Blogger des vaderlands

COLUMN - Vanavond wordt in Arti et Amicitiae, een Amsterdamse kunstenaarssociëteit, de “blogger des vaderlands” gekozen. Ik was uitgenodigd voor de bijeenkomst, maar wanneer u dit leest, ben ik ergens op weg van Teheran naar Mashhad, en helaas ben ik nog altijd niet in het bezit van de gave der bilocatie. U zult dus eerder weten dan ik wie de BdV is geworden.

Dat weerhoudt me niet op te merken dat ik het een leuk initiatief vind van de blogster die schrijft onder het pseudoniem “Oud Zeikwijf”. Het weblog is inmiddels een serieus genre, dat best eens wat aandacht mag hebben. Zoals het blogbal van vanavond. Hoe serieus je een blogger des vaderlands dan vervolgens moet nemen, is een andere kwestie. (Ik schrok, vorige week, toen de “denker des vaderlands” geen stunt bleek te zijn om ons over media-hypes te laten nadenken, maar een serieus, niet-ironisch initiatief.)

Wat ik belangrijk vind aan bloggen is de totale vrijheid die de schrijver heeft. Akkoord, ik voor mij heb wat vervelio’s gehad in de commentaren en er is één intimidatiepoging gedaan die voldoende vervelend was om haar niet onvermeld te laten, maar ik neem aan voor de andere bloggers te spreken als ik zeg dat we volkomen vrij zijn. Zelfs een columnist in een krant is beperkt door het aantal woorden en het feit dat hij zijn aanstelling dankt aan een redactie. Een blogger kan zoveel woorden nemen als hij nodig heeft en kan schrijven wanneer hij zin heeft. Vrijer kan het niet.

Dat maakt iemand niet per se tot een goede blogger, laat staan een Blogger des Vaderlands. Ik denk dat de winnaar van vanavond iemand is

1. die goed kan schrijven en dus ruime (journalistieke) ervaring heeft;
2. die argumenten op een rijtje kan zetten en dus wat verder kijkt dan zijn neus lang is;
3. die regelmaat heeft en dus elke dag of week een stukje heeft;
4. die niet bang is voor reacties en dus links of rechts wel eens een half-serieuze of ernstige ruzie heeft uitgevochten;
5. die iets te melden heeft.

Dat betekent dat het iemand is die thema’s van algemeen belang niet schuwt en geen chroniqueur van het dagelijks leven. Het zal ook geen mode- of natuurblogger zijn, waarmee ik overigens niet ontken dat er verdraaid goede schrijvers tussen zitten. Maar er is een wat bredere thematiek nodig om, hoe halfserieus ook, voor het vaderland te mogen bloggen.

Althans, zo zie ik het. Er zullen ook bloggers zijn die dat heel anders zien. Er is best een boom op te zetten over wat een goede blog vormt. Daarover valt te bloggen, zoals ik nu doe, maar je kunt ook discussiëren met een goed glas erbij. Ik wens mijn collega’s vanavond een fijne avond. Neem op mijn gezondheid de borrel die ik straks in Mashhad niet zal kunnen drinken.