Trace, auteur op Sargasso

Foto: thecrypt (cc)

Troll feeding frenzy

15 januari 2013 , 19:00 , door Trace

OPINIE - Is een blogger publiek bezit? Hoe ver mogen reacties op een blogpost gaan? Trace vindt het op Sargasso te ver gaan en neemt afscheid.

‘Je zal wel geschrokken zijn van al die reacties?’ vraagt A., terwijl hij me een glas limonade overhandigt. Ik heb hem en zijn vrouw net hun exemplaar van “Criminologica” gebracht en op het balkon kletsen we wat bij. Het duurt even voordat ik door heb wat hij bedoelt. De enige reacties die ik op mijn blog krijg, zijn van kunststofkozijn- en Ugg-aanbieders. Hierdoor bevat mijn ‘geblokte woorden’-lijst nu niet alleen allerlei genitaliën en synoniemen voor prostituée, maar ook plaatsbare woningonderdelen en onschuldig schoeisel.

‘Ja reacties, op je blog over de Cannabijsluiter?’ Opeens begint het te dagen. Die blog was geplaatst op Sargasso en ik had er niet meer naar gekeken. Dat doe ik namelijk nooit. Het wordt geschreven, geplaatst, en dan is het klaar. Soms een keertje Google Analytics bekijken (gemiddeld 1000 bezoekers per maand), maar daar blijft het bij. Eenmaal thuis zoek ik mijn eigen stukje op en schrik van het aantal comments. Drie-en-veertig! Inmiddels zijn het er vijftig. Maar waar ik nog meer van schrik is de inhoud van de commentaren.

Van slag

Foto: Henk-Jan van der Klis (cc)

Crowdcontrol bij Serious Request

27 december 2012 , 19:00 , door Trace

ACHTERGROND - Serious Request haalde dit jaar meer dan twaalf miljoen op. Al negen jaar is de glazenhuisactie een groot succes. Maar het is ook een enorme veiligheidsoperatie. Hoe gaat dat in z’n werk?

Ik ben fan van Serious Request. Ik moet huilen als de DJs het glazen huis ingaan, ik moet huilen als er grote cheques worden aangeboden door kleine kindjes, ik moet huilen als Eric Corton een verdrietig verhaal vertelt uit Malawi, ik moet huilen als ze er op kerstavond uitgaan en hun appel/vriendin sinds een week weer in handen krijgen en als de zoontjes van Gerard Ekdom even gedag komen zeggen gaat de kraan helemaal open. Ik ben eigenlijk een watje.

Uiteraard kan ik hier dus ook geen boze-oude-mannetjes verhaal van maken (dan mogen andere zure reaguurders doen), maar het blijft natuurlijk een criminologisch blog. En zelfs aan een mooi, liefdadig project als het glazen huis van Serious Request zit een veiligheidsaspect.

De reden dat Serious Request elk jaar zo’n groot succes is: veel enthousiaste bezoekers, weinig noemenswaardige incidenten, veel geld binnenhalen voor het Rode Kruis, #SR12 en #3FM trending topics op Twitter, is namelijk hetzelfde mechanisme waardoor Project X in Haren heeft kunnen gebeuren. Groepsgedrag en ergens bij willen horen. Het kan dus wel: met grote mensenmassa’s op een plein een gezellig feestje vieren. Maar je moet het wel willen. Natuurlijk is Serious Request een stuk strakker geregeld en is de samenstelling van het publiek anders: diverser qua leeftijd, er zijn kinderen bij, minder anoniem (want: hele sportverenigingen, schoolklassen en bedrijfsafdelingen) en voor een goed doel. Het heeft dan ook een laag veiligheidsrisico.

Foto: jgurbisz (cc)

Roer is al om bij Justitie

1 december 2012 , 19:00 , door Trace

OPINIE - Het roer moet om bij Justitie, riep PvdA recent in de Volkskrant. Maar veel van wat de PvdA wil gaan doen, wordt allang gedaan.

