Tina Boleti begon in Londen te knutselen met elektronische muziek tijdens de COVID-lockdown van 2020, “om haar demonen uit te werpen”.
Haar debuut-EP Metropolis (2021) stond vol duistere elektronische muziek, hierop volgde al gauw de plaat Crime Seen (2022). En nu is daar Wasted Reflektions, waarop Boleti experimenteert met meer melodische zang.
Herrie, maar lekkere herrie, zo zou ik The Velveteers omschrijven. Ze hebben goed naar hun voorgangers in de jaren ’70 en ’90 geluisterd, zo te horen.
Geven ze zelf ook toe, maar de Velveteers willen niet klinken als een band uit het verleden. “Ons doel is altijd geweest om te klinken als een mix van alles”.
Jonathan Bree is een singer-songwriter uit Nieuw-Zeeland die per ongeluk doorbrak met dit nummer, dat inmiddels 35 miljoen weergaven op Youtube heeft.
Voor het concept van Spandex maskers en een jaren ’60-sfeer lijkt de regisseur leentjebuur te hebben gespeeld bij Sia’s Cheap Thrills.
Ik heb er hier al wel eens eerder op gewezen, maar Juliette Lewis is niet enkel een verdienstelijk actrice. Ze kan ook nog een overtuigend potje rocken.
Op het eerste gezicht is dit een idyllisch plaatje. Een vrouw, in een uitgestrekt grasveld in Maine in de herfst. Maar onder de oppervlakte schuilt een verhaal van leed en doorzettingsvermogen.
Andrew Wyeth (1917-2009) is een van de bekendere schilders in de Amerikaanse realistische school. Zijn bijna fotorealistische werken roepen nog altijd bewondering op. Zo schrijft portretschilder Eduardo Fernandes over zijn eerbiedwaardige collega:
[Wyeths] werk heeft een mystieke kwaliteit die ik erg aangrijpend vind. Ik geloof dat hij een wonderbaar cinematisch oog had, dat een verhaal vertelt van stilte en ruimte, van tijd die voorbijgaat, en van leven en dood zelf.
Christina’s World is wellicht het beroemdste schilderij van Wyeth. Een pastoraal plaatje, dat een schijnbaar jonge vrouw halfliggend in een landschap toont. De compositie en kleuren geven het landschapsgezicht een mysterieuze sfeer, die zowel licht onheilspellend aandoet als nostalgie wekt.
Het doet denken aan idyllische voorstellingen zoals we die wel vaker voorkomen in de schilderkunst, zo’n jonge vrouw, liggend in een veld in de buitenlucht. Wanneer we beter kijken zien de handen er echter knoestig uit. En de kleur van haar vlees oogt ook niet zo gezond.
Wyeth schildert hier dan ook een vrouw met een progressieve spierziekte, die er de voorkeur aan gaf om over de grond te kruipen boven het gebruik van een rolstoel. Anna Christina Olson was een buurtgenote rond het zomerverblijf van Wyeth en diens vrouw, en de schilder maakte verscheidene portretten van haar. Ze was ook een stuk ouder dan de vrouw lijkt op het schilderij: Wyeth liet zijn eigen, jongere vrouw poseren voor het werk.
Nouhad Haddad (geb. 1934) is een Libanese zangeres van Aramese afkomst en een van de beroemdste zangeressen van het Midden-Oosten. Ze heeft tientallen miljoenen platen verkocht en kreeg de medaille van het Legioen van Eer van de Franse president Macron.
Hier bezingt ze haar geboortestad, Beiroet.
Tori Amos staat natuurlijk bekend om haar introspectieve, dromerig-romantische pianoballades maar zo nu en dan […] ze zich aan een upbeat dansnummer, dat in de niet zou misstaan.
In deze bootleg combineert ze Bouncing off Clouds (American Doll Posse, 2007) met een refrein uit Reindeer King (Native Invader, 2017) en dat leidt tot een opzwepende apotheose.
Little Dragon is een Zweedse triphopband die alweer bijna dertig jaar aan de weg timmert. Opvallend genoeg zijn ze echter pas studioalbums gaan uitgeven sinds 2007.
Twice is van hun debuutalbum ‘Little Dragon’.
Depeche Mode geeft zoveel voer voor herinterpretatie dat de band zelf enkele compilatiealbums op hun naam met remixes heeft uitgebracht. Het brein achter videokanaal OBS! mag ook graag sleutelen aan DM-nummers, en dat levert regelmatig muzikale pareltjes op.
Zoals deze van hun recente plaat Memento Mori uit 2023.
Nadat ze een aantal jaar de zang voor Tricky had verzorgd, bracht Martina Topley-Bird in 2003 haar debuutalbum Quixotic uit. De plaat werd alom positief ontvangen.
Het heeft meer dan twintig jaar geduurd, maar inmiddels is er een vinyl-versie uit.
Devin Townsend brengt binnenkort een nieuwe plaat uit (Powernerd), maar om nou te zeggen dat die veel nieuws brengt… Dan luister ik toch liever naar een wat ouder nummer van het Devin Townsend Project.
Tiny Horse was een indie-folkrockband uit Kansas, die na de dood van zangeres Abigail Henderson in 2013 werd opgeheven. Ze brachten een EP uit (Darkly Sparkly), en deze videoclip.
De band uit Kingston Ontario onder dezelfde naam is dus een andere.