Mijn achtergrond als marxistisch-historicus doet mij altijd de Economie/Techniek sectie van de ochtendbladen lezen. Vanochtend las ik dat STMicroelectronics 1 miljard euro gaat lenen van investeerders. De investeerder krijgen de garantie dat hen van elke euro 95 eurocent wordt terugbetaald.
Met andere woorden, je leent een paar ton om een huis te kopen, en je garandeert de bank dat je 95% zal terugbetalen. De bank springt een gat in de lucht en gaat van harte akkoord.
De ‘catch’ schuilt in de kleine lettertjes natuurlijk: in casu een 10-jarige call-optie. Deze nieuwe vorm van opties, doet me vermoeden dat er in de hedendaagse economie met haar vluchtige kapitaalstromen een intrinsieke neiging bestaat tot het creeren van zeepbellen.
[login NY Times: sargasso1 / sargasso1]
Reacties (3)
In het artikel werd natuurlijk HET argument genoemd: Investors who bought the bonds were persuaded that the options were worth more than the interest that would normally be paid if the bond lacked such options
Heet dat geen afpersing?
Pure psychologie, inspelen op gevoelens, want niets anders schijnt te werken op de effectenmarkt.
Onder andere ABN AMRO gaf afgelopen donderdag zijn kwartaalcijfers die erg goed waren, de koers stijgt, en vervolgens willen tig mensen verkopen omdat de koers zo hoog is, waardoor ze aan het eind van de dag met een minimale winst sloten… Het is nu schrapen waar nog wat geschraapt kan worden.
Ach, wij houden vast aan de stokoude regel (die al jaren niet meer van toepassin is) :
Buy and go away in May, but remember, come back to sell in september!