Zoals met alles in de geschiedenis, gaat ook het verloop van het strafrecht met een golfbeweging, op en neer. En weer op. En dan weer neer. Van de roep om meer! strenger! harder! straffen, naar het geluid dat recent de voorpagina van de Volkskrant sierde. Twee glunderende politici die gebroederlijk hun plannetjes uiteenzetten. Op een van de twee heren heb ik zelfs gestemd: een Rotterdams Meisje dat kiest voor een Amsterdamse Marokkaan. Ik vond het wel een goed verhaal. Maar hun verhaal ga ik toch een beetje criminologisch toelichten.

Het plan van de omstreden minimumstraffen gaat van tafel in Rutte II. Rechter en PvdA-Kamerlid Jeroen Recourt verwoordt het als volgt: ‘De minimum straffen waren een motie van wantrouwen aan de rechterlijke macht.’ De minimumstraf hield in het kort in dat iemand die binnen tien jaar opnieuw met een ernstig gewelds-, levens- of zedenmisdrijf de fout ingaat, minimaal de helft van de wettelijke maximumstraf uit moet zitten. In het nieuwe voorstel hebben ze er minimale strafeisen voor de officier van justitie van gemaakt. Een wassen neus pur sang, want de rechter mag dus gewoon op blijven leggen wat ‘ie wil. Prima, maar met zulke schijnoplossingen wek je de indruk dat er mogelijk echt iets verandert.

Foto: Hans Mestrum (cc)

Radicaliserende WO´ers

17 november 2012 , 19:00 , door Trace

OPINIE - Afgestudeerde jongeren vinden maar moeilijk een baan. Trace is één van hen. Anderhalf jaar solliciteren gaat je niet in de koude kleren zitten. Maar radicaliseren, nee hoor.

Met afwijzing nummer tien vers toegevoegd aan de collectie -een jubileum overigens dat niet gevierd wordt in dit huis- moet me toch iets van het hart. Ik voldoe inmiddels aan zo veel functieprofielen dat je er bijna schizofreen van zou worden. Zelfstandig, goed in teamverband, analytisch, communicatief vaardig, politiek verantwoord, passie voor financiën, fetisj voor zorg: ja hoor, ik ben en heb het allemaal. Aantoonbaar.

Maar er is een vraag die tijdens een sollicitatiegesprek de nodige scheurtjes in mijn persoonlijkheidskenmerken teweeg brengt: ‘Wat is jouw droombaan?’ meestal gesteld door een goedbedoelend miepje van personeel en organisatie. Lieve mensen, de tijd van vriendschapsboekjes voor twaalfjarigen is voorbij. De generatie waarbij astronaut of balletjuf willen worden besmettelijk was. Ik heb het richtinggevoel van een verdwaalde orka en dans, volgens ooggetuigen in de Vibes, ‘like a white girl’, dus ik ga voor alles wat me ook maar enigszins interessant lijkt waar enige maatschappelijke, criminologische relevantie aan te ontdekken valt. Laat ik het zo zeggen: ik wil ertoe doen.

Mijn profiel

Een profiel waar ik inmiddels ook aan voldoe is dat van radicaliserende WO’er. Ja ja, laat dat maar eens goed tot je doordringen, want van dit fenomeen ga je nog meer horen. Als eerst genoemd door Owen Jones die socioloog John Goldthorpe quote in Chavs: ‘You could have more and more people with higher-level qualifications in relatively low-level jobs, and with relatively low-level earnings.’ Een politicus sprak hierna zijn angsten uit over ‘a kind of underemployed intelligentsia who could get very radicalized.’

Foto: Thi-Thanh-Tâm Nguyen (cc)

Nieuwe armen

9 november 2012 , 10:30 , door Trace

OPINIE - De regering wil dat we zelfredzamer worden. Maar in hoeverre kan dat, als we ons werk en inkomen niet in eigen handen hebben?

