Paul

70 Artikelen
395 Waanlinks
564 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bush, van Mission Accomplished tot History Boy

De beeldvorming over de president en de Amerikaans politiek is tegenwoordig zo belangrijk dat Bush, voor zover mij bekend, sinds zijn verkiezing in 2000 geen enkel interview heeft gegeven aan een serieuze journalist. De regering Bush brengt haar visie en ideologie uitsluitend via slaafse en nauwkeurig aangestuurde media-outlets naar buiten. De gevolgen van het alleen met hielenlikkers communiceren en het buigen van feiten totdat ze overeenkomen met je ideologie staan fraai beschreven in ‘De een procent doctrine’ van Ron Suskind.

Van de journalistieke geweldenaar David Halberstam verscheen postuum dit artikel in Vanity Fair over de oorlog in Irak. Hij stelt hierin dat Bush’ visie op de geschiedenis parallel loopt aan diens visie op de Irakoorlog: een conglomeraat van wensdromen en arrogantie, gekoppeld aan een totale minachting voor feiten.

Historische opdracht
Bush en zijn volgelingen proberen een werkelijkheid te scheppen waarin hij een moderne versie van Truman is: onpopulair, door iedereen aangevallen maar uiteindelijk gerehabiliteerd door de geschiedenis, terwijl Irak is als Europa onder Hitler. De mislukte oorlog en de steeds duidelijkere en breder gedragen kritiek hierop maakt dat Bush cs nu het idee hebben dat uiteindelijk de geschiedenis positief over hen zal oordelen.

Zelfs de president, die zich vroeger beriep op zijn instinct en zijn geloof bij het nemen van verregaande beslissingen, doet het nu voorkomen alsof hij nauwgezet een historische opdracht uitvoert.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Omgangsvormen in Halvezolistan

Gisteren bij het verplichte cafébezoek na het zien van de film ‘Irina Palm’ (mooie bizarre rol van Marianne Faithfull in een tamelijk dun verhaaltje) praatten we ook over de volgende voorvallen:

Op een speelpleintje waar ik als begeleider van een peuter was, zaten twee bijna-mannen en één volwassene op een kleuterdraaimolentje, dat ze door hun gewicht en energie stuk probeerden te raggen. Ik zei: ‘Hou daar toch mee op, jullie hoeven dat draaimolentje toch niet te vernielen.’ De jongste van de heren (een blonde vetbobbel van een jaar of elf) zei: ‘Waar bemoei je je mee, je kent mij en mijn familie zeker niet, als je je bek niet houdt haal ik thuis m’n mes wel even.’ De volwassene suste zijn partner in crime een beetje, de heren lieten de speeltoestellen met rust en gingen, gelukkig onhoorbaar voor mij, op een bankje door met hun zelfopvoeding.

Bij een zwarte basisschool wandelde een Hollandse juf van ongeveer 55 jaar met haar kleuters van groep 2 op een straat waar ook een man met zijn loslopende hond liep. De onderwijzeres vroeg de hondeneigenaar: ‘Wil je je hond even aanlijnen? Sommige van mijn kinderen zijn erg bang voor honden.’ De dierenvriend haalde uit en sloeg de juf een blauw oog.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Troebel’s weekendtip: Kwakoe

In Amsterdam is al een jaar of dertig een zomerfestival dat lekker eten, mooie kleurig geklede mensen(meiden), exotische cultuur, soms swingende, soms rare muziek, politieke incorrectheid en voetbal aan elkaar weet te koppelen: Kwakoe. In een weekend met regenachtig weer zou ik er niet naar toe gaan, maar als de zon schijnt is het geweldig. Het eten is verrassend (imponeer je vrienden door pens of bloedworst te eten) en lekker. Bij geslaagde optredens swingt het het hele grasveld mee. Dominospelers drinken litersflessen Parbobier (ook aan te raden als je met een groepje in de schaduw van een luifel zit). De mode op Kwakoe was jaren geleden al zo bloot als nu in Nederland standaard is. Optredende bands, exotische eetgelegenheden, mooie meiden: bijna niemand doet raar over fotograferen. Neem de trein naar Amsterdam Bijlmer, loop met de stroom mee en je komt er vanzelf.

