Het sportmerk Reebok heeft de drie jaar jonge Mark Walker gecontracteerd voor een grootscheepse reclamecampagne. Op Reeboks site staan filmpjes van deze tot ’the future of basketball’ gebombardeerde dreumes. Zo kunnen we zien hoe Walker met 21 maanden al van de andere kant van de kamer in een speelgoedbasket gooit en is een serie van 18 achtereenvolgende scores ook opgenomen op home video. Ten slotte staat er een filmpje dat beoogt het publiek te vertederen, waarin kleine Mark wat over zijn lievelingseten brabbelt en afsluit met “I am Reebok”.
Een artikel in Slate geeft weer hoe dit (nog) een stap verder gaat dan Nike’s contracten van 90 miljoen dollar met een 18-jarige basketballer en van 1 miljoen dollar met de 13 jaar oude voetballer Freddy Adu.
Bij het bekijken van de filmpjes ging mijn initiële verbazing over in lachlust (bizar hoe het jongetje met een soort voetbalinworp de bal door de ring blijft gooien). Maar uiteindelijk resteert een gevoel van afkeer van Reeboks zucht naar publiciteit en medelijden met het jongetje. Walkers ouders hadden er goed aan gedaan om dit belangwekkende artikel uit de laatste editie van The Onion te lezen. Daarin staat namelijk een nadere beschouwing van boude uitspraken van Chipper Chipmunk (bij ons Babbel, of Knabbel) dat door hard te werken en je droom te onthouden, je alles kan bereiken wat je wilt. Deskundige Dr. Roland Gibson relativeert Chipper’s verdiensten door op te merken dat deze zich meestens op het beperkte vlak van de boomklimkunst voordoen en dat het fictieve diertje niet gehinderd wordt door realistische factoren als sociale klasse, rijkdom, religie of sekse. Gibson voegt toe: “with the exception of certain celebrities and politicians, statements like Chipper’s are almost always made by talking animals, superheroes, omniscient narrators, anthropomorphic trains, wandering magicians, friendly dragons, sentient heavenly bodies, Jesus, and other characters subject only to the rules of narrative causality.”