‘Je bent nooit meer dan drie loonstrookjes verwijderd van een gedwongen huisontruiming!’ Geldgoeroe Suze Orman kijkt streng naar het publiek van Oprah, terwijl ze geduldig haar financiële adviezen ontvouwt. Deze adviezen blijken waardevoller dan een nieuwe auto, maar dat wist het teleurgestelde publiek (‘Dammit, it’s not Oprah’s favorite things‘) toen nog niet.

Voor veel gezinnen in Nederland is zo’n huisontruiming inmiddels bittere realiteit. Terwijl aan de ene kant het nieuws naar buiten komt dat het aantal miljonairs in Nederland gelijk is gebleven, trekt aan de andere kant van de kloof de daklozenopvang aan de bel, omdat ze de enorme toestroom niet aan kunnen.

Op de bodem van de kloof bevindt zich een groeiende hoeveelheid leegstaande panden: woningen, kantoren en winkelcentra. Waarschijnlijk in handen van de eerste groep, de 92.000 huishoudens die gemiddeld 2.9 miljoen euro waard zijn. Ik zou zeggen: zoek elkaar op. De één een dak boven z’n hoofd, de ander goed karma. Iedereen wint. De inbrekers die ervan beschuldigd worden met de Quote 500 in hun jaszak het welgestelde deel van de regio Haaglanden leeg te plukken, moeten ook zoiets gedacht hebben. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Aangezien het deze heren vooral om zelfverrijking ging, kan ze geen Robin Hood syndroom verweten worden. Hopelijk brengt de nieuwe lijst niet een groepje andere inbrekers op slechte ideeën.

Foto: samantha celera (cc)

Zin en onzin van de griepprik

16 oktober 2012 , 07:30 , door Trace

ANALYSE - Waarin de auteur zich afvraagt waarom mensen zo gewillig een griepprik gaan halen. Is dat wel nodig?

Sinds een week of twee staan ze ongeduldig te trappelen aan de balie van de dokterspraktijk. De patiënten die voorzichtig en bezorgd vragen of ze ‘m wel krijgen dit jaar: de griepprik.

Ik begreep het eerst niet zo goed. Waarom zou je zo graag een prik willen? Tenzij het voor een goed doel is, zoals een Gele Koorts of Hepatitis A-vaccinatie omdat je naar een ver en tropisch land op vakantie gaat. Geloof mij ook dat de mannen die voor een gonorroeprik komen, niet zo jofel de datum in hun agenda zetten. Aan de griepprik wordt als onderdeel van een grootschalig vaccinatie-verhaal ontzettend veel geld aan verdiend, allemaal in het kader van nationale gezondheid. Maar hoe noodzakelijk zijn die massavaccinaties? Worden we niet gewoon opgelicht?
Het RIVM stelt dat elk jaar tussen de 1000 en 2000 mensen overlijden aan de gevolgen van griep. Het CBS heeft dit nog eens nagerekend en komt uit op 100 a 200 sterfgevallen per jaar. Dat scheelt nogal. Er is echter nooit onderzoek gedaan het nut van de griepprik. Terwijl het best zou kunnen. Je kan kijken naar eventueel ziekteverloop (of doodsoorzaak) van mensen die de prik hadden moeten krijgen, maar hem niet komen halen. Dat zou zelfs op basis van dossierstudie kunnen, of middels selfreport. Intussen krijgen alleen risicogevallen in Nederland de influenza-vaccinatie vergoed: 60-plussers (was 65+), chronisch zieken (longziektes zoals astma, COPD, hart- en of vaatziekte, diabetes mellitus, HIV- en nierpatienten), mensen met verminderde weerstand door een ziekte of door een medische behandeling en mensen die in een gezin leven waarvan een familielid in een van de voorgaande categorien vallen. Hypochonders mogen ‘m ook, maar die betalen de 17 euro vaccin-kosten en het zetten van de prik uit eigen zak. Uiteindelijk halen vier miljoen mensen in Nederland jaarlijks de griepprik, dit kost de Nederlandse overheid zo’n 55 miljoen euro.