M&M

543 Artikelen
142 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Elke tweede zondag van de maand is Kunst op Zondag voor M&M: Maria Willems en Michiel van Hunenstijn. Maria heeft een fotoblog met fotoseries van alledaagse onderwerpen. Michiel is dichter voor-halve-dagen. Ze gaan regelmatig samen op pad om kunst te bekijken. Voor Kunst op Zondag koppelen ze een fotografische en een poëtische registratie aan elkaar.

Closing Time | Farewell Transmission

Eerlijk is eerlijk, zonder Will Oldham zou ik waarschijnlijk nooit van Jason Molina van Songs Ohia gehoord hebben. Hun zang heeft dezelfde soort intensiteit en onzuivere randjes. Helaas is hij in 2013 al overleden. Hij laat prachtige nummers na, zoals dit Farewell Transmission, dat ook in de versies van Kevin Morby & Waxahatchee en Glen Hansard weemoedig stemt. Soms zijn covers een herinterpretatie van een nummer, soms herken je een nummer nauwelijks meer. Gelukkig blijven zowel Kevin als Glen in de buurt van het origineel, zonder daarmee overbodige versies te maken. Een mooie manier om dit nummer, en dus ook een beetje Jason Molina, levend te houden. (Jason begint te spelen op minuut 1:20)

Closing Time | Life is Short (Wanna Get Stoned)

Loudon Wainwright III zong bij Bob Dylan’s 50ste verjaardag al over the new Bob Dylan’s waar platenmaatschappijen naar op zoek waren:  Steve Forbert, John Prine, Bruce Springsteen en hijzelf natuurlijk.

We zijn inmiddels zo’n 30 jaar verder en er wordt misschien niet meer gezocht naar de nieuwe Bob Dylan, maar er zijn nog steeds bands die kunnen klinken als Bob. Zoals het verder (nog) onbekende Nederlandse Juan Juan in Life is Short (Wanna Get Stoned). Let nog even op de sousafoon aan het feestelijke eind van het nummer.

Closing Time | Smile

Cd’s koop ik tegenwoordig sporadisch. Niet alleen vanwege Spotify, maar mijn kastruimte thuis wordt er ook niet groter op: waar laat ik het allemaal? Maar voor bepaalde muzikanten maak ik graag een uitzondering. Ik kan de stem van Jason Lytle niet weerstaan, daar val ik als een blok voor. Dus toen ik las dat Grandaddy in november komt met een pianoversie van hun plaat The Sophtware Slump uit 2000, dan noteer ik die datum vast in mijn agenda. En ik weet eigenlijk al dat het goed zal klinken, want Jason Lytle heeft in 2014 ook een pianoplaat met Grandaddy-songs gemaakt. Van dat optreden is mijn favoriet ‘Smile’ te beluisteren vanaf minuut 11:30

Closing Time | Party Fears Two

Op 22 jan 1997 overleed Billy Mackenzie aan de gevolgen van een depressie, aan de gevolgen van een overdosis. En er ging een schokje door mij heen: hij was de zanger van The Associates, en de zanger van wat ik een van de beste singles van de jaren tachtig vind: Party fears Two. En dan zo’n tragisch einde. Ik geef toe dat ik niet neutraal naar deze song kan luisteren, maar wat blijft tie jaar na jaar, decennium na decennium geweldig. Die geëxalteerde zang, dat The Smiths-achtige gitaarritme, die heerlijk brutale, coole toetseniste met haar betoverend thema, die strakke drummer, en hoe het nummer en de zang weg-ijlen aan het eind. Heeft deze song een kitsch-randje? Dan hou ik van kitsch. En tot slot, er was nog iets met die tekst, ik had dus decennia verstaan (en meegezongen) ‘View it from here / come closer zu mir. Ja, ik dacht, zo’n band die hoort bij de stroming New Romantics, die zijn immers ook een beetje angehaucht aan die vrolijke twintiger jaren van Berlijn, vandaar die verwijzing in het Duits. Helemaal logisch toch? Pas onlangs heb ik ontdekt dat Billy Mackenzie schreef: from closer to near.

Closing Time | The Right Side Won

Ik sta met mijn fiets voor het verkeerslicht te wachten. Iets verderop staat een auto waarin de chauffeur, een mid-vijftiger schat ik, helemaal los gaat op de muziek die uit zijn openstaande raampje stroomt. Hij danst met zijn bovenlichaam, rolt met zijn schouders, hij schudt met zijn hoofd en zijn handen klappen op het stuur het ritme mee. Het nummer dat uit de speakers knalt komt me bekend voor, maar van wie is het? Ik onthoud het refrein, dat is niet moeilijk, want dat ging gelijk in mijn oor zitten om daar te blijven: That we’re in the right, That we’re in the right. Thuis wist google het meteen: That we’re in the right, was van het Nederlandse (Haarlem) bandje What Fun! Het was een hit in 1983. De pakkende saxofoonsolo en het heerlijk houterig bewegende dameskoortje maken dit reggae-liedje extra leuk.

