven kunnen hebben.
@16: Dit klopt van geen kanten. Binnen de grenzen van de staat Israël hebben niet-Joodse burgers te maken met discriminerende wetgeving.. “De Israëlische mensenrechtenorganisatie ACRI analyseerde ruim vijftig wetten met een uitgesproken discriminerend karakter. Ook de op minderheidsrechten georiënteerde organisatie Adalah kwam met uitgebreide analyses van zo’n dertig discriminerende wetten.”
In de bezette gebieden hebben niet Fatah of Hamas het voor het zeggen, maar het Israëlisch leger. Zonder de corruptie van de Palestijnse leiders daar goed te keuren kan de conclusie niet anders zijn dan dat de belofte van Balfour voor de Palestijnen die daar wonen na honderd jaar nog steeds niet is ingelost. En daarvoor is de bezettende macht verantwoordelijk en alle landen, het VK voorop, die de bezetter steunen.
@17:
Wat bedoel je precies met “de bezette gebieden”?
@18: Alle gebieden die Israël wederrechtelijk bezet houdt na de vijfdaagse oorlog van 1967. Inclusief de Gazastrook, in de praktijk een gevangenis waar het hele leven afhankelijk is van wat Israël toestaat.
@15: ” Eeuwig alles vanuit je eigen perspectief blijven bekijken is gewoon dom.” Die ga ik onthouden als er weer eens een discussie is waarbij geklaagd wordt dat in bepaalde wijken in Nederland je geen gehakt halfom en halfje wit kan krijgen en dat de “orginele” inwoners van die wijk het al 40 jaar zo zwaar hebben met al die nieuwkomers :)
@19: Aha, dan weet ik uit wat voor hout jij gesneden bent. Eigenlijk vind je dus dat de grenzen van vóór 1967, die kennelijk niet veilig waren, opnieuw de buitengrenzen van Israël moeten worden. Volkenrechtelijk gezien is dat onzin, maar wie Israël weg wil hebben (en de joden dood) vindt dat ideaal belangrijker.
@21: Wie heeft jou decennia gehersenspoeld? Zoveel onzin in drie zinnen, het is anders niet te geloven.
@22: Je zou misschien overtuigen als je met argumenten kwam. Maar nee. Natuurlijk niet.
@23: ICJ > bouw van de muur is illegaal > volkenrecht??? Never argue with an idiot. They will only bring you down to their level and beat you with experience.