In een vorig leven probeerde ik met het gedateerde medium fotografie de aandacht van de wereld op me te vestigen. Voor fotografen is een ‘onderwerp’ of zo u wilt een ’thema’ van het grootste belang en ik dacht dit te vinden bij Kwakoe. Na twee weekenden fotograferen had ik een portfolio, waarmee ik naar de organisatietent stapte waar ik verzocht iemand van het festivalkrantje te mogen spreken. Dat verzoek zette vele molens in beweging, en iedereen die volgens de contactpersoon iets voor mij kon betekenen was een belangrijk bezoek van een Surinaamse hoogwaardigheidsbekleder aan het voorbereiden, of was te druk met de evaluatie van bezoek van een belangrijke Nederlandse delegatie met een minister en een Amsterdamse wethouder.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vechten om de miljarden van de babyboomers

De vakantietijd is het meest geschikt om proefballonnen op te laten. Zo moet de Tweede Kamer gaan beslissen over de verandering van het ontslagrecht en schuift dat een half jaar voor zich uit. De publieke opinie en de achterban kan men in die tijd bewerken. Vakbonden en linkse politieke partijen zitten in hun maag met het afbreken van de ontslagbescherming. Als deze afgeschaft wordt kunnen de babyboomers die geen goed prepensioen hebben goedkoop ontslagen worden en kan men hen vervangen door werknemers die beter inzetbaar zijn, omdat zij bijvoorbeeld geen beroep kunnen doen op wat de ‘oudelullendagen’ heet. Werkloze vijfenvijftigplussers komen nu al volstrekt niet meer aan het werk, ondanks brave voornemens die kabinet en sociale partners tijdens het participatieoverleg hebben uitgesproken.

De rekening van de vergrijzing moet betaald worden, en de economisch sterkste generatie, de mensen tussen vijfentwintig en hooguit vijftig, willen hun verdiencapaciteit gebruiken voor hun eigen economische doelen, waar vergrijzing niet bijhoort.

De machtige generatie van de babyboomers ziet zich als de opbouwers van het land en het sociale stelsel en wil de pensioenmiljarden alleen voor zichzelf besteden. Door vakkundig beheer of slechte voorwaarden voor de pensioengerechtigden zijn er bij sommige fondsen overschotten, die bij een verandering in het pensioenbeheer vrijkomen. Zo is het havenpensioenfonds verkocht aan Aegon en komt er een saldo van 1,3 miljard vrij, dat de rechthebbende stichting wil besteden aan sociale en culturele doelen in Amsterdam en Rotterdam, terwijl een stichting van de pensioenbetalers (werkgevers en werknemers) dit voor de rechter aanvecht, omdat zij het geld willen besteden aan het indexeren van de pensioenen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Opium succesverhaal van de Afghaanse economie

In de Economist staat een artikel over de opium-economie, waar dit stuk een parafrase van is.

In de illegale economie vormt de drugshandel verreweg het lucratiefste en grootste segment. De drugshandel brengt per jaar 320.000.000.000 dollar op, terwijl in de mensenhandel 32.000.000.000 dollar omgaat en in de illegale wapenhandel ‘slechts’ 1.000.000.000 dollar.

Afghanistan produceerde in het afgelopen jaar 6100 ton opium (met een straatwaarde van rond de 60 miljard dollar), 92% van de wereldproductie. In gebieden onder controle van de regering liep de teelt terug of was stabiel, terwijl in gebieden waar gevochten werd de productie steeg. De binnenlandse opbrengst van de Afghaanse opiumhandel is ongeveer 3,2 miljard dollar, een derde hiervan gaat naar de telers. Deze 3,2 miljard dollar is het equivalent van 30% van de totale Afghaanse economie, en heeft derhalve immense invloed in dit straatarme land, het enige Aziatische land waar de levensverwachting onder de 50 jaar ligt.

In Afghanistan tast opium elke institutie die ermee in aanraking komt aan. Naar verluidt zitten sommige van de machtigste druglords in Afghaanse provinciebesturen en in de regering Karzai. De bestuursketen die de rechtsstaat zou moeten bewerkstelligen en handhaven is in Afganistan vaak omgekeerd: politiemensen betalen hun superieuren om op lucratieve grenscontrole posten te mogen werken. Met een maandsalaris van 70$ is de invloed van een jaarlijkse ‘bijverdienste’ van 1000$ natuurlijk immens. Boeren met geld of goede connecties kunnen de vernietiging van hun oogst afwenden, waardoor de lasten voor de armoedzaaiers nog zwaarder worden.

Vorige Volgende