Closing Time | Ek sal sterf en na my vadergaan

Onlangs herlas ik het boek Orion van de Zuid-Afrikaanse thrillerschrijver Deon Meyer. Daarin werd een paar keer verwezen naar Breyten Breytenbach en dat stimuleerde mij om zijn dichtbundel uit de kast te pakken. Maar het horen van de stem en de taal geeft veel meer plezier, gevoel en ook begrip, dan alleen het lezen van de tekst.

Closing Time | Azamane Tiliade

Hoeveel Afrikaans bands ken ik eigenlijk? De meeste bands die ik ken komen uit West Afrika: Fela Kuti, King Sunny Adé, Angelique Kidjo, Sade, Youssou N’Dour, Mory Kante, Amadou & Mariam, Orchestra Baobab, Tamikrest. En deze elektrische woestijnmuziek van Bombino uit Niger.

Closing Time | Op de pechstrook van het leven

De 26ste Belcanto-classic, die voor vandaag gepland stond, wordt dit jaar niet verreden. Guido Belcanto zou daar vast een mooi levenslied bij kunnen maken, maar zijn Op de pechstrook van het leven kan daarvoor ook prima dienst doen. Een beetje inzicht in zijn songsmederij geeft Guido in dit filmpje over het maken van de vertaling van Summer Wine van Lee Hazelwood en Nancy Sinatra.

Jammer dat de plezier-wielerklassieker vanuit het West-Vlaamse Westouter niet doorgaat, maar de poëtische wijze waarop de organisatie dat op hun site laat weten is Guido-waardig:

Closing Time | Man Among Men

Zo’n 30 jaar geleden liep ik door de binnenstad van onze provinciestad naar huis en zag ik een onguur type met sikje en tattoos. ’s Avonds ging ik naar het concert van Kristi Rose in het plaatselijke poppodium en bleek het ongure type als gitarist op het podium staan.

Closing Time | Why does my heart feel so bad?

Aan het eind van de dienst, toen de aula leegliep, klonk er hard ‘why does my heart feel so bad’ van Moby door de ruimte, hard, dwingend en aanstekelijk. Het zoog je op, why does my soul feel so bad’ dat was wat je voelde, nu, hier, keihard. Balsem voor je ziel, dit was wat je nu nodig had, rechtstreeks, geen afweer, dat het doordrong. De pulserende beat, dat dwingende ritme, die toetsen, eerst zoekend en aarzelend, dan trefzeker, die zang,  die tekst, zo raak. En het waren alleen maar vragen, twee vragen, steeds repeterend, onontkoombaar, waarom, waarom. En iedereen hier wist het antwoord. Daarom, daarom. Een dancenummer op een uitvaartdienst. Je had er zelf nooit over nagedacht. Een ander wel. Die had de toepasselijk ervan gezien, net op tijd ook. Je liep naar de garderobe en zocht je jas. Moby knalde maar door met zijn eeuwig dolende vragen. why does my heart feel so bad, why does my soul feel so bad’ Je liet de deur achter je dicht vallen. Je stond buiten in de grauwe schemer. Je was alleen en het was stil. Doodstil.

Closing Time | Love Henry

Hoewel ik een periode erg into oude folk was, kende ik Judy Henske pas sinds ik begin deze eeuw de boeken van Michael Connelly las. Harry ‘Hiëronymus’ Bosch, de held uit zijn boeken draait haar muziek en dat maakte me nieuwsgierig. Wat een geweldige stem heeft ze. Bij de introductie van dit liedje van haar plaat Miss Judy Henke uit 1963 laat ze horen dat ze ook nog eens grappig is en het publiek wil entertainen (muziek start v.a. 4.49) . Ze heeft begin jaren ’60 nog opgetrokken met Lenny Bruce, dat is vast geen toeval.

Closing Time | O.L.V. van de polder

15 augustus, Maria Hemelvaart. Een mooie dag om dit nummer van Broeder Dieleman te laten horen. Een Zeeuw van vrijgemaakt-gereformeerde huize die over Onze Lieve Vrouwe zingt. Het duurt tot ongeveer driekwart van het nummer voordat de zangeres mee mag doen, maar dan wordt het ook echt mooi. Een bezwerend en ontroerend einde: laat ons niet alleen, bid voor ons, zie ons aan, heb gena, zorg voor ons, heb ons lief. Laat ons niet alleen.
Broeder Dieleman heeft in mei een nieuwe plaat uitgebracht: Liefde is de eerste wet.

Vorige